بیاییم ریشه ی دیکتاتوری را در ایران بخشکانیم!

حتما سرهنگ معمر قذافی دیکتاتور خودشیفته لیبی را به یاد دارید که چگونه اعتراضات مردم خسته و رنجور از سال های دیکتاتوری و خفقان را به باد سخره گرفت و آنها را موش ، ضدانقلاب ، جاسوس و ... نامید و در نهایت دیدیم که چطور شد و مستبد دیوانه لیبی با آن وضع دلخراش توسط مردم سلاخی و راهی دوزخ گردید .

شنیدن صدای مطالبات و اعتراضات مردم ، هنر است ، از خود گذشتگی می خواهد ، باید انسان باشی ، قدرت و ثروت ، عقلانیتت را به باد نداده باشد . اینکه در رسانه خودفروخته صدا و سیما کسانی از حکومت را در مقام خطیب ، فرمانده ، معظم ، مدیر ، واعظ و ... نشان می دهد که پشت تریبون ، مردم معترض و مطالبه گر را اغتشاشگر ، آشغال ، دژمن و ... می نامند ، نشان از خودشیفتگی و پرستش قدرت و حکومت از سوی آنان است .

باور کنید که انتشار چنین سخنانی از سوی هر مقامی در رسانه ها خشم و خروش مردم رنجدیده را دامن خواهد زد ، آنچه این روزها از سوی مقامات حاکم ندیدیم ، خرد و دانایی و عقلانیت بود که به جای پوزش خواهی از ملت ، آزادی مردم معترض و مطالبه گر زندانی ، گشایش های اجتماعی و سیاسی دست به تهدید و ارعاب و کشیدن خط و نشان زدند !؟

 شجاعت می خواهد که به عنوان مقام حکومتی و دولتی و در حضور رسانه ها به خبط و خطاهای چند ساله معترف باشی ، از مردمان عذرخواهی کنی ، جنایتکاران دست اندر کار کشتار و بازداشت مردم را به دستگاه قانون بسپاری تا محاکمه شوند ، فرمان آزادی صادر نمایی ، و قدرت و حکومت را به شایستگان برگزیده ملت تقدیم کنی.

چرا باید در روند گذار و دگرگونی شاهد این همه خشونت و سرکوب باشیم ؟ چرا حاکمان بدون تحمیل هزینه به مردم و میهن شرایط گذار به دمکراسی را فراهم نمی کنند ؟ و براستی چرا ما مردم به زیستن در دوزخ استبداد و خودکامگی عادت کردیم ؟ . بیایید با آگاهی ، ریشه تفکر دیکتاتوری و مستبدپروری را در کشور بخشکانیم . خانه تکانی را از خود شروع کنیم . پاینده ایران ...