از حوزه عمومیت فریبکارانه تا حوزه نرم زبان

قبل از هر چیز مایلم به جناب میری گوشزد کنم حوزه عمومی مورد نظر جنابعالی نوعی عمومیت ریاکار و فریبکارانه ( به تعبیر هابرماس ) است که بر صندلی عمومیت انتقادی نشسته است. هنوز در حوزه عمومی مدنظر، نظارت حوزه دولت و ترس از سیاست و قدرت مداخله گر و سرکوبگر امکان بحث از بنیان ها و حقایق را به قهقرا برده است.

اصلاح طلبان صرفاً مفاهیم مدرن را درست مثل سکولار دموکرات های خارجی ازبر هستند اما در رویارویی با حقیقت ملیت های دیگر در ایران درون نوفاشیست خویش را بیرون می ریزند. شما هم زیاد به عبارت « حوزه نهادهای ملی » تاکید نکنید چون اساس دعوای ما بر سر همین نهادینه کردن یک ملیت و زبان در نهادهای آموزشی است. یعنی شما بهتر است از ترکیب « حوزه نهادهای آموزشی » استفاده کنید. این نهادها نباید صرفاً ملت و زبان فارسی را در بر بگیرند ( که گرفته اند). دوره جلایی پورها آغاز نشده تمام شده است چون طلب اصلاح در خانه گلنگی چیزی نیست به جز خالی بود از امکان مفهومینگی.

بله، نمایش باند مشایی در سازمان میراث و موزه ملی را با منشور کوروش و سخنان قالیباف به هنگام دیدار از منشور یادمان نرفته است. و یا مثلاً چفیه انداختن احمدی نژاد بر گردن کوروش مضحک ترین نمایش قرن بود. و آن جمله تاریخی اش که ؛ کوروش و کاوه از نخستین منادیان فرهنگ انبیا و بسیج در تاریخ بودند! خوانش ایرانشهری جلایی پور با خوانش احمدی نژاد هیچ فرقی ندارد. یعنی اصولگرایان و اصلاح طلب ها هر دو در نگرش استبدادی مورد بحث شما شریکند. می دانید چرا؟ چون هم آنها و هم ما به خوبی می دانیم جدال از حوزه نرم زبان ( به تعبیر شما ) گذشته است و مفاهیم ملیت ها و فرهنگ ها به خصوص مفهوم حوزه سخت و سفت مرزها در کار است.

یعنی مسئله صرفاً تدریس زبان ملیت ها نیست، مسئله تثبیت ملیت ها و اعاده امور سیاسی و فرهنگی آنهاست که زبان فقط حوزه نرم کوچکی از آن امور است.