هاشم خواستار موضع خود در برابر مجاهدین خلق را اعلام کند!

اوایل ماه جاری بود که خبر مفقود شدن هاشم خواستار، از معلمان معترض و فعال مدنی ساکن مشهد از طرف خانواده وی اعلام شد. تا اینکه بعد از تحقیقات خانواده مشخص گردید، آقای خواستار در بیمارستان (اعصاب و روان) ابن سینای مشهد بستری شده است. اگرچه درباره دلیل بستری شدن این فعال مشهدی اظهارات متناقضی عنوان شده است، اما خانواده او تاکید دارند که این امر توسط نیروهای امنیتی صورت گرفته است.

فارغ از صحت و سقم ماجرا و محکومیت هرگونه دستگیری و به بندکشیدن مبارزانی که در پی به سرنگون کردن این رژیم گام برمی دارند، سواستفاده رسانه ای سازمان مجاهدین خلق با پیشینه خشونت بار تاریخی جهت موج سواری از مبارزات مدنی فعالان داخل کشور، موضوعی نیست که بتوان ساده از کنارش گذر کرد.

در همین رابطه، دبیرخانه این سازمان در اقدامی کم نظیر، در حمایت از آزادی هاشم خواستار، اطلاعیه اختصاصی صادر کرده و در آن تاکید می کند که برای رهایی این معلم دربند، به پیگیری در مجامع بین المللی اقدام خواهد نمود.

اما نقطه قابل تامل آنکه، سازمان مجاهدین خلق و همچنین شاخه سیاسی آن (شورای ملی مقاومت ایران) در محکومیت زندانی کردن معلمان مبارزی چون عباس واحدیان، اسماعیل عبدی، محمود بهشتی، رسول بداقی و ... اطلاعیه ای در چنین سطح منتشر نکرده است.

در طرف دیگر ماجرا نیز، بررسی برخی اظهارات آقای خواستار در مصاحبه ها، مقالات و نامه های منتشر شده، این سوال را در ذهن متبادر میکند که ایشان ارتباط نزدیکی با سازمان مجاهدین خلق دارد.
به عنوان مثال، هاشم خواستار در مصاحبه با تلویزیون کلمه، اعتراضات مدنی مردم در دیماه اخیر را نتیجه حرکت 30 خرداد 60 (شروع فاز مبارزه مسلحانه مجاهدین خلق) معرفی میکند، حال آنکه هیچگاه خوی وحشیانه و مسلحانه ای که منجر به کشته شدن چندین هزار تن در دهه پنجاه و شصت شمسی شد، منتج به مبارزات مدنی در دهه نود نمی شود.

همچنین این دست از موضع گیری های آقای خواستار را می توان در نامه به دبیرکل سازمان ملل و بیانیه های این چنینی مشاهده کرد که به صورت تلویحی از مشی مجاهدین خلق در دهه 60 حمایت میکند.

با همه این تفاسیر، کم نبودند زندانیان سیاسی که حتی در زندان هم اجازه نمی دادند که هرگروهی با بیانیه و اعلام موضع، بخواهد برای خود مشروعیت خریداری کند. این موضوع برای سازمانی که در کارنامه خود، جز ترور دستاورد دیگری ندارد، بیشتر باید مورد نظر باشد. بدیهی است که مبارزات مدنی معلمان و دیگر اقشار جامعه، با مشی تروریستی سازمان مجاهدین خلق، هیچ نقطه مشترکی ندارد. بنابراین لازم است تا آقای خواستار اگر با این گروه ارتباط ندارند و مخالف مشی 40 ساله آنها هستند، به عنوان یک فعال مدنی، دربرابر تقلای مجاهدین خلق جهت کسب مشروعیت و تصاحب مبارزات مدنی اعلام موضع نمایند تا جمهوری اسلامی و رسانه های وابسته به آن، از اینگونه موضع گیری برای ضربه به مبارزت مدنی سواستفاده نکند.