بگذارید جنگ در بگیرد، جنگ « جهان آبادی » ها با « خراب آبادی » ها

بخشی از اپوزیسیون شو و بالماسکه راه می اندازد که ؛ ای وای و صد وای که جنگ خواهد شد.

خاورمیانه و ایران در سایه ی رژیم ایران و کوته فکری اپوزیسیون ایرانی به خرابه تبدیل شده است. امنیت مورد نظر رژیم ایران و این کوته فکران، « مردم اشغالی » را و مردم منطقه را در اندرونی فقر اقتصادی و فقر فرهنگی و فقر فکری حبس کرده است. رژیم ایران درها را به روی توسعه و رفاه انسانی بسته است و تادیب این رژیم و حذف آن تنها راه ممکن برای گشودن این درها می باشد. بعضی وقتها جنگ، گشودگی می آورد. مگر یادتان نیست که خود این رژیم با جنگ خویش دنبال گشایشگری بود و می گفت راه قدس از کربلا می گذرد؟!
مگر همین رژیم در سوریه و عراق به بهانه ی دفاع از حرم ها نمی جنگد؟ مگر این تفکر، ساخته ی ذهنیت ایرانی نیست که ؛ « برای آباد کردن باید ویران کرد»؟!

کدام دیدگاه، شما را به این نکته رسانده که جنگ با رژیم استعمارگر و مستبد ایران بد است؟ آمریکا مگر می خواهد با مردم بجنگد؟ مگر دوست ندارید که رژیم عوض شود؟

شما با رژیمی طرف هستید که جنگ را مقدس می داند. سر بریدن را و تروریسم را به مثابه رفتن به بهشت می انگارد. این اپوزیسیون نیست، بنگاه دلالان سیاسی است.

اپوزیسیون ایرانی اگر قدرت داشت و می توانست کسی مثل « خوان گوایدو» تربیت کند می شد به روند تغییر حکومت امیدوار بود اما اپوزیسیون ایرانی عقیم است..

ترامپ از ایستادگی مردم ونزوئلا می گوید و دیدگاه خویش را با اپوزیسیون ونزوئلا هماهنگ می کند اما در مورد ایران به آرایش نظامی روی می آورد. می دانید چرا؟ اپوزیسیون ایرانی با سیاست های عقیم خویش همسوی رژیم تروریست ایران، امید مردم برای رهایی را کشته است. در حقیقت مردم، اپوزیسیون را شکل دیگری از رژیم تصور می کنند. و این تصور را خود اپوزیسیون در ذهن مردم نهادینه کرده است.

بدترین چیز در تاریخ، دفاع از جنایتکاران در سایه ی دفاع از مردم است و بعضی از اپوزیسیونی ها دارند این کار را می کنند. دنبال نامه پرانی هستند که جنگ نشود. که ویران نشوند. که خودشان ویرانگی هستند.

اگر صلح شما اینهمه خرابی و فلاکت و استعمار و استبداد و ویرانی پرورانده همان بهتر که باران « جنگ استبدادکُش » آن را بشوید و محو سازد. این حکومت، حکومت « ویرانگی» است. حکومتی است که جهان را تحت تاثیر اندیشه های ایدئولوژیکی و عرفانی خویش، « خراب آباد » می نامد. ما « جهان آبادی» می اندیشیم. ما آغوش به « جهان آبادی » گشوده ایم نه « خراب آبادی». در مورد تقابل  « جهان آبادی » ها با « خراب آبادی » ها منتظر نوشته ی بعدی من باشید که توضیح مبسوط خواهم داد.

بگذارید جنگ در بگیرد. این جنگ « جهان آبادی » ها با « خراب آبادی» ها خواهد بود.