رونق فلاکت!

یکی از معیارهای اصلی برای سنجش کارایی دولت‌های مختلف شاخص فلاکت است. این شاخص نشان می‌دهد که آیا دولت توانسته با استفاده از سیاست‌های اقتصادی وضع مردم را در سطح مطلوب حفظ کند یا خیر.

 در میان نشانگرهای اقتصادی، شاخص فلاکت با توجه به تعریف ساده آن از یک طرف و اهمیت مؤلفه‌های آن از طرف دیگر یکی از پرکاربردترین شاخص‌ها در این زمینه است.

برای محاسبه شاخص فلاکت باید دو شاخص تورم و بیکاری را محاسبه کرد اما مشکلی که وجود دارد این است که در ایران نحوه محاسبه نرخ بیکاری در سه دهه اخیر تغییر کرده است. تا اواسط سال ۱۳۷۵ نرخ بیکاری با تعاریف و نمونه‌گیری متفاوتی محاسبه می‌شد و اکنون آمار نرخ بیکاری کشور در سال‌های قبل از ۱۳۷۵ در دسترس نیست. از اوایل سال ۱۳۸۴ هم مجدداً طرح آمارگیری نرخ بیکاری تغییر کرد.

با این حال، اگر بر مبنای همین آمار موجود بیکاری از سال ۱۳۷۵ به بعد، شاخص فلاکت را محاسبه کنیم، مشخص می‌شود که نرخ شاخص فلاکت در خرداد امسال به بالاترین رقم خود رسیده است.

در خرداد امسال نرخ تورم ۳۷٫۶ درصد و نرخ بیکاری ۱۰٫۸ درصد اعلام شده است، بنابراین شاخص فلاکت به ۴۸٫۴ درصد افزایش یافته است که بالاترین رقم شاخص فلاکت از سال ۱۳۷۵ به بعد محسوب می‌شود. همانطور که ذکر شد آمار بیکاری قبل از سال ۱۳۷۵ در دسترس نیست اما صندوق بین‌المللی پول آمار بیکاری کشورمان از سال ۱۳۶۹ را منتشر کرده است.

اگر آمار نرخ بیکاری بر مبنای داده‌های صندوق بین‌المللی پول را مبنا قرار دهیم، بالاترین شاخص فلاکت در ایران به سال ۱۳۷۴ مربوط می‌شود زیرا در آن سال نرخ تورم به ۴۹٫۴ درصد و نرخ بیکاری به ۱۰ درصد رسید؛ بنابراین شاخص فلاکت در سال ۱۳۷۴ بالغ بر ۵۹٫۴ درصد بود.

از این رو می‌توان گفت که دولت رفسنجانی بالاترین رکورد شاخص فلاکت را در اختیار دارد و تاکنون رتبه دوم در اختیار دولت روحانی بوده است.