شیعیان عراق و لبنان میان میهن پرستی و وابستگی به ایران

چنانچه که همه می‌دانند، احزاب سیاسی تشیع در عراق، لبنان، یمن، کویت و بحرین، اطاعت از ولایت فقیه و وابستگی خود به ایران را هرگز مخفی نکرده اند؛ حتی رهبر حزب الله لبنان به صورت علنی و بی‌پرده اعلام کرد که تمام مصارف و امکانات حزبش از ایران تأمین می‌شود.

خلیل حیدر درباره شیعیان خلیج فارس می‌نویسد: « شمار اندکی از شیعیان خلیج، درک می‌کنند که عربستان سعودی و کشورهای عرب حوزه خلیج فارس برای آنها مهم‌تر از ایران هستند. چون تنها همین کشورها می‌توانند برای آن‌ها  تحمل مذهبی و رفاه معیشتی فراهم کنند، نه ایران با ماجراجویی‌های سیاسی اش. ثبات اجتماعی، رفاه اقتصادی و رونق تجاری آنها به صورت مستقیم، بستگی به نیرومندی، ثبات و امنیت کشورهای خلیج به رهبری عربستان سعودی دارد.»

آنچه خلیل حیدر درباره شیعیان خلیج نوشته در مورد شیعیان عراق و لبنان نیز صدق می کند. این دو کشور که توسط احزاب سیاسی شیعه وابسته به تهران اداره می‌شوند، از فساد اداری، فقر، بیکاری و عقب ماندگی، رنج می‌برند و اغلب از خدمات بهداشتی نیز محروم هستند. در حالی که لبنان و عراق از امکانات هنگفتی برخوردار هستند که اگر به نحو بهتر استفاده شود، این دو کشور به بهشتی از نعمت، رفاه و آسایش مبدل خواهند گشت.

آنچه امروز در عراق و لبنان جریان دارد، در ظاهر انقلابی بر ضد فساد و عقب ماندگی و کمبود خدمات بهداشتی است، اما در حقیقت، انقلابی است بر ضد تسلط و نفوذ و مداخله ایران.

انقلاب عراق از بغداد آغاز شد، اما به سرعت به جنوب نیز سرایت کرد و از این که اکثریت باشندگان جنوب شیعه هستند، در واقع این یک انقلاب شیعی عراقی میهنی بر ضد تشیع ایرانی است. خواسته‌های معترضان و انقلابیون، خواسته‌های میهنی است که لزوما با پروژه ایران سازگاری ندارد. آنان درک کرده اند که وابستگی به ایران جز فساد، ویرانی و عقب ماندگی، دست‌ آورد دیگری برای میهن آنان ندارد و منافع ملی خودشان، مقدم بر منافع ایران است؛ از همین جهت شعار های که سر می دادند بیشتر بر ضد مداخلات این ایران بود.

آنچه امروز در عراق و لبنان می‌گذرد، بیانگر ناکامی پروژه ایران در این کشورها است.

هرچند احزاب وابسته به ایران که در عراق تسلط دارند، انقلاب جوانان عراق را با وحشت و سنگدلی، به خاک و خون کشیدند و بیش از ۱۵۰ نفر را به قتل رساندند و هزاران نفر را زخمی و ده‌ها نفر را بازداشت و ناپدید کردند، اما همتایان این احزاب در لبنان، (حزب الله و جنبش امل) از صلابت و همبستگی جوانان انقلابی لبنان که به همه گروه‌های سیاسی نه گفته اند و از گرایش‌های فرقه‌ای و تعصبات سیاسی و مذهبی رها و آزاد می‌باشند، شگفت زده شده اند.

شاید حزب الله و سایر نیروهای فاسد در لبنان، تیرهایی در چنته داشته باشند که هنوز شلیک نشده، اما یک حقیقت را قابل یاد آوری می‌دانم و آن این‌که: هرچند انقلاب عراق به خاک و خون کشیده شده و به طور موقت، خاموش شده است، اما انقلاب لبنان خواستار برچیدن بساط همه نیروهای سیاسی از جمله حزب الله می‌باشد.

انقلاب‌های لبنان و عراق، سرآغاز انجام پروژه ختم حضور ایران در این دو کشور است. نصیحتی را که خلیل حیدر سال‌ها پیش به شیعیان عرب کرده بود که با تکیه بر منافع ملی، خود را از وابستگی به ایران، رها سازند، امروز در شعارها و خواست‌های میهنی مشروع مردم عراق و لبنان، به صورت روشن تبلور یافته و جایگاه ایران را به لرزه در آورده است.