بمب نقدینگی

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ براساس آمارهای به دست آمده، میزان پایه پولی کشور در پایان مرداد ماه امسال با 25.6 درصد افزایش نسبت به مرداد ماه 97 به 286 هزار و 360 میلیارد تومان رسیده است.

همچنین حجم نقدینگی در مرداد ماه سال جاری به عدد 2076 هزار و 590 میلیارد تومان رسیده که نسبت به مرداد ماه سال گذشته 26.1 درصد رشد نشان می‌دهد.

ضریب فزاینده پولی هم در سطح عدد 7.2 قرار دارد که تغییر چندان نسبت به سال 97 نداشته است.

 شناسه خبر: 1554491

انتهای پیام/ط

مکمل:

نقدینگی، حجم پول نقد در خارج از سیستم بانکی است که قابلیت تورم زائی دارد، بدین معنی که چنانچه حجم پول نقد بالا باشد قدرت خرید بالا رفته و باعث گرانی کالا یا خدمات می شود. بنابراین حجم نقدینگی باید متناسب با میزان تولید کالا و خدمات باشد، در غیر این صورت باعث تورم با رکود خواهد شد. چراکه باید میزان نقدینگی در مقابل مقدار معینی از کالاها و خدمات تناسب داشته باشد و خارج از این سازوکار، نقدینگی باعث رشد سریع تقاضا برای کالاها و خدمات شده و اگر تولید همپای تقاضا افزایش نیابد زمینه تورم در اقتصاد را ایجاد می کند، به همین دلیل است که کشورها با مدیریت نقدینگی رشد تولید، کنترل تورم، کاهش بدهی های خارجی و ایجاد اشتغال را برای کشور به ارمغان می آورند. 

رشد نقدینگی می تواند همچون شمشیر دولبه عمل کند، به طوری که اگر رشد نقدینگی به اندازه رشد تولید باشد ارزش پول ملی حفظ خواهد شد و همپای رشد اقتصادی پیش می رود و اگر در شرایط نوسانات اقتصادی و  هرج و مرج بازار باشد، می تواند به تورم اقتصاد دامن بزند، بنابراین با سیاست پولی ارتباط مستقیم دارد که در شرایط بحرانی اصلاح آن می توان از تداوم رشد نقدینگی جلوگیری کند.

سیل نقدینگی طی دهه های گذشته دائما رو به افزایش بوده بطوریکه از سوی بسیاری از اقتصاددانان نسبت به وقوع آن به دفعات هشدار داده شده و گفته شده که این سیل در کمین است لذا اگر به موقع برای آن تدبیر نشود  روزهای تلخی را در اقتصاد ایران رقم خواهد زد. 

مضافاً، تورم کاملا علیه تولید عمل می‌کند، زیرا با افزایش تورم، بخش عظیمی از سرمایه در گردش بنگاه‌های تولیدی و کارخانه‌ها در فضای معاملات غیر مولد قرار می‌گیرد مانند خرید ملک و طلا که به ضرر اقتصاد کشور است.  

با اوضاع رو به وخامت ِ لحظه ای در کشور مشخص نیست که پایان این تراژدی به کجا ختم میشود اما مسلم اینست که تمام فشارها بر دوش ِ اکثریت ِ چند ده میلیونی ِ کشور است که با حداقل ها گذران زندگی کرده و روز به روز سفره هایشان تهی تر از دیروز شده است.