از برخوردهای بد با ترامپ خسته شده‌ام'

روز یک‌شنبه است و اسکات پایو با جیپ رانگلر خود که با پرچم‌های ترامپ پوشیده شده است در یکی از محله‌های شمال ویرجینیا برای خودش گشت می‌زند. برای دو زنی که آستین حلقه‌ای به تن دارند و در حیاط جلوی خانه‌ای گپ می‌زنند دست تکان می‌دهد. آن‌ها هم نگاه خشمگینی به او می‌اندازند.

اما این واکنش برای پایو که ۳۶ سال دارد و برنامه‌نویس است اصلا عجیب نیست.

ترامپ در بسیاری از آخر هفته‌ها به اینجا می‌آید تا در باشگاه گلف خودش، ترامپ ناسیونال، بازی کند، و فعالان ترقی‌خواه نیز برای اعتراض به سیاست‌های او در مقابل ورودی باشگاه تجمع می‌کنند. در این منطقه عمدتا دموکرات‌نشین ویرجینیا برخورد سردی با حامیان ترامپ می‌شود.

جولی بریسکمن، یکی از فعالان دموکراتی که در برابر ورودی باشگاه رئیس‌جمهور تجمع می‌کنند، چند سال پیش به خاطر اشاره زشتی که به کاروان رئیس‌جمهور کرده بود معروف شد. او حالا یکی از مقامات انتخابی استان است، منصبی که تا حدودی نتیجه معروفیت جدیدش است.

وقتی پایو حدود یک سال پیش به این منطقه نقل مکان کرد از داستان بریسکمن مطلع شد. او حالا کاروانی از موتورسیکلت‌ها، جیپ‌ها و دیگر ماشین‌های بزرگ‌چرخی را رهبری می‌کند که با پرچم پوشیده شده‌اند و در خیابان مقابل باشگاه گلف مذکور بالا و پایین می‌روند. کارکرد این کاروان که به "قطار ترامپ" نیز معروف است خنثی کردن کارهای بریسکمن و معترضان دموکرات است.

پایو درباره تصمیمش مبنی بر سازمان‌دهی این کاروان می‌گوید "من از برخوردهای بد با رئیس‌جمهورمان خسته شده‌ام. از بی‌احترامی‌ها خسته شده‌ام."

او از اقدامات آقای ترامپ برای مقررات‌زدایی - کاهش محدودیت‌ها برای کسب‌وکار - حمایت می‌کند و موافق سیاست‌های مهاجرتی او است، مخصوصا کشیدن دیوار در مرز مکزیک.

او می‌گوید "ترامپ سیاستمدار نیست، سازنده است."

این کاروان‌ها در امتداد جاده‌ها و مسیرهای خاکی نواحی لیبرال ویرجینیا، ویسکانسین و تگزاس حرکت می‌کنند. در خیلی از این مناطق، اعضای این کاروان‌ها شاید مثل گروه ویرجینیا کاروان تشریفاتی رئیس‌جمهور را از نزدیک نبینند، اما همچنان حمایت خود را مشخص و رسا اعلام می‌کنند.

برای خیلی‌ها، ایده پرچم‌های ترامپ ۲۰۲۰ روی وانت یادآور تصاویر ترسناک ماه گذشته شهر پورتلند است، هنگامی که کاروانی از حامیان ترامپ با لیبرال‌ها درگیر شد. آن روز یکی از طرفداران رئیس‌جمهور به نام آرون دنیلسون به ضرب گلوله کشته شد، اما رفت‌وآمد کاروان‌ها در دیگر شهرهای آمریکا مسالمت‌آمیز بوده است.

دو چیز اعضای این کاروان‌ها را به یکدیگر پیوند می‌زند: علاقه به رئیس‌جمهوری و این احساس که در جوامع خود به حاشیه رانده شده‌اند.

هسته اصلی این کاروان‌ها از کسانی تشکیل شده است که خود را پایگاه رای رئیس‌جمهور توصیف می‌کنند. بررسی‌ها نشان می‌دهد که از منظر جمعیت‌شناسی، پایگاه رای رئیس‌جمهور از مردان و زنان سفیدپوستی تشکیل شده است که درآمد نسبتا بالایی دارند، اما کمتر از رای‌دهندگان دموکرات به دانشگاه رفته‌اند.

استیون نوروود، استاد تاریخ دانشگاه اکلاهما، می‌گوید که اعتقاد خیلی از این محافظه‌کارها بر این است که نخبگان دموکرات "با تحقیر به آن‌ها نگاه می‌کنند چون عقاید مذهبی بیشتری دارند و به تفنگ علاقه دارند. احساس بی‌توجهی به آن‌ها باعث خشم زیادی شده است."

به گفته او "آن‌ها ترامپ را می‌بینند و او هم می‌تواند آن‌ها را متقاعد کند که از نخبگان بدش می‌آید."

ترامپ از رفتار بدی که با او در واشنگتن می‌شود شاکی است و از پایگاه خود تجلیل می‌کند - "مردان و زنان فراموش‌شده".

اما وضع او دارد در نظرسنجی‌ها بدتر می‌شود، و طرفدارانش نگران سرنوشت او و خودشانند.

جفرسون کوئی، استاد تاریخ دانشگاه وندربیلت در نشویل، می‌گوید که "این جماعت حس می‌کنند که حقوق سیاسی و اقنصادی مادرزادیشان دارد از دست می‌رود. برای همین دارند فریاد می‌کشند."

یا بر زنگوله گاو می‌کوبند، کاری که راجر کول، ۶۴ ساله و پیمانکار تعمیرات خانه، در یکی از یک‌شنبه‌های اخیر کرد.

او با پرچم ترامپ کنار کشنده بزرگش ایستاده بود، مدل ۱۹۸۰ که به "مشکل فرمان خودکار" خورده بود و در برابر باشگاه گلف رئیس‌جمهور متوقف شده بود. کول در آن لحظه از کاروان جدا افتاده بود، اما داشت با آن زنگوله حمایت خود را نشان می‌داد.

این کاروان، مثل خیلی‌های دیگر در سراسر آمریکا، به شکل خودجوش شکل گرفت و کمکی از اعضای ستاد انتخاباتی ترامپ دریافت نکرد. پایو می‌گوید که "۱۰۰ درصد خودجوش بود."

کلر کرنزلوک، مادر ۴ فرزند و ساکن ایالت ویسکانسین که کاروانی متشکل از ۵۰۰ نفر در این ایالت راه انداخته است، می‌گوید که "این کاملا یک جنبش مردمی بود."

این کاروان‌های ماشینی به مرور زمان بزرگتر شده‌اند. پایو می‌گوید که کاروان ویرجینیا در اوایل تابستان با ۳۰ نفر شروع شد و حالا به "۱۶۸ میهن‌پرست" رسیده است. البته همه آن‌ها هر هفته در برنامه شرکت نمی‌کنند، اما هر وقت که بتوانند می‌آیند.

این کاروان‌ها حس همبستگی میان طرفداران ترامپ را افزایش می‌دهد، گروهی از مردم که به خودشان می‌گوید "مردم عادی".

لی جکسون شاکی ۷۳ ساله یکی از آن‌ها است و در یکی از یک‌شنبه‌های اخیر پشت فرمان پیکاپش نشسته بود. او می‌گوید که ترامپ برخلاف اغلب سیاستمداران دیگر آن‌ها را درک می‌کند.

پدر او مزرعه پرورش خوک داشت و خودش در ویرجینیا بزرگ شد و حالا هم به عنوان حسابدار کار می‌کند. به گفته او "بارها شده است که صحبت‌های رئیس‌جمهور را از تلویزیون شنیده‌ام با خودم فکر کرده‌ام که عجب! این که حرف من است."

او که به شکار می‌رود و با تفنگ بزرگ شده است می‌گوید که دفاع رئیس‌جمهوری از متمم دوم قانون اساسی برایش جذاب است. این متمم از حق مالکیت اسلحه پاسداری می‌کند.

شاکی در عین حال معتقد است که کارهای رئیس‌جمهور برای اقتصاد خوب بوده است و او "خیلی از این مقرراتی را که کسب‌وکارها را خفه می‌کردند ساده کرده است."

روی بعضی از ماشین‌های کاروان ویرجینیا نوشته شده است: "تیم واکنش سریع ملی ترامپ". آن‌ها از جاده‌ای در نزدیکی رود پوتوماک پایین می‌روند و از مقابل ورودی باشگاه گلف رئیس‌جمهوری رد می‌شوند.

مایک تیلور ۶۲ ساله آتشنشان بازنشسته‌ای است که یک کشنده کنوورث مدل ۱۹۷۹ را می‌راند و می‌گوید که ترامپ حامی کشور و کارگرانش است: "او اجازه نمی‌دهد که دیگر کشورها از ما جلو بزنند، مخصوصا چین."

چند متر دورتر، فعالان ترقی‌خواه روی پیاده‌رو تجمع خود را برگزار می‌کنند. بیرق‌هایی به دست دارند که رئیس‌جمهور را به "کشتن دموکراسی" متهم می‌کند و تی‌شرت‌هایشان به نام جو بایدن، نامزد حزب دموکرات، و کاملا هریس، یار انتخاباتی او، مزین شده است.

جولی بریسکمن ۵۳ ساله هنوز هم مرتب در این برنامه‌ها حاضر می‌شود. او در یک تماس تلفنی می‌گوید که در مقابل باشگاه پلاکاردی در دست دارد که رویش نوشته شده است "حبسش کنید". بریسکمن می‌گوید که محل زندگیش قبلا به جمهوری‌خواهان رای می‌داد، اما حالا بیشتر به دموکرات‌ها رای می‌دهد.

او با تامل بر گردهمایی طرفداران ترامپ در محله‌های مختلف در غالب این کاروان‌ها به منظور بیان عقایدشان می‌گوید "این که به شما بگویند که عقایدتان کهنه شده است شاید دردناک باشد. واکنش آن‌ها ناشی از احساس شکنندگی سفیدپوستان است."

مگن دوناهیو، یکی دیگر از شرکت‌کنندگان در این تجمع، در حالی که تی‌شرت بایدن-هریس به تن دارد کنار خیابان ایستاده است و عبور کاروان ترامپ را تماشا می‌کند. او به کامینون‌های کاروان اشاره می‌کند و می‌گوید که "این کشنده‌ها را با پرچم‌هایشان می‌بینید. عین فرقه‌ها رفتار می‌کنند."

جو حاکم بر خیابان بسیار شکننده است. بعضی از طرفداران ترامپ بر سر فعالان ترقی‌خواه فریاد می‌کشند و با الفاظ مختلف صدایشان می‌زنند - "درمانده‌ها!" پایو می‌گوید که طرف مقابل هم بعضی وقت‌ها بطری‌های "پر از آب" به طرف رانندگان کاروان پرتاب می‌کند.

او با کف دست روی فرمان گلی ماشینش می‌کشد و به طرف باشگاه رئیس‌جمهور می‌راند. پرچم آمریکایی که به کنار ماشینش نصب کرده است در باد تکان می‌خورد.

او می‌گوید که این پرچم سد راه چیزهایی می‌شود که به طرفش پرتاب شده‌اند: "پرچم از من مراقبت می‌کند." او پرچم را همان‌طور که در مدرسه پیشاهنگی در فلوریدا آموخته بود گره زده است. ظاهرا گره زدن مهارت مفیدی برای یک رهبر کاروان است.

در پارکینگی در آن نزدیکی هوا بوی کاج و ضدعفونی‌کننده دست می‌دهد، موتورهای چهار سیلندر می‌غرند و مردم هم با صدای بلند صحبت می‌کنند. پایو به آن‌ها می‌گوید که حواسشان به پلاکاردهای آبی و قرمزی که برای حمایت از ترامپ درست کرده‌اند باشد. او می‌گوید که "باید از آن‌ها مراقبت کنیم" و توضیح می‌دهد که فعالان ترقی‌خواه بعضا آن‌ها را پاره می‌کنند: "دفعه پیش پلاکاردها را روی درخت‌ها انداختند."

بعدازظهر که می‌شود آقای رئیس‌جمهور باشگاه را ترک می‌کند و مردم هم به خانه‌های خود می‌روند.

پایو می‌گوید که برنامه به نظرش "عالی" برگزار شده است. در امتداد خیابان راه می‌رود و پلاکاردها را جمع می‌کند. معلوم نیست که نتیجه انتخابات چه خواهد شد و چه سرنوشتی در انتظار آقای رئیس‌جمهور و حامیانش است، پایو اما به آخر هفته بعدی و کاروانی دیگر فکر می‌کند.