لازمه برخورداری از مزیت تعطیلات انهم بمناسبت عید نوروز اینستکه به نکات جدی پرداخته نشود ، اما در رابطه با چگونگی نکته ای که پیوسته برآن تاکید میشد یعنی :
آیا «بایدن »سیاستهای «ترامپ » رادر رابطه با عملکرد منطقه ای حکومت مستقر در ایرانمان پیش خواهد گرفت یا « اوبا ما » را ؟ ( با قید پرزیدنت برای هر 3 ) که تفاوتهای اساسی با هم به دلیل تعین بودن خط مشی ها ندارند .... این نوشته کوتاه و گویا «ازتفاسیرمندرج در رسانه های امریکائی با نگرشی از طرف نگارنده » با ارزوی سلامتی و پویائی هموطنان شریف و شادباش مجدد نوروز مان ،عینا نقل میشود :
اول / مذاکره یعنی اعتماد : در عالم سیاست اعتماد معنی ندارد، به روسیه و چین اعتماد داریم که با انها در مسائل مختلف اقتصادی ، سیاسی ، نظامی و فرهنگی مذاکره میشود ؟
دویم / مذاکره یعنی تسلیم : مگر تمام قدرتهای بزرگ و کوچک دنیا که با آمریکا مذاکره و مراوده و مبادله دارند تسلیم آمریکایند؟ چرا فکر می کنیم که ما باید متفاوت باشیم؟
سیم / آمریکا در حال فروپاشی است: قدرت اصلی آمریکا اقتصاد یا نیروی نظامی آن کشور نیست ، بلکه دانشگاههای اندیار نقش اصلی را عهده دارند و مادامی که از 20 دانشگاه برتر دنیا 15واحد آمریکایی و 5 واحد دیگرنیز وابسته به غرب هستند و حتی درمیان 100 دانشگاه برتر حضور پرفروغی از چین و روسیه نمی بینیم ، امید به فروپاشی دولتهای آمریکا توهمی بیش نیست.
چهارم / ما در جهان رهبر مبارزه با آمریکا هستیم: سوال خردمندانه این است که چه کسی به شما چنین رسالتی را داده ؟ چرا باید از معاش و سلامت جسم و بتبع ان فکر و روان مردمان این دیار کاست تا با کشوری آنهم در شعار ! جنگید که 90 درصد امکانات رفاهی با تعریف عام را اختراع کرده است؟
پنجم / آمریکا با دینمان سر جنگ دارد: آمریکا مانند هر کشور دیگری دنبال منافع ملی خود فراتر از این گونه استدلال پوشالی بوده و اگر تدبیر و عقلانیت باشد می توان هم دین خود را داشت هم با آمریکا مانند دیگر کشورها در تعامل بود.
ششم / با آمریکا آری ولی با ترامپ نه: این هم شعاری بیش نیست ، در سه مقطع «کارتر» « کلینتون» و« اوباما » ی دمکرات بهترین وقت برقراری مناسبات بود که از دست دادیم.
هفتم / ما ضد اسرائیلیم پس ضد آمریکاییم: حقیقت اینست که کشوری که بیشترین نفع را از تنازع حکومت جاهل ایران ونظام سیاسی آمریکا می برد ، اسرائیل است و این تشخیص درکی قوی میطلبد
با این روش و استدلال غالب یا تلقین شده برافکارجماعت : فرصت طلب مطیع به اقتضای «حفظ مقام ، منافع و موقعیت » آیا میتوان رابطه ای میان اعمال سیاست های دولتهای قبل و فعلی آ ن دیار مشاهده کرد ؟ یا در پی «پرتقال فروش » باید بود ؟
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمیکند.
توجه داشته باشید کامنتهایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید