روزی نیست که در رسانهها و در شبکه های اجتماعی، خبری از بحران آب در بلوچستان منتشر نشود.
محرومیتهای فاجعه بار در این استان بر همه ابعاد و زوایای زندگی روزانه مردم صبور این منطقه سایه افکندهاست. از وضعیت غیرقابل قبول آموزش و مدرسه های کپری و بدون کمترین امکانات، تا وضعیت اسفبار بهداشت و درمان و عدم دسترسی اغلب روستاهای این استان به جاده مناسب برای انتقال بیماران به مراکز درمانی که گاه کیلومترها دورتر از محل روستا هستند؛ از بیکاری جوانان و شغل کاذب و پر مخاطره سوختبری و قتل بیرحمانه سوخت بران زحمتکش توسط سپاه، تا محدودیت و محرومیت زنان که شاید با وضعیت زنان در هیچ منطقهای از کشور قابل مقایسه نباشد، از کودکان فاقد شناسنامه و محروم از ابتداییترین حقوق شهروندی تا نبود زیرساختهای بهداشتی، از جمله نبود حمام و سرویس بهداشتی در بسیاری از روستاها، از کمبود قوت لایموت و تغذیه نامناسب به ویژه برای کودکان تا نبود اماکن تفریحی و گردشگری و …
همه این محرومیتها و انبوه محرومیتهای دیگر که در این گفتار نمی گنجد و قلب هر انسانی را به درد میآورد، در برابر بحران آب و محروم بودن مردم بلوچستان از اصلیترین مایه حیات و لبهای تشنه و خشک کودکان معصوم با چهره های آفتاب سوخته، رنگ میبازند.
آری اگرچه مردمان این خطه از ایران، از بدیهی ترین امکانات و حقوق شهروندی خود بی بهره هستند، اما محرومیت از آب و گذاشتن جان در طلب آن، حدیث و حکایت دیگری است.
غرق شدن دخترکان محروم در «هوتگ» و جان باختن آنها در جستجوی آب برای خانواده، و طعمه گاندو شدن پسربچه های معصومی که برای تأمین آب خانواده به کنار رودخانه میروند، داغ جگرسوز دیگری است که با هیچیک از مشکلات و محرومیتهای یاد شده قابل مقایسه نیست.
دخترکان یا پسربچههایی که بعضأ در حین گرفتن آب از رودخانه، دست یا پایشان طعمه گاندو میشود و خونین و وحشتزده، به خانه باز میگردند.
راستی آیا هیچیک از مسئولان این نظام سراپا فاسد و غارتگر، حتی برای یک لحظه، به کوه درد و غم و اندوه مادران این کودکان معصوم اندیشیدهاند؟
دریکسال گذشته بیش از ۳۰ کودک در جنوب سیستان و بلوچستان بر اثر غرق شدن در هوتگها و همچنین حمله گاندوها جان خود را از دست دادهاند.
هوتگ، قربانگاه کودکان بلوچستان چیست؟
هوتگ، به گودالی گفته میشود که آب باران در آن جمع میشود و انسان و چهارپایان بهطور مشترک از آن استفاده میکنند. زندگی بسیاری از مردم روستایی در جنوب استان سیستان و بلوچستان به همین هوتگها وابسته است.
مردم محروم این منطقه، از همین آبهای راکد که حیوانات هم از آنها استفاده میکنند برای استفادههای بهداشتی و نوشیدن بهره می گیرند. در اغلب روستاهای بلوچستان، زنان و کودکان با جثههای نحیف خود، باید کیلومترها مسیر را پیاده طی کنند تا به هوتگ و به آب برسند و بعد دبههای سنگین آب را بر شانههای خود حمل کنند و به مقصد بازگردند.
۴۲ سال پس از حاکمیتی چپاولگر و جنایتکار بر یکی از ثروتمندترین کشورهای جهان یعنی ایران، طبق آمار رسمی، تنها ۱۹ درصد از ساکنین سیستان و بلوچستان به آب آشامیدنی بهداشتی دسترسی دارند و بیش از ۸۰ درصد شهروندان و ساکنان مناطق روستایی این استان از دسترسی به شبکه آبرسانی سالم و بهداشتی محرومند.
بحران فاجعه بار نبود آب در بلوچستان جان بسیاری از مردم این استان را در معرض خطر قرار داده است.
۳۰ لیتر آب سهمیه هر نفر در هفته
پایگاه خبری رکنا ۲۷ اردیبهشت ۱۴۰۰، مینویسد:
«آن طور که رئیس شورای شهر بخش مرکزی دشتیاری آمار داده است، در این شهرستان ۱۶۹روستا وجود دارد که جمعیت مجموع آن ۶۸ هزار و ۸۳۵ نفر است؛ بنابراین به طور متوسط در هر روستا ۴۰۷ نفر زندگی میکنند. از یک تانکر ۱۲ هزار لیتری که هر هفته سهمیه هر روستا میباشد، تنها حدود ۳۰ لیتر آب در طول یک هفته نصیب هر کدام از اهالی روستا می شود.» حال آنکه استاندارد جهانی مصرف آب ۱۵۰ لیتر است.
نماینده شورای دشتیاری در شورای عالی سیستان و بلوچستان نیز در گفتگو با خبرگزاری «پانا»، با بیان اینکه سهم هر فرد روستایی از آبرسانی سیار ۱۵ لیتر است، میگوید: «به عنوان مثال یک خانواده ۵ نفره در هر نوبت آبرسانی سیار، ۷۵ لیتر آب دریافت می کند که از این آب، باید هم برای آشامیدن، نظافت و سایر نیازهای روزانه استفاده کند که قطعا این میزان آب، پاسخگوی نیاز حتی یک نفر هم نیست».
وقتی در کلانشهر زاهدان با جمعیتی حدود ۷۰۰هزار نفر، حدود ۳۰ درصد از جمعیت آب آشامیدنی ندارند، تکلیف مناطق دوردست و محرومتر این استان روشن است.
واقعیت این است که ارمغان ۴۰ سال حاکمیت غارتگر ولایت فقیه برای مردم محروم سیستان و بلوچستان جز گسترش دردناک فقر و فلاکت و ناداری، درد و رنج نبوده است. در سایه ۴۰ سال غارت و چپاول منابع ثروت مردم ایران، توسط عوامل این حکومت، امکانات زندگی مردم سیستان و بلوچستان در قرن بیست و یکم، شرایط زندگی بادیه نشینان در قرنهای پیش را تداعی میکند. تغییر این شرایط دردناک در بلوچستان همچون سایر استانهای محروم، تنها با تغییر حاکمیت سیاسی و استقرار یک حکومت مردمی محقق میشود.
به کانال نه به زندان نه به اعدام در تلگرام بپیوندید
https://t.me/NoToPrisonNoToExecution
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمیکند.
توجه داشته باشید کامنتهایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید