● سیاست

جرمش این بود که در مراسم برگزاری روز جهانی کارگر سال ۱۳۹۸ در برابر مجلس شورای اسلامی شرکت داشته است، همین و بس. نام ایستادن در خیابان را هم گذاشته اند "تبلیغ علیه نظام" و "اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی". قاضی او مردی است که او "سید احمد زرگر" خوانده اند. او هر که باشد نامش در "داستانی ملی دوران گذار" ثبت شده است. این قاضی در شعبه ۳۶ تجدید نظر حکم سه سال زندان کیوان صمیمی، سردبیر نشریه ممنوع شده "ایران فردا" را تایید کرده است.

همراه با جا افتادن دفترسازمان بخش مربوط به مرزهم جا افتاده بود .اما بخاطر حساس بودن کار این بخش که وظیفه ارتباط گیری با تشکیلات داخل کشور، آمدن و بردن افراد از ایران وبلعکس ، سازماندهی دیدار افرادی از رهبری با افراد سازمانی داخل کشور درنیم روز داشت !فعالیت این بخش مطلقا در کمیته کابل طرح نمی شد وما هم هرگز

توافق نامه بیست وپنج ساله با چین با خود حرف وحدیث های زیادی بهمراه آورده است .حرف وحدیث هائی که صناری برای رهبر ارزش ندارد و باعث خنده درونی او می گردد .توافق او از آن دسته گفته ها، نوشته ها وتوافقاتی نیست که کسی جرئت کند مواز لای درز آن بگذراند ویا این که مجلسیان گوش بفرمان از تصویب آن سر باز زن

با آنکه جار و جنجال بر سر پیمان فرابردی جمهوری اسلامی و جمهوری خلق چین اندک‌اندک کاهش می‌یابد، شیفتگی بخشی از شخصیت‌های خمینی‌گرا برای «الگوی

”سوگ‌سوانگ”* بدترین حالت ممکن برای یک شطرنج‌باز است که در آن بازیگر نه کیش ‏است، نه پات و نه آچمز. او امکان حرکت دارد، ولی هر حرکتی بکند، در ادامه بازی مات می‌شود و خود نیز به این امر وقوف دارد و آرزو می‌کند کاش می‌شد که حرکتی نکند!

ناظران امور ایران این روزها با جلوه‌ای دیگر از معمای ایران روبرو هستند: رابطه ایرانیان با محمدرضا شاه پهلوی که صدمین زاد روز او فرا رسیده است.

در شرایط عادی هر کشور دیگر، پادشاهی که در توفان یک انقلاب کنار گذاشته شده است، نه در ۱۰۰ سالگی، بلکه در چند دی و بهمن از یاد می‌رود.

تحولات چین چه ارتباطی با منافع ملی و آینده ایران دارد؟ چرا مفهوم مشارکت انحصاری با چینی ها برای ایران مانند وارد شدن به یک نبرد از پیش مغلوبه است؟

تصمیم بر فرستادن جوان ها بدانشگاه یکی از درست ترین وانسانی ترین تصمیمات کمیته کابل بود .حال وقتی به این جوان ها بر خورد می کنم نوعی رضایت درونی بخشی از سختی راه طی شده را کم

اصغر جیلو: امیر طاهری یک روزنامه نگار کهنه کار بسیار مطلع در امور خاورمیانه شناخته میشود، وی درعین حال بیش از هر روز نامه نگاری دیگر بازمانده از دوران شاه از تسلط و اشراف بر روندهای عمومی در سیاست جهانی برخوردار است. نوشته زیر از وی در مورد چین، حاوی درسهایی ارزشمند برای همه کسانی ...

بجای دیباچه: روزنامه شرق در گفتگویی با هاشم آقاجری به بررسی تاریخ مشروطه پرداخته است و برآن است که این گفتگوها را با دیگر چهره‌های دانشگاهی نیز پی‌بگیرد. از آنجا که دیدگاههای تاریخی-اجتماعی آقاجری در دو دهه گذشته هم در میان آنچه که اصلاح‌طلبی نامیده می‌شود و هم در میان مارکسیستهای پیشین بازتاب گسترده‌ای داشته‌اند، بررسی این گفتگو را بهانه بسیار خوبی دیدم برای پرداختن به نگاه دینی-زمان‌پریشانه بخش بسیار بزرگی از اندیشورزان ایرانی به رخدادهای تاریخی، و در آن نمونه‌ای دیدم برای واکاوی نگاه ابن‌هشام

نیلوفر بیانی یکی از فعالان محیط زیست است که بعد از همکاری با مؤسسۀ "میراث پارسیان" بازداشت، شکنجه، محاکمه و محکوم شد. در میان بازداشت‌شدگان، او تنها کسی بود که صریحاً بدرفتاری‌ها و آزارهای بازجویانش را افشا کرد. روزنامۀ لوموند می‌نویسد خانوادۀ نیلوفر بیانی که تاکنون به مرخصی او امیدوار بودند، حالا از سرنومیدی سکوت خود را شکسته‌اند...

اعدام دو زندانیِ کرد، توقف موقت اجرای حکم اعدام سه جوان شرکت‌کننده در اعتراضات آبان ۱۳۹۸ و اعدام یک متهم به جاسوسی از نیروی قدس سپاه پاسداران، بار دیگر توجه افکار عمومی را به پدیدۀ اعدام در ایران جلب کرده است.

دو دانشجوی به نامهای امیرحسین مرادی و علی یونسی از تاریخ ۲۲ فروردین ۹۹ دستگیر شده و بعد از مدتها بی‌خبری از آنها، بالاخره معلوم شد که با اتهامهای مختلفی از جمله ارتباط با سازمان مجاهدین خلق و شرکت در برخی بمب‌گذاریها متهم شدند.

اندیشه شعله است ، کلمه آتش است وقتی اندیشه وز این دو را در هم می آمیزدطوفان درمی گیرد .در این چند روزچنین طوفانی برخاسته است .خشم فرو خورده سالیان با احساس همدردی یک ملت در هم آمیخته تا ازحق انسانی خود،ازحق فرزندان خود از حقوقی که سال هاست پایمال می شود دفاع کند.هر توئیتی درهمبستگی نشانی از بیداری یک ملت است! نشانی از صدها

اتحاد ملت ایران در حال حاضر،اعم از داخل و خارج از کشور و بطور متحد (داخل و خارج) بعد از قیام سرتاسری خرداد 1388 برای بار دوم،در عالی ترین شکل ممکن،بخاطر سه رخداد مهم زیر،انجام گرفته و می رود ،که بساط جمهوری اسلامی را،بر هم زند:

پوشش کامل سخنرانی مریم رجوی در نشست سالانه مجاهدین خلق یا شورای ملی مقاومت از سوی تلویزیون ایران اینترنشنال آنگونه که علی اصغر رمضان پور، مدیر خبری این تلویزیون می‌گوید یک "گزارش خبری" نبود بلکه در مجموعه رپرتاژ آگهی قرار می‌گرفت. من در این یادداشت به هیچ عنوان از نقطه نظر افکار عمومی جامعه ایرانی نسبت به سازمان مجاهدین خلق سخن نخواهم گفت؛

در هفته‌ای که گذشت، سالگرد «برجام» یعنی معامله هسته‌ای جمهوری اسلامی با بارک اوباما رییس جمهوری ایالات متحده، شاهد اظهار نظرهای گوناگون در این زمینه بوده‌ایم. مقامات جمهوری اسلامی، از جمله معاون اول رییس جمهوری، سخنگوی دولت، رییس دفتر رییس جمهوری و مدیر کل بانک مرکزی، هر یک به شکلی، از شکست

این سطور موجز در نظر ندارد متن قرارداد ۲۵ساله میان ایران و چین منتشره از سوی وزارت خارجه این نظام، که به دلیل اعتراضات گسترده ایرانیان از خفا بیرون آمده، را بربرسد بلکه به برخی موضوعات مطرح آن و مقایسه اش با دو قرارداد خفت بار در دوران قاجاری و اینکه بربستر کدام ضعف جمهوری اسلامی تن به چنین خفتی داده، بسنده می کند.

این حقیقت همراه با واقعیت را باورکنید که با این بینش تمامی ملیون وطن به بی درایتی متهم شده اند و با این ذهنیت «جدابودن آنهم در یک زمان در درون تشکیلاتی با این قدمت و اعتبار» هیچکس در امان نخواهد ماند ..
سرگشاده ای برای دوستان دست اندر کار این عرصه پر آب و چشم ، مطرح وصاحب رسانه فرستادم
و تقاضا همراه با توصیه اکید که : بهر دلیل و استدلالی نفی آنانکه سابقه فعالیت سیاسی در درون این تشکیلات دارند و شناخته شده میباشند درمان درد «جدائی طنز مانند کنونی »نمیتواند باشد .

اعدام یک متهم نوشیدن مشروبات الکلی (گفته‌شده برای بار ششم؛ معلوم نیست بار اول و ششم چه تفاوتی دارد) و انتشار متن «سند راهبردی» هجده‌صفحه‌ای جمهوری اسلامی برای همکاری ۲۵ ساله با چین (چرا فقط چین و نه ۱۹۲ کشور دیگر

در این نوشته "ویرایش نهایی برنامه جامع(۲۵ ساله) همکاری‌های ایران و چین" مبنا قرار گرفته است. با آن که فرض محالی به نظر می‌رسد، اما فرض می‌کنیم که بندهای مخفیانه‌ای در این مقاوله‌نامه وجود نخواهد داشت و قرار نیست بیرون از این سند امتیازات زیرمیزی را در اختیار چین قرار دهند.

در یک هفته گذشته، از پیش‌نویس «قرارداد ۲۵‌ساله جمهوری اسلامی و چین»، آنچه که گفته و شنیده شده، وجه تسمیه آن با قرارداد ترکمانچای بوده است.

متاسفانه تاریخ در ایران همواره آنگونه که خوشایند حکمرانان وقت بوده‌، نوشته شده است.

مفهوم «ملت» دمکراتیک‌ترین مفهوم ممکن است. بدین دلیل که هیچ ملتی را نمی‌توان یافت که از نظر قومی و یا زبانی و اصولاً هیچ ویژگی دیگری ‏همگون باشد. پس وابستگی ملی، پذیرش دیگرانی را که از هر نظر متفاوت ‏هستند دربر می‌گیرد و واحد ملی تنها نهاد اجتماعی است که در آن انسان ‏در دامان میراث فرهنگ ملی به سوی بلوغ انسانی پرورش می‌یابد.

ظاهرا منظور از عبارت «رافت اسلامی» در دستور رهبر جمهوری اسلامی، صدور حکم اعدام و فشار حداکثری بر متهمان و زندانیان بوده است.
خبرگزاری هرانا روز ۲۱ تیرماه نامه حسین ریحانی، یکی از کسانی که پس اعتراض‌های آبان سال ۹۸ بازداشت شده است را منتشر کرده است.

او که ۳۳ سال دارد، قبل از بازداشت در یک کارگاه نجاری کارگری می‌کرد و متاهل بود. در جریان دادگاه، همسرش از او به طور غیابی طلاق گرفته است.

روزنامه آمریکایی "نیویورک تایمز" در تازه‌ترین گزارش خود، ابعاد قرارداد راهبردی ٢۵ ساله ایران و چین که مراحل نهایی خود را طی می‌کند، بررسی کرده است. نیویورک تایمز می‌نویسد که این پیمان یک مشارکت تجاری و نظامی بسیار گسترده بین دو کشور آسیایی با فرهنگ‌هایی کهن است که ابعاد بسیار مهم استراتژیک دارد. این پیمان نفوذ چین را در خاورمیانه به نحو چشمگیری گسترش می‌دهد و کانون‌های جدیدی از تنش‌ها را با ایالات متحده آمریکا ایجاد می‌کند و در همان حال چتر نجاتی برای اقتصاد ایران است.

گزارش نیویورک تایمز از توافق چین با سریلانکا

درسال ۲۰۰۵ راجاپاکسا به عنوان رئیس جمهور سوسیالیست سریلانکا انتخاب شد. سریلانکا همواره متحد چین بوده است. ریاست جمهوری راجاپاکسا در آخرین سال‌های جنگ‌های داخلی با ببرهای تامیل بود زمانی که سریلانکا به شدت به دلیل نقض حقوق بشر، در مجامع بین‌المللی منزوی شده بود. راجاپاکسا برای حمایت اقتصادی، تامین تجهیزات نظامی و پوشش سیاسی در سازمان ملل متحد شدیداً به چین تکیه کرد تا جلوی تحریم‌های احتمالی را مسدود کند.

ایران وایر
«جیانلی یانگ»، ریاضیدان و فعال حقوق‌بشر است که در سال ۱۳۶۸ خورشیدی از کشتار میدان «تیان‌آن‌من» چین جان سالم بدر برد و پس‌ازآن این کشور را به مقصد امریکا ترک کرد. او در سال ۱۳۸۱ به چین بازگشت و به علت حمایت از جنبش کارگری کشور به مدت پنج سال به زندان افتاد. جیانلی یانگ درمجموع ۱۵ ماه را به‌طور متناوب در سلول‌های انفرادی به سر برد.

جیانلی یانگ، در یک سلسله گزارش هفتگی برای ایران‌وایر اطلاعات جعلی و دروغ چین پیرامون منشا ویروس کرونا و مدیریت آن را تحلیل می‌کند.

جمهوری‌اسلامی حاضر است برای بقای خود تمامی ایران را به حراج بگذارد، اما چین واقع‌بین‌تر از آن است که برای نجات یک کشتی توفان‌زده، منافع خود را در خطر افکند

دوستان گرامی در صورت رعایت موارد زیر، نوشتجات شما بصورت اصولی و کاملا قابل استفاده برای خوانندگان خواهد بود، و کیفیت ارائه محتوای نوشته شما در سایت بالا خواهد رفت، و ناشرین هم بدون اتلاف وقت برای تنظیم، بدون شک و تردید در اسرع وقت نوشته شما را در سایت درج خواهند نمود

اگر چه خود قرارداد هنوز اعلام نشده اما برطبق آنچه از منابع خبری داخل و خارج از کشور قابل دسترسی ست می‌توان دریافت که در کنار همه اینها، آنچه در این قرارداد از همه شرم‌آورتر است، ارسال ۵۰۰۰ نیروی مسلح چین به ایران برای حفاظت از منافع چینی‌هاست! یعنی عملی کاملا استعماری.

جزییات این سند مشخص می‌کند در صورت تصویب نهایی امتیازاتی که جمهوری اسلامی ایران به یک کشور خارجی می‌دهد در تاریخ ۴۱ ساله نظام جمهوری اسلامی بی‌سابقه است. پیش‌نویس سند توسط «محمدجواد ظریف» در اختیار چین قرار داده شده و مقام‌های چینی پس از اعمال نظرات تکمیلی خود آن را به مقام‌های جمهوری اسلامی ایران بازگردانده‌اند. گرچه ساختار اساسی سند تکمیل شده اما برخی ریزه‌کاری‌های آن هنوز نهایی نشده و در حال مذاکره بین دو کشور است.

غنی‌سازی اورانیوم و نیروگاه اتمی در ایران، حتا در موقعیت محالی که همه دنیا آن را تایید کنند، به دلیل خطرهائی که در ذات این دو نهفته است و به این دلیل که مدیریت، برنامه‌ریزی، مهندسی اجرائی و ایمنی ایرانی این خطرها را تشدید می‌کند، به زیان مردم ما و نارنجک‌های هستند با چاشنی کشیده و آماده انفجار

صبح امروز (یکشنبه، ۱۵ تیرماه ) محمد جواد ظریف بار دیگر به صحن مجلس رفت تا پاسخ‌گوی نمایندگان باشد. همان‌گونه که انتظار می‌رفت، اصول‌گرایان نشانده شده بر کرسی نمایندگی، به شدیدترین وجه ممکن وزیر خارجه را مورد انتقاد و حتی حمله قرار دادند. طبیعتا من با زاویه نگاه راه‌یافتگان به مجلس اخیر موافق نیستم و اساسا گمان می‌کنم اگر امروز کشور ما دچار بحران و بن‌بستی است، محصول همین رویکرد غرب‌ستیز و جنون تقابل‌گرایی است. با این حال، بر خلاف بسیاری از مدعیان ظاهری عقلانیت در روابط بین‌الملل، گمان می‌کنم

پس از شکست اصلاح‌طلبان در بیعت ۱۳۹۸ و روشن شدن این موضوع برای آن‌ها که در بیعت ۱۴۰۰ نیز شانسی نخواهند داشت، برای ماندن در قدرت و تداوم سیاست ورزی به تکاپو افتاده‌اند. در میان صداهایی که از آن‌ها برمی‌خیزد، به شش راهبرد برای تداوم سیاست‌ورزی در چارچوب نظام بر‌می‌خوریم.

در قبیله آدم‌خورها کسی که همیشه با قاشق و چنگال آدم می‌خورده، حالا که سیر شده از دیگران ایراد گرفته که چرا با دست، آدم می‌خورید؟ چرا موقع آدم خوردن ملچ مولوچ می‌کنید؟ و چرا مثل آدم، آدم نمی‌خورید؟