● تریبون آزاد

فردا پس فردا محمد حسین تمدن و مهدی خانباباتهرانی و هوشنگ عیسی بیگلو و منوچهر هزارخانی و ناصر پاکدامن و مهدی تقوایی و ویدا حاجبی و باقر مومنی و رحیم کریمیان و هادی روشن روان و ناصر رحمانی‌نژاد هم... به غبار می‌پیوندند و ناگفتنی های خود را به زیر خاک می‌برند...

« آی موجها*اوج و فرودی دارید*ماهی یی هستم بر دامنتان. *دریا زندگی من است* موج عشقم*اینجا گلی در تنگناست!»...« عشق من با عشق تو فرق دارد!»« چه فرقی؟»*
« تو مرا دوست داری. عاشق من هستی، من همه را دوست دارم. عاشق همه هستم. هنوز خیلی جوانی . درک این عشق برایت زود است. شیفته ی کسی شده ای که دو برابر تو سن دارد. غوره ای. مویز نشده روزگار مرا سیاه نکن! برو! باید زندگی کنی. کارم تمام شد Sən məni sevirsən, mən hamını. Sən mənə aşıqsan mən hamıya. Hələ çox gəncsən. Bu sevgini anlaya bilməsən, tezdir

اخواني ها و اسلام گرايان ايراني با وجود اين كه از دو جامعه كاملاً متفاوت با تاريخ و پيچيدگي هاي فرهنگي گوناگوني مي آيند، اما آنان را بسيار شبيه هم خواهيد يافت، چون طول ريش كم و بيش يكساني دارند. آنان با ريشي كمتر از سلفي ها، تا قبل از رسيدن به قدرت، نقاب يك دموكرات مذهبي به چهره دارند، ولي واي به حالتان اگر شمشير قدرت را از بالاي سرشان دور كنيد، آن گاه چهره واقعي شان را به شما نشان خواهند داد و منتظر هم نمي مانند تا شما از ايشان انتقاد كنيد كه چه شد اعمالتان خلاف وعده هاي تان است

هنوز نشانه های بلوغ پروسه همکاریهای سیاسی میان این دو حرکت موازی هم به آن درجه نرسیده است که در آینده ای نزدیک شاهد به ثمر رسیدن میوه های آن باشیم، لذا به احتمال قوی آنچه که بصورتی واقعبینانه از طرف جنبش های ملی شاهدش خواهیم بود، یا تحریم انتخابات خواهد بود، یا حمایت آز یک کاندیدای سمبلیک یکی از ملیتهای مختلف از طرف همه آنها.

اینکه در اوج جنبش جهانی زنان، در اواخر دهه هفتاد میلادی، یک حکومت دینی و مناسبات سیاسی و حقوقی علیه زنان بر ایران حاکم شد، پدیده غم‌انگیز اما ناگزیری بود که به نظر من می‌بایست یک بار، شاید برای همیشه، گنداب این جامعه مذکر را به هم می‌زد تا دیگر نتوان جانمازهای خونالود آب کشید و جای مُهرهای دروغین بر پیشانی‌های مذکر را نشانه ایمان و پاکی دانست، بلکه برعکس! همه این نمادها به نشانه دروغ و ریا و حقه‌بازی و ثروت اندوزی و مقام‌پرستی و جنایت و تبهکاری تبدیل شدند.

تقدیم به بانو رهنورد: آغاز یک دوران باشکوه!
نیمۀ دوم اسفند ماه نمود آشکاری از تسلط عقلانیت و خرد اجتماعی در ایران امروز است. شروع دوبارۀ حرکت در مسیرِ دورانی که سالها مبارزه برای آن ادامه داشته و زیباتر خواهد شد با:
1- حمایت فرآگیر جامعۀ مدنی از کارگران و کارفرمایان ایرانی در تحمیلِ واقعیت «حداقل دستمزد» و...
2- توجه ویژه و تاریخی شهروندان و جامعۀ مدنی در کمک به خانواده هایی - که به هر دلیل - قادر به تامین نیازهای حداقلی شان در دوران فرارسیدن بهار و نوروز 92 نیستند...

تناقض میان این همه تلاش ناصرالدین شاه برای بزرگ بودن ، شاه شاهان بودن از یکسو و از سوی دیگر حس خلاء و هیچی درونی و حس حسرت و اینکه زندگی جای دیگری است، در واقع تبلور معضل انسان ایرانی و معاصر و از جهاتی یکایک ما نیز هست. یا رابطه ی عجیب او با ملیجک که به قول فیلم تکرار کودکی دردناک خویش و تلاش ناممکن برای از بین بردن زخمها و پدری خوب برای خویش بودن در قالب پدری خوب برای ملیجک است. از طرف دیگر لوس کردن بی مرز ملیجک و همه چیزهای دیگر نهفته در این رابطه ی پدوفیل گونه...

بنابراین وقتی دین سیاسی میشود و مفاهیم دینی و اخلاقی کارکرد سیاسی می یابند ؛ مبارزه با بد حجابی و امر به معروف و نهی از منکر ــ که هر روز به بهانه آن زنان کشورمان را در خیابان و خانه مورد تحقیر و سرکوب قرار میدهند ــ به امری سیاسی بدل شده و هدف متخلفین و مخالفینِ امر حجاب توطئه به نفع استکبار جهانی برای تضعیف پایه های نظام دینی ؛ اعلام میشود !!! ؛ بنابراین سرکوب و مقابله با زنان مشروعیت دینی می یابد

خامنه ائی علیرغم اینکه همه بی کفایتی های دولت احمدی نژاد را که از جانب بخشی از خود عناصر رژیم نیز تصد یق شده است و بارها آنرا بازگو کرده اند، اما نامبرده دولت نهم را بهترین دولت تاریخ ایران نامیده اند و اینک اصلاح طلبان می خواهند تحت فرامین ودرالتزام همان رهبری به قدرت برسند و دولت خود را تشکیل بدهند تا به اصطلاح خویش ـ ایران را از پرتگاه نجات دهند؟چرااصلاح طلبان همه حقایق آشکار و پنهان را یک بار برای همیشه به مردم نمی گویند؟

معمولا افرادی که این توانایی را دارند در شرایط مختلف سیاسی تغییر جهت داده وخود را از گزند مخالفان پاسداری کنند به نوعی مارمولک تشبیه می شوند که قادر است درمکانهای مختلف تغییر رنگ داده و با محیط پیرامون همرنگ شود و به این طریق از گزند شکارچیان درامان باشد شاید بتوان از محسن رضایی بعنوان مار مولک ماهر حزب الله نام برد چون او تا کنون توانسته است از تصفیه حسابهای خونین درون حکومتی جان سالم بدر برد و هنوز هم بعنوان یکی از افراد سرشناس حکومت ایران مطرح شود

"ولتر" (1694 تا 1778) متولد پاریس بود و همزمان با "روسو" و منتسکیو" زندگی می کرد. او را صدای آزادیخواهی و ضد خرافه پرستی انقلاب فرانسه نام گذاری کرده اند. "ولتر" صدای حقوق بشر و آزادی در زمینه های آزادی بیان، آزادی دین و جدائی نهاد کلیسا از سیاست بود. "ولتر صدای تمدن، آزادی و جمهوریت انقلاب فرانسه، اراده مبارزه علیه ارتجاع، خرافه پرستی، فرهنگ لا ابالیگری آریستوکراسی، عقب ماندگی دینی کلیسا بود

علیرغم تلاش حاکمان ترکیه برای القای نقش محوری در تحولات غرب آسیا این است که این کشور کماکان در مسیر سیاست های غرب و تامین حداکثری آن قدم بر می دارد نمونه بارز این گونه عملکردرا می توان در مسئله فلسطین و تعارضات به وجود آمده در آن جستجو کرد .

ديني كه چنين جاني و وقيح شده، نه تنها نياز به انتقاد و تقبيح دارد كه دقيقاً براي قرار گرفتن دوباره در مسير الهي اش براي شكست آن به نفع انسان و انسانيت، بايد بر عليه اش مبارزه كرد (با جنگ اشتباه نشود) و شما اسلاميون ترك و تونسي كه تا حد زيادي در عمل متفاوت از ديگران نشان داديد، حتي اگر غربي ها از اين اسلام گرايان ضد دين، انتقاد نكنند، شما بايد به آنان انتقاد كنيد و حتي با مبارزات عملي از طريق دفاع از حقيقت دين و اسلام براي انسان و انسانيت مايه بگذاريد.

روز یک شنبه 24 فوریه مراسم بزرگداشت هوشنگ کشاورز صدر با حضور جمع قابل توجهی از کوشند گان سیاسی، فرهنگی و اجتماعی شهر استکهلم برگزار شد. در این مراسم که علیر ضا مجلل آنرا گرداننده گی می کرد، منوچهر تقوی بیات، علی شاهنده، ناصر رحیم خانی، مهرداد درویش پور درباره هوشنگ کشاورز صدر سخنرانی کردند. همچنین پری عیسی زاده با خواندن ترانه، افشین خائف با نواختن پیانو، و محمد خالدیان با نواختن عود و زهرا باقری شاد با خواندن شعر به هنرنمایی پرداختند. نوشته زیر متن سخنرانی نگارنده در این مراسم است.

شرایط برای گذار به دموکراسی بصورت مستقیم و از درون نظام اقتدار گرای ولایت فقیه وجود ندارد. این شرایط هم مبین وضعیت سخت شدگی استبداد، هم نشانگر ناتوانی نخبگان درون حکومت و سرانجام آشکار کننده عدم وجود پتانسیل دموکراتیزاسیون در فورماسیون اجتماعی است که عمدتا به شکل توده ای ازهم گسیخته است. برای دستیابی به دموکراسی، فراهم نمودن شرایط سیاسی، مدنی و اجتماعی برداشتن یک گام دیگرضروری است. به این منظور با بیان برخی مسائل ضروری و طرح نظرات انطباقی با واقعیت های موجود...

با یادآوری گفته ی معروف " ژان ریورو" ، باید بپذیریم ، که نقض حقوق اساسی بوی باروت می دهد .به درستی آنچه از این سخن برمی آید، این است ، که یک رقابت طبیعی ، میان حکومت و مردم وجود دارد ، و با تندروی حکومت تنش ها به وجود می آید ، وبه" شورش ، انقلاب" کشیده می شود

اما رهبر جمهوری اسلامی از این غافل مانده است که پس از 34سال عقب ماندگی و شکست های پی در پی نظام اسلامی چه در عرصه های سیاسی ، اقتصادی ، اجتماعی ، فرهنگی ،ورزشی اینک همه بنیاد های جمهوری اسلامی بسیار لرزان گردیده و به زیر سئوال رفته است ورابطه گیری با امریکا هیچ کمکی نمی تواند به آنها برساند ،چرا که امریکا از آنها بطوری فوری توقف غنی سازی اورانیوم و دستیابی به سلاح اتمی را طلب می نماید و جمهوری اسلامی مدتهاست که خود را در نقطه قوت و عظمت می پندارد و همچنان بر آرزوهاو بلند پروازئی خود پای می فشارد

در جهان کنونی کشورداری با اندیشه خردمندانه و با خردورزی انجام می شود نه با خرافه های آخوندی و روضه خوانی و نوحه خوانی و زیارتنامه خوانی و دعانویسی و استخاره! ..... اکنون که در ایران رژیمی بر سر کار است که اقتصاد آن بر پایه مفت خواری، بانکداری آن بر پایه رباخواری، دادگستری آن بر پایه رشوه خواری، کشورداری آن بر پایه زورگوئی، فرهنگ آن بر پایه خرافات، هنر آن بر پایه زوزه کشی و همه تار و پود آن بر پایه دروغ و مردم فریبی است سخنان فراوانی از جدائی گفته و نوشته می شوند اما .....

برخورد ما به چگونگی عملکرد تاکتیکی مان در هر انتخاباتی، جدای از این واقعیت نیست که تحلیل مان از ماهیت، ویژگیها و کلیت قدرت حاکمه جمهوری اسلامی ایران چیست. چه فاکتورهایی کلیت نظام را در ابعاد ایدئولوژیک، فرهنگی، اقتصادی و تاریخی به همدیگر پیوند می دهند؟ از طرف دیگر، تاکتیک برخوردی اپوزیسیون سکولار و دموکرات خارج حکومتی از این مساله تاثیر می پذیرد که آیا استراتزی محوری سیاسی مان بر محور ها اصلاحات درون نظام استوار است، و یا بر محور نفی و عبور از نظام را مد نظر دارد.

دوران تغییرات اساسی در مسیر "جنبش سبز مردم ایران" برای عبور از موانع باقی مانده از سال 1357 تا امروز، فرا رسیده است. این سئوال اساسی وجود دارد که در انتخابات خرداد 92 که یکبار دیگر عرصۀ کشاش میان "نکبت" و "دولت" گشوده خواهد شد، چرا نباید یکی از ورزشکاران ملی و محبوب مردم ایران را به مسندِ ریاست جمهوری آینده در ایران انتخاب کرد؟

اگر در "انتخابات" شرکت کنم وجود دارم و گرنه نیستم!هرچه که به زمان انتصابات ریاست جمهوری نزدیک می شویم، سودای شرکت در این نمایش درمیان اصلاح طلبان جان بیشتری می گیرد. وسوسه حضورمجدد در قدرت ولو پرسه زدن در حاشیه آن، یکدم گریبان رانده شدگان از قدرت را رها نمی کند. و این درحالی است که حاکمیت با اعلام علنی مهندسی انتخابات، یا به زبان آدمیزاد تقلب، تردیدی باقی نگذاشته است که به هیچ وجه قصد شوخی با "انتخابات" را ندارد.

اما کالت های تجزيه طلب مسأله شان دموکراسی و اداره دموکراتيک ايران نيست. اينها می خواهند تکه ای از ايران را در آذربايجان، کردستان، خوزستان، بلوچستان و يا حتی مازندران يا گيلان از طريق کمک خارجی صاحب شوند. اين فرقه ها پايگاه مردمی در ايران ندارند و برای دريافت کمک خارجی از حمايت نئوکان های آمريکا برخوردار هستند.

دور نخست انتخابات ریاست جمهوری دوره نهم پایان یافت و بنا بر آمار رسمی وزارت كشور نزدیك به 61،2 درصد از 47 میلیون تنی كه از حق رأی دادن برخوردار بودند، به پای صندوق‌های رأی رفتند و به هفت تنی رأی دادند كه «شورای نگهبان» و «ولی فقیه» آنها را از میان بیش از هزار تن كه می‌خواستند در انتخابات شركت كنند، دست‌چین كرده بودند.

كمك هاي متنوع خارجي براي راه حل هايي سوري اميداور كننده نشان دادند و پيروزي هاي متناوب رزمندگان را در ميدان هاي جنگ تكميل نمودند. كشورهاي ياري رسان به ارتش آزاد سوريه توجه كنند كه رزمندگان سوري با ابزارآلات ساده سوراخ هايي در ساختمان ها ايجاد مي كنند و از آنجا به تيراندازي مي پردازند و در جنگ هاي خياباني باز هم به ابزارآلات پيشرفته اي دارند كه بدان ها "شكافنده ديوارها" (Breaching Walls) گفته مي شود و رزمندگان سوري در ليستي از نيازمندي ها كه به شما مي دهند، ممكن است حتي ندانند كه...

در سرتاسر سرزمین ایران، مذهب عقب مانده تری جای مذهب قبلی را در کنار حاکمیت ارتجاعی طایفه ای دیگری را می گرفت که در جنین خود حاکمیت امامان، سادات و ملایان را دست در دست سران قبایل بر مردم تحمیل می کرد. آخوند هایی مثل ملا صدرا، ملا حیدر آملی و یا شیخ صفی الدین اردبیلی، جای فارابی، خوارزمی و ابن سینا ها را می گرفت.

چنان كه كار روزنامه نگار نيز گزارش مستند وقايع است و وقتي كشور از مقامات و مسئولاني رنج مي برد، كه هرزه گو و هرزه پسند هستند، خبرنگار همان ها را به عنوان بخشي از كار حرفه اي اش عيناً منعكس مي سازد.

سوال اینجاست،که این گروه که نمایندگی‌ اصلاح‌طلبان را در خارج از کشور رهبری میکنند،و به خاطر ترس از جان خود مجبور به ترک ایران شده اند،چگونه به این صراحت از منافع رژیم اسلامی و شخص خامنه‌ای دفاع میکنند، کسب چنین فرصت و جایگاهی در خاک آمریکا برای دفاع از اعمال و مقاصد تروریستی حکومت اسلامی،بدون صرف هزینه های گزاف و پشتیبانی نظام و مشخصاً ولایت فقیه امکان پذیر نیست، کاملا مشهود است که دستهای آلوده در پشت پرده یکی بوده ،و یکدیگر را در جهت حفظ این نظام اسلامی میفشارند.

در این بحث ضمن اشاره به کتاب On Bullshit نوشته «هری فرانکفورت» «سقوط گفتار» را بررسی نموده و آنرا در رفتار یک «انقلابی» که «استبداد رأی» او را بر زمین کوبید، نشان می‌دهم و با اشاره به اینکه زبان خودش عمل است، به حدیث جعلی «لا حیاء فی الدین»، می‌پردازم. حرف اصلی این بحث این است: هر فرد یا جنبش یا رژیمی پیش از آنکه در عمل سقوط کند یا ارتفاع گیرد، در گفتار سقوط کرده یا ارتفاع خواهد گرفت.

البته دلهره و هراس من از اینجاست که، الان ایران مانند ِ "گـوشت ِ قـُربـونـی" که گویا قرار است و شاید هم بـایـد، تقسیـم شود، کشورهایی دیگر دست بکار شوند و بقول معروف، حالا که، سنگ مُفت _ گنجشک مُفت، تلاش بکنند و مثلأ یکجورایی به رشت، اصفهـان (فعلأ تا اطلاع ثانوی، شهرهای ایران) نظر بد، بد داشته باشند!

برخی‌ تصور میکنند که نوشته‌ها و اخبار هر سایتی که مورد استناد کیهان چاپ تهران و رسانه‌های رژیم قرار گیرد، آن‌ سایت و مسوولانش عامل رژیم هستند،این اتّهام که ایران گلوبال در خدمت کیهان شریعتمداری و نهاد‌های امنیتی قرار گرفته است دقیقأ ناشی‌ از چنین پیشفرض غلطی میباشد.اگر همین پیش فرض غلط را مبنای استدلال‌های خود قرار دهیم پس میتوانیم به راحتی‌ بسیاری از سایت‌ها و خبرگزاریهای جمهوری اسلامی را نیز بدین جهت که اخبارشان هر از چند گاهی‌ مورد استناد نشریات و رسانه‌های مخالف جمهوری اسلامی قرار میگرند

لازم نیست که آقای امیرخسروی آدمی را به یاد دریفوس بیندازد تا با حکم اعدام او مخالف باشیم. همان قدر باید با این اعدام مخالف بود که با اعدام آن نوجوان افغانی که فریب قاچاقچیان مواد مخدر را خورده، و یا کسی که برای تأمین هزینه معالجه مادرش به زورگویی دست زده؛ با بزرگترین آدم‌کشان تاریخ معاصر ایران که در حکومت هستند، یا خفاش‌ها و «اراذل و اوباش» و همه افراد بی نام و نشانی که دسته دسته در زندان‌های دور و نزدیک کشور ما مرتبا سر به نیست می‌شوند باید مخالف بود.

قراراست شورای ملی ایرانیان که با شرکت و تاًیید شاهزاده رضا پهلوی شکل گرفته است، در ماه مارس 2013، نخستین کنگره خود را در پاریس برگزار کند. از سوی دیگر خبرگزاری رویتزر،گزارش داد، در تاریخ هفدهم فوریه 2013، چهار تن از نمایندگان احزاب دموکرات و جمهوریخواه کنگره آمریکا، در هتلی در پاریس با مسئولین ساز مان مجاهدین دیدار و گفتگو کردند. در این دیدار خانم مریم رجوی، از اعضای کنگره خواسته است تا باراک اوباما را متقاعد کنند که سازمان مجاهدین را به عنوان آلترناتیوی برای دولت ایران در نظر بگیرد.

به اعتقاد من دوعامل شرایط امروز ایران را رقم زده است .یکی استبداد و خفقانی که از طرف حاکمیت به مردم تحمیل شده است و دوم اینکه بخش زیادی از جامعه به مطالبات عمومی توجه ایی ندارند و به قولی مصرف گرا و بیشتربه دنبال منافع شخصی خود هستند.به هر حال من معتقد هستم که جامعه و مردم باید تغییری در این روند ایجاد نمایند وگرنه حاکمان مستبد راه خود را می روند.پس تا زمانی که اکثرا مطالبه محور نشوند و با خواسته های صنفی و حقوق شهروندی و قانون اشنا نباشند، نمی توانند به خواسته های و احقاق حقوق خود اشنا شوند.

اگر ناسیونالیسم (ناس گرایی) را برابر با مردم سالاری (جمهوریت) بدانیم، و آن را بر ضد دیکتاتوری (خودکامگی فردی) بخوانیم، گزینش چشم بسته و مطلق آن، آسیبهای بسیاری را در بر خواهد داشت (چنانکه در کشورهای زیادی شاهد بوده ایم). در همین آغاز، روشنگری میکنم که غربیان نیرنگباز با اصطلاحاتی چون استبداد شرقی و دموکراسی غربی و مانند اینها، بسیاری از کتابخوانان ما را گمراه کرده اند. تاریخ غرب را از زبان خودشان بخوانید و ببینید چه جنایات و پستی هایی داشته اند. درباره استبداد غربی باید کتابها نوشت.