● تریبون آزاد

اپوزيسيون برون مرز نبايد (و نمی تواند) ميانه دو صندلی بنشيند. ديگر زمانه تعارف و تواضع کاذب که از يک سو چشمی به دايره قدرت پس از جهموری اسلامی داشت و از سوی ديگر شعار داد که ما صرفا دل سوختگانی هستيم که می خواهيم دموکراسی و حاکميت ملی را در ايران بر قرار سازيم و مردم را حاکم بر سر نوشت خودشان گردانيم گذشته است.مشکل امروز اپوزيسيون حکومت اسلامی، نبود وحدت، هم گرايی، اتحاد ملی ، شورای ملی، منشور ملی و ده ها - عناوينی که عملاً بيشتر به چسبی لايتچسبک شبيه هستند نيست.

رهبران کم حوصله و تمامیت خواه گروههای اسلامی مصر بلافاصله پس از امضای پیمان آتش بس میان حماس و اسرائیل با امید به سکوت آمریکا و جامعه جهانی‌ در قبال نقش مصر در برقراری این آتش بس که بر خلاف گمان آنها پیش از از اینکه لطفی‌ در حق جامعه جهانی‌ باشد، مسئولیتی سنگین و خطیر برای آنها در شرایط شکننده کنونی مصر است، فرمان کودتا بر علیه دستگاه قضایی مصر و فتح تنها سنگر مستقل کشور را به قصد تکمیل زنجیره‌ قدرت خود بر قوای سه گانه و برقراری حکومت اسلامی بر مبنای شریعت...

موضوع مهمتر اما این است که حال لااقل آقای شاهو حسینی و این دوستان جرات کردند حرف دلشان را بزنند و خیال می کنند زمانش رسیده است، رازشان و خواست اصلیشان را آشکار بکنند، آیا نیروهای دمکرات و مدرن ایرانی که این کابوس و برادرکشی جدید را می بینند، حاضر می شوند که آنها نیز قدم بعدی را بردارند و جایشان را محکم و مشخص بکنند؟ یعنی آیا آنها می توانند با «صداقت مدرن» و با نه گفتن قوی به هر گونه کابوس بازگشت به خویشتن قومی و برادرکشی نو حال وارد عرصه ی جدید دموکراسی و مدرنیت ایرانی شوند

فعلأ قشر فرهنگی تحطانی نظام دارد حکومت می کند و آنها قسم خورده اند که دراین راه رکورد سلطنت شاه راکه فکرکنم 36و یا 37سال است بشکنندکه گویا دو سه سال دیگر بیشتر نمانده است بعد قـرار است اگر الله بخواد نوبت ماست که از قشر فرهنگی فوقانی نظامیم البته 100% با کُمـک میر حسین و سایـر دوستـان، ضـد انقلاب را سـر ِ کـار می گذاریم، با پوزش منظورم این ِکه سـرکـار می آییم و

سوسیالیسم، ساختمانی نیست که در مقاطعه کسی باشد و بخواهد که از طریق کلنگ خوردن وضع موجود و بالا بردن بیکباره اسکلت "تازه"، از آن رونمایی شود. سوسیالیسم، مجموعه ارزش هایی است که در روند تکوینی خود، منطقاً به سیستمی دیگر گونه فرا خواهد روئید و حالت ساختار به خود خواهد گرفت. انقلابی بودن سوسیالیسم ، نه از یکبارگی آن، که می باید از نوین بودن مداوم و به روز بودن همیشگی آن نشات بگیرد؛ ازتداوم مدرنیته نهفته در ماهیت آن.

مقصود از این نوشته شناخت خطوط اصلی استراتژی سیاسی و سمت گیری فکری و نیز حد موفقیت کنفرانسی است که در روزهای ۱۷ و ۱۸ نوامبر۲۰۱۲، با شرکت بیش از یکصد تن از کادرهای سیاسی مخالف جمهوری اسلامی، در شهر پراگ برگزار شد. برگزار کنندگان نام «اتحاد برای دموکراسی» یا «پیشبرد اتحاد برای دموکراسی» را برای خود برگزیده اند.

در اواسط چنین ماهی – آذر 77 ش - چند بار با دفتر یونسکو در تهران تماس گرفتم تا شاید خبری از دوستم محمد جعفر پوینده بگیرم اما کسی که گوشی را بر می داشت با تحکم می گفت خبری از او ندارد. خبر قتل محمد مختاری در دوازدهم آذر ماه، همه اهل قلم را شوکه کرده بود. نه من ونه همکارش در یونسکو نمی دانستیم که آدمکشان ، در هجدهم همان ماه پیکر بی جانش را روی دست خانواده اش می گذارند. اما من در دلم پوینده را ملامت می کردم که چرا با وجود چند قتل پیاپی در آذرماه آن سال، از انظار پنهان نشد

زمانی می‌رسد که نزدیک‌ترین کسان ما هم به ما پشت می‌کنند. نفرین‌ها و آفرین‌ها، ‌های و هوی‌ها و همه هورا‌ها بی‌ثمر می‌شود و دستگیره‌ها یکی بعد از دیگری می‌لغزند اما او هست.

حادثه مهم بعدی یک ماه بعد اتفاق افتاد و آن ترور "سرداران جنگ" بود. در تاریخ ۷ مهر ماه ۱۳۶۰ هواپیمای سی‌-۱۳۰ ارتش با ۱۰۰ سرنشین و ۲۲ تابوت حامل شهدای جنگ در حدود ساعت ۸ و ده دقیقه شب در منطقه "کهریزک" سقوط کرد. در این حادثه همه سرنشینان آن کشته شدند، هرچند تریبونهای دولتی و مطبوعات از زنده ماندن ۱۸ نفر حکایت میکرد. نامدارترین سرنشینان "پرواز مرگ" سرلشکر فلاحی، سرتیپ نامجو، سرهنگ فکوری و محمد جهان آرا بودند.

شما که هیچ خواسته خاصی از جانب مردم ایران ندارید چرا خود را به مردم اپوزیسیون وخارجه نشین و مخالف رژیم اسلامی معرفی می نمائید؟ دیر پائی هست که همه خواسته های قبلی خود را از حکومت به فراموشی سپرده اید و اصلا چرا می خواهید در ارکان قدرت به گفته خودتان شرکت نمائید وچه چیزی را می خواهید از جانب مردم نمایندگی نمائید؟

بیانیە کنفرانس پراگ سند دیگری است بر عدم تغییر در دیدگاە و منش و عدم موفقیت در امر پیشبرد اتحاد و دموکراسی در دایرە اپوزسیون خارج . همچنین تکرار آن داستان کە عروسی بدون بلە گفتن طرفین، سرانجامی نخواهد داشت.

صحنه سازي كودتا بر عليه مصدق١٩٥٣م ،شايد بزركترين اشتباه غرب در جهان اسلام ميباشد. كتاب جديدي
ماجراي توطعه بر عليه اولين نخست وزير دمكرات ايران را شرح ميدهد

به لحاظ تاریخی ،هرم واقعی قدرت در ایران همواره در اختیار قادر مطلق در اختیار شاه ویا مشاوران دینی او بوده است!توشیح گران فرامین و احکام حکومتی قدرت سیاسی و پس از آن چه در عرصه قضائیه ، مقننه ،مجریه و شارع قوانین مذهبی به امر و توصیه روحانیون اما توسط شاه بوده است. اینک قدرت شاه و روحانی در قاموس ولی فقیه گرد آمده است.روحانیون با شرکت در کودتای 28 مرداد ،عملا شاه را تنها و بی یار و یاور از جانب رجال سیاسی و تاریخی به انزوا کشاندند تا در موقع مناسب اورا سرنگون سازند.

همکاری چپ گراها و ناسیونالیست های ایرانی از ترک و فارس گرفته تا کرد و عرب تنها در یک زمینه می تواند سودمند باشد و آن هم براندازی رژیم گندیده و پوسیده ولایت فقیه است.
در فرهنگ سیاسی، سازمان هائی که ناسیونالیست هستند اما نمادهای چپ گراها را به کار می برند هرگز در گروه چپ گراها گنجانده نمی شوند و این سازمان ها در گروه ناسیونالیست ها گنجانده می شوند. مانند حزب سوسیالیست بعث عراق به رهبری صدام حسین دیکتاتور پیشین عراق که با چسباندن واژه سوسیالیست به واژه بعث چپ گرا نمی شود و یا...

شرایط بسته و توأم با اختناق و سرکوب داخل کشور محدوده فعالیت های مخالف علنی و آزادانه ناظر بر تغییر و یا براندازی را به خارج از مرزهای ایران و عمدتاً در کشورهای غربی منتقل ساخته است. در این حالت این بخش از نیروهای مخالف خارج از کشور با مقدورات و محذوراتی توأمان و در یک حالت متعارض و حتی متناقضی به سر برده و می برند.

برخورد دوگانه اصحاب رسانه‌ها و محافل اپوزیسیون خارج از کشور در قبال اقوام ایرانی و حساسیت منفی‌ آنها نسبت به نام آذربایجان و آذربایجانی به مرحله غیر قابل تحملی رسیده است به نحوی که در تعیین استراتژی و نقشه راه برای برون رفت از زیر یوغ استبداد دینی جمهوري اسلامي ایران ونيل به آزادي، شاید مجبور باشیم راهي مستقل برای خویش برگزینیم .

کنفرانس پراگ طی روزهای هفدهم و هیجدهم نوامبر ٢٠١٢ با حضور جمعی از شخصیت های سیاسی از طیف های مختلف جامعە، زیر عنوان "پیشبرد اتحاد برای دمکراسی. برگزار شد. مباحثی هم چون "چشم انداز تحولات سیاسی در ایران و امر گذار مسالمت آمیز به دموکراسی"، "دیالوگ ملی، انتخابات آزاد و همگرایی نیروهای اپوزیسیون" "مسئولیت سیاسی، مدنی و اخلاقی اپوزیسیون"، "بررسی موانع مشارکت گستردە زنان در فعالیت های سیاسی"، "وضعیت اقتصادی در ایران" و "مسالەی قومی/ ملی،راه جویی و ارایەی راهبرد". مورد بحث قرار گرفتند

نگاه های متضاد و متناقض و البته ایدئولوژیک در میان نیروهای چپ حتا در برابر مقوله ها ی «روشن» و سرراست بسیارند، چه رسد به موارد گسترده ی مواضع نظری کاملن «ذهنی»آنها که اندکی پرهیز و دوری از آنها برای بخشی خیانت به مبارزه طبقاتی می باشد! و دلیل های برخورد غیر اصولی هر یک از تاکتیک ها و استراتژی های آنها نیز با دیگران بسبب همین ایدهگرائی های مفرط و فراوان است.

کنفرانس پراگ تحت عنوان اتحا د برای دموکراسی در روزهای ۱۷ و۱۸ نوامبر برگزار شد.نشستها ی سیاسی تحت هر عنوان که برگزار شوند مفید هستند.حد اقل دستا ورد این گردهمایی ها در این است که تکلیف سایر جریانا ت سیاسی و از آن مهمتر مردم با طیفها ی گوناگون روشن می شود.این گرد همایی با یک بیانیۀ نصفه ونیمه وانشا گونه به کار خود پایان داد واین نیز امری طبیعی بود که حاصل این کنفرانس چنین باشد ؛ چرا که تنوع آرا وعقاید مختلف حاضرین چنین نتیجه ای را قابل پیش بینی ساخته بود

من درباره مختصات ادبیات چپ سنتی در مقاله ایی که فوقا ذکرش رفت، نوشته ام که این تفکر بیشتر به نیروی دافعه تکیه دارد تا به قوه جاذبه، همه چیز را از دریچه توطئه مورد کنکاش قرار میدهد و عموما سطحی نگر و شعارگراست. ادبیات چپ سنتی اسیر پارانویاهای توطئه و از این زاویه و در واکنش به آن عموما به تهمت، تخریب، تمسخر و تحقیر تکیه میکند. اما در مقابل آن ادبیات چپ مدرن بیشتر به قوه جاذبه ، مدرنیستم و دمکراتیسم تکیه دارد. چپ مدرن دمکراتیسم را ابزاری برای توطئه دستیافتن به سوسیالیسم تلقی نمیکند

اخیرا سایت های اینترنتی شباهت زیادی پیدا کرده است به بحث های روبروی دانشگاه تهران در سالهای 57 ،58 ،59 واوائل60 که هرکسی از تلاش ها ،خواندها ، آموخته های فکری داشت و لابد توشه ای سیاسی اندوخته بود می توانست آنجا در برابر انظار عمومی عرضه نماید.خوبی اینتر نت در این هست که زهرا خانم ندارد اما هکر های ویروسی دارد که گاهی اوقات کامپیوتر را فلج و زمین گیر می کند .چماقدار های روبروی دانشگاه تهران دیگر در اینتر نت کاری نمی توانند پیش ببرند ،چون همه پشت کامپیوتر نشسته اند وفاصله ها مانع در گیری شده است

در طی چند روز اخیر دو نشست مخالفان رژیم های بشار اسد و جمهوری اسلامی در تهران و پراگ برگزار شد که در این نوشتار کوتاه نقدی سازنده اما اجمالی و گزرا به وجود تشابهات و تناقضات و فقدان دست آوردهای ملموس و عملی آن دو نشست خواهم پرداخت، زیرا سخن هر چه کوته بود خوشتر است. بیانیه های پایانی بیانگر سترونی تلاش هایی است که افق امیدبخشی را برای مردم منکوب و مظلوم سوریه و ملت دربند و بی پناه ایران نمایان نمی سازد.

عدم مخالفت با جمهوری اسلامی و عدم توافق بر سر رفتن آن و مخالفت با عقاید درونی خود ۳۳-عیان شدن اختلاف فاحش و قدرت طلبی در اپوزیسیون تک ملیت انگار که تنها بر محوریت ملیت فارس است و آخر اینکه تلاش برای یکسان سازی عقاید با توجه به تحولات منطقه و عراق و بهارهای عربی و پایمال کردن حقوق ملیت های غالب درجامعه کثیرالمله ایران و عدم تعاریف درست از وازه های ملت و فدرالیسم با توجه به واقعیت های جامعه و تلاش برای حفظ ساختار جمهوری اسلامی با طرح پروژ ه های اصلاحاتی به جای دموکراتیزه کردن...

به نظر می رسد که کانون تقابل میان ملیت های غیر فارس از یک سو و دولت مرکزی و اپوزیسیون آن در سوی دیگر همین نقطه باشد. دهه ها است که مبارزان استبداد زده وسیاست زدگان، حلقه سانسور را هر روز بر گردن وگلوی ملیت ها تنگ تر می کنند تا مانع خروج «شعارهای رهایی بخش» از حنجره های مردمان این ملیت ها شوند، مبادا خروج حرف وحدیثی از یک گلوی خفه شده در نام و شکل ایران و بنیه دموکراسی مورد نظر اپوزیسیون تغییری ایجاد کند، به گونه ای که به حق تعیین سرنوشت و رهایی از قید و بند ملیت های غیر فارس بینجامد.

سخن ناروائی نیست اگر گفته شود که چپ ایران علیرغم فداکاریها و قربانیان زیاد، و البته پاره ای دستاوردها، در طی یک قرن گذشته در عرصه سیاست ایران آنچنان تأثیر مثبتی نداشته است. این چپ در مواردی دچار اشتباهات استراتژیک شده و اکنون نیز بصورت اردوگاهی نامتجانس و پراکنده عملاً نه تنها در رهبری جنبش آزادیبخش مردم ایران قرار ندارد، بلکه کاملاً توسط نحله های دیگر سیاسی تحت الشعاع قرار گرفته است. به باور من عامل اصلی نابسامانی اردوگاه چپ عدم ارزیابی صحیح از شکست ایدئولوژیک تاریخی آنست.

آیا باز گرداندن غزه به قرون وسطا، بخوانید ایجاد سرزمین سوخته وعاری از هرنشانه و تمدن کنونی، سخنی که وزیر کشوراسرائیل با افتخارتمام آن را بیان داشته است و هواپیماهای اسرائیل شبانه روز با صد ها پرواز درحال انجام آن هستد، غیراز ارتکاب به جنایت جنگی و جنایت علیه بشریت نام دیگری دارد؟

چراکه دورنمایی برای اتحاد و انسجام این گروه ها دیده نمی شود و راه را بر ایجاد یک « شورای ملی واحد » می بندد که من در خاتمه این مقاله ام به گزارش رادیو صدای بین المللی فارسی فرانسه اشاره می کنم که جمعه 13 ژوئیه 2012 منتشر شده است که در مورد آغاز نشست سفیران سبز امید در سوئد با حمایت بنیاد اولاف پالمه برگزارشد که در این گزارش « دبیر نشست سفیران سبزامید » در باره علت همراهی نکردن کنفرانس بروکسل توضیح می دهد...

مشكل ديگر از اسرائيل و به خصوص تندروهاي اسرائيلي است كه تاكنون روش شان آن بوده كه سعي كردند به هر خشونت آن سوي مرز با پاسخي پشيمان كننده و حتي ويران كننده واكنش نشان بدهند! اين دقيقاً منطق هيتلر و رفتار نازي ها بود و اگر آنان جواب گرفتند، شما هم پس از اين شصت و اندي سال جواب مي گيريد. براي همزيستي با همسايگان در آرامش و امنيت، پاسخ هاي دندان شكن راهكار نيست، بلكه دقيقاً برعكس، جلب اطمينان و احترام به همزيستي و حسن همجواري از طريق تعامل و همياري است.

اقای اوباما ما به ازادی ایران از چنگ رژیم ملایان متعهدیم، ما خواب راحت علی خامنه ای را آشفته ساخته رؤیاهایش را بر باد داده ایم، با ما بوده و ملت شجاع ایران را در رسیدن به ازادی، عدالت و دمکراسی یاریگر باشید

افتخار و بر خود بالیدن ملت ها و مردمان متمدن در قرن بیست و یکم دیگر مانند سده های گذشته ریشه های مشترک انتزاعی، ذهنی و غیر علمی نژادی نیست. برعکس شاخص ها و دلایل همبستگی مردمان یک کشورو یک منطقه موضوعات و موارد دیگری همچون درد و رنج های مشترک، توانایی های اقتصادی مشترک و همبستگی های فرهنگی مشخص همچون زبان مشترک است.

امروزه بیش از هر زمان دیگر ؛ بدلیل بی اعتنائی و لگد مال شدن ارزشها و پرنسیب های حوزوی در اعطا القاب به روحانیون توسط سید علی خامنه ای ؛ روحانیت موجود در نظام جمهوری اسلامی ــ بلحاظ دنباله روی و تأمین منافع حکومت و رو در روی مردم قرار گرفتن ــ بیشتر به روحانیت شیعه در بار صفوی شبیه میباشد تا روحانیتِ تا حدودی مستقل و خود مختار قبل از انقلاب 57 . بی دلیل نبود که مرحوم منتظری گفته بود : حکومت با درآمدهای سرشار نفتی ؛ قدرت روحانیت را هم خریده است .