● زنان

ما دست‌به‌قلمان ايرانى در بزرگ‌داشت روز زن با همه‌ى عقب‌ماندگى دردناكى كه بر جامعه‌مان - بويژه آن‌جا كه به حقوق زنان مربوط مى‌شود - تحميل شده، باز براى يافتن زنانى نمونه، شخصيت‌هاى استثنائى كم نمى‌آوريم؛ از طاهره قره‌العين تا نسرين ستوده، از تاج‌السطنه تا نرگس محمدى، از پروين اعتصامى تا سيمين بهبهانى، از قمرالملوك وزيرى تا فروغ فرخزاد... كه هر كدام در عرصه‌هاى متفاوتى براى گشايش درهاى بسته به روى زنان از هيچ تلاشى دريغ نكرده و نمى‌كنند.

امسال در روز ٨ مارس بیست و دو گروه مستقل زنان ایرانی از سراسر دنیا در خارج از کشور گرد هم می آیند تا با همبستگی گسترده خود نيرومندتر از گذشته این روز را گرامی بدارند و با تلاش و نیروی بیشتر پا در ميدان مبارزه گذاشته و خواستار حقوق حقه خود شوند

ماه‌ها از آغاز حرکت می‌تو (من هم) در ایران و انتشار روایت‌های آزار جنسی توسط آزاردیدگان می‌گذرد. اکنون بررسی مجموعه‌ی این روایت‌ها ضروری به نظر می‌رسد. این‌که مشخصات و ویژگی‌های این روایت‌ها چیست و راویان، آزار جنسی را چگونه تعریف می‌کنند. این بررسی می‌تواند ما را در فهم بیشتر می‌تو در ایران، سیاست روایت‌گری در جنبش فمینیستی و حمایت از آزاردیدگان یاری رساند.

اکثر این زنان بواسطه‌ی ترس از کشته شدن به‌دست همسران پرخاشگر خود بارها به دادگاه مراجعه کرده‌اند، از قانون طلب کمک کرده‌اند، به خانواده‌هایشان پناه برده و اعلام کرده‌اند اگر در خانه بمانند خود یا فرزندانشان کشته خواهند شد اما چه قانون و چه خانواده‌‌ی ارتجاعی و مردسالارانه، حکم بر «تمکین» داده‌اند. بنابراین این زنان یا راسا اقدام به کشتن همسر خود کرده‌اند و یا با یاری گرفتن از مردی دیگر اقدام به قتل همسرشان کرده‌اند که در صورت اول حکم مرگ و در صورت دوم به اتهام «زنای محصنه» حتی حکم سنگسار

معتقدم لازم است کتاب‌ها و نوشته‌های کلاسیک در مورد مارکس، «مارکسیسم» و… خوانده شوند. خواندن آن‌ها مانع دوباره‌کاری ما خواهد شد و باعث می‌شود نیرو و انرژی خود را صرف بسط و گسترش آن‌ بخش‌هایی کنیم که یا اساسا به آن‌ها پرداخته نشده و یا کم پرداخته شده است. با همین نیت به ترجمه و تلخیص نوشته‌ی آلکساندرا کولونتای [۱] مبادرت کردم و در هر جا که متن را با ایده‌ها و یافته‌های جدید متضاد یا مغایر دیده‌ام سعی کرده‌ام با زیرنویسی کوتاه توضیحی به‌روز دهم.

سرهنگ حسین حیدری، رئیس پلیس امنیت استان کرمانشاه یکشنبه ۲۸ از بازداشت دو زن و «همه عوامل یک کلیپ» که به گفته او «هنجارشکن» بود، خبر داد.

بیدارزنی: متنی که در زیر می‌خوانید روند و تجربه سقط جنین را در کشورهایی که زنان حق دسترسی به سقط جنین ایمن و قانونی در محیط بیمارستانی دارند را به تصویر می‌کشد. طبعا با توجه به قوانین سختگیرانه در بسیاری از کشورها، میلیون‌ها زن در سراسر جهان از حق دسترسی به سقط جنین ایمن و امن محروم هستند و خاتمه خود خواسته بارداری آن‌ها در شرایط بسیار سخت، دشوار و در محیط‌های غیربهداشتی و ناایمن انجام می‌گیرد. (توضیح هیئت تحریریه بیدارزنی)

شاید مهمترین درسی که از مرورعوامل و شرایط سیاسی و اجتماعی پیرامون ظهور و تنزل جنبش حقوق زنان در قرن گذشته در ایران می توان گرفت، اهمیت استقلالِ جنبش زنان از دولت و احزاب سیاسی در جهت و در قالبِ مبارزه برای استقرار یک نظام دموکراتیک، سکولار، عدالت خواه، و حرکت فراسوی آن است.

روز گذشته رکورد فروش اثر هنری در ایران شکست. تابلوی «خاطرات امید» آیدین آغداشلو با قیمت بی‌سابقه ۱۲ و نیم میلیارد تومان فروخته شد. اما به جز رقم آن، آنچه این «خبر» را علاوه بر محافل هنری و اقتصادی، برای گروه‌های دیگر هم مهم کرد، نام صاحب اثر بود.

نام آیدین آغداشلو، نقاش مشهور مدتهاست که در ایران با حاشیه‌های فراوانی پیوند خورده است. مهمترین آنها طی سال اخیر مطرح شدن نامش در میان «آزارگران جنسی» در جنبش می‌تو (me too) از سوی گروهی از کارآموزانش و خبرنگاران بود.

«زنان برای آزادی و برابری پایدار »
«زنان برای آزادی و برابری پایدار » هم یکی از آن شبکه های افقی زنان برابری‌خواه است که با سابقه کمتر از یک سال با توجه به فرار و نشیب‌های گوناگون توانست به نتایج قابل لمس و ارزشمندی دست یابد. شما از طریق کانال‌های آنها که در زیر می آید می توانید با دیدن و شنیدن سخنرانی‌ها ، پادکست‌ها، ویدیو‌های آموزشی و گزارش ها در جریان تلاش‌های آنها قرار بگیرید

بر خلاف دیگر زندانیان سیاسی‌ یا نامشان کمتر شنیده می‌شود یا بازداشت، صدور حکم و زندانی شدنشان گاه تا مدت‌ها و حتی تا پایان دوران محکومیتشان در سکوت خبری باقی می‌ماند و نام و تصویرشان راهی به رسانه‌ها نمی‌یابد. هویت و مکان زندانی شدن ایشان هر چه بیشتر به مناطق حاشیه‌ای گره خورده باشد، احتمال اینکه نسبت به سایر زندانیان سیاسی در کلان شهرها اطلاع از وضعیتشان کمتر یا اصلا به رسانه‌‌ها درز پیدا کند، بیشتر می‌شود.

قوانین باید تغییر کند و قتل های ناموسی به عنوان قتل عمد قلمداد شود. دولت برای زنان و دخترانی که در خطر به قتل رسیدن هستند، خانه امن مهیا کند و از این زنان و دختران حمایت کند. سازمان های مردم نهاد، رسانه ها، سینماها و مدارس می توانند نقش مهمی در تغییرات فرهنگی در زمینه نگرش به زنان و حقوق مدنی آنها شوند؛ این امکان را باید برای نهاد ها و سازمان های حامی زنان مهیا کرد. اگر دختران وپسران از ابتدای ورود به مدارس با هم در یک محیط رشد و تحصیل کنند، آموزش می بینند که هیچکس ناموس دیگری نیست....

۲۵ نوامبر روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان - نگاهی به وضعیت زنان در ایران

شبکه زنان ایران برای برابری پایدار ضمن گرامیداشت یاد عزیزان جانباخته و حمایت از مطالبات جنبش مردمی، خواهان معرفی و پیگرد آمران و عاملان جنایات علیه مردم است.

نظرسنجی جدیدی در ایالات متحده نشان داد زنان راجع به دستگاه تناسلی زنانه آموزش کافی ندیده‌اند و فقط یک‌چهارم آنان توانستند در نمودار بدن انسان، جای واژن را درست نشان دهند.

چرااسلام گرایان درایران از واژه «عدالت» می گریزند و هنگامی که از تعبیری همچون «عدالت جنسیتی» سخن گفته می‌شود با آن مجادله میکنند؟عدالت، حداقل در حقوق و قضا امر مبهمی نیست. عدالت در برابر ظلم و تبعیض قرار می‌گیرد. برخلاف سوء تعبیرهایی که ممکن است رخ دهد، دست کم در علم حقوق عدالت به معنای برابری نیست! (قابل توجه خانم ابتکار)

شاید این‌طور به نظر برسد که جوامع مدرن سال‌هاست از الگوی «مردانگی» سنتی مسلط عبور کرده و به الگوهای مردانگی هنجارمند رسیده‌اند. یعنی الگویی که برای بازنمایی افراد دگرجنسگرای مدرن استفاده می‌شود که اغلب به دانش، روشنفکری، عقلانیت و میزان بالایی از مداراجویی مجهز هستند و نیز به صورت فزاینده ای با ارزش های برابری جنسیتی در ارتباطن

مردم نظرات مختلفی درباره این پرسش که آیا مردان می‌توانند فمینیست باشند یا نه دارند. پاسخ روشن این است که بله آنها می‌توانند. در عین حال واقعا مهم است که مردان بدانند پیوستن به جنبش فمینیستی چگونه است.

من کی هستم؟!
• من «دوشیزه‌ی مکرمه» هستم؛ وقتی زن‌ها روی سرم قند می‌سابند و همزمان قند توی دلم آب می‌شود.
• من «مرحومه‌ی مغفوره» هستم؛ وقتی زیر یک سنگ سیاه گرانیت قشنگ خوابیده‌ام و احتمالاً هیچ خوابی نمی‌بینم.

دست‌های زمخت بر بدنشان کشیده می‌شود و نفس‌ها در گوششان می‌پیچد. تپش قلب نه از سر لذت، که از هراس است، هراس مردی که حالا سکان‌دار زندگی پاره‌پاره آن‌هاست.

درمهاجرت دراتحاد شوروی سابق وافغانستان قدرت واتوریته رهبری عمدتا منوط به پشتیبانی دستگاه رهبری حزب برادرازرهبری بود. اتوریته ای متکی بر ابزار قدرت که حزب برادر در اختیارش می نهاد.افراد تشکیلات "ما مهاجران" کارمندان حزبی و سازمانی بودیم که نواله خود را از دولت مهماندار می گرفتیم

اخیرا در رسانه های مجازی از آزار جنسی سخن می گویند. روایت های گفته شده که واکنش هایی اعم از همدلی و یا مقابله با قربانی (دروغ بودن ادعای تجاوز ویا مورد سوال قرار دادن رفتار شخص قربانی) را در پی داشته که مستلزم بررسی است.
آزار جنسی که شدید ترین شکل آن تجاوز جنسی است پیش زمینه ها و پس زمینه ها و انواع گوناگون دارد که در بخش های مختلف جامعه ممکن است اتفاق بیافتد.

جنبش می تو درکشورهای پیشرفته به گونه ای عمل کرد که نه تنها لوث نشد بلکه به ندرت شاهد آن بودیم که مجوزی شود که به راحتی به افراد در هر موردی بتوان برچسب و اتهام زده و آن را در رسانه‌ها علنی کرد، پیش از آنکه دادگاه تکلیف قضیه را روشن سازد. اما در کشوری نظیر ایران که قوانین و سیستم قضایی کشور بر تبعیض جنسیتی استوار است و زنان فاقد حمایت‌های قانونی هستند، چه راه دیگری جز روایت تجربه های خویش پیش روی آنان وجود دارد؟

الف: حدود ده سال پیش بود که خانمی مهمان من بود و ما در واقع می‌سنجیدیم که می‌توانیم پارتنر هم باشیم یا نه؛ خاطرم هست که اولین بار که خواستم ببوسمش، نگاه کردم دیدم برایم یقین نشده که او معاشقه را می‌پذیرد یا نمی‌پذیرد. همیشه برای من خیلی سخت بوده که اگر صورتم را نزدیک می‌کنم، خانمی که در خلوت با من نشسته، صورتش را عقب ببرد و یا از آن بدتر، من را پس بزند. ای تف به این تشخّص! همه‌جا دست شما را می‌بندد و از مشتی اوباش عقب می‌اندازد.

در ادامه مبارزه علیه فرهنگ مردسالارانه، اینبار ما با عکس‌العمل کنش‌گران ، مدافعان حقوق زنان و برابری طلبان مواجه هستیم . اعتراض و‌افشاگری هایی که با نام و آدرس افراد شناخته شده همراه است، موجی از تعجب را بر انگیخته است . متهمان آزار و تجاوز جنسی افرادی شناخته‌شده هستند. به نظر می آید این افشاگری ها از طرف زنان ایران عمدتا ساکن خارج کشور صورت گرفته است (حدس من ). آنچه افشا شده است مربوط به مردانی است که از موضع قدرت و نفوذ با رفتاری سادیستی، نیازهای جنسی خود را، با زیر پا گذاشتن حق انتخاب زنان

کارگروه حقوق بشر زنان ایران برای برابری پایدار
خواستار آزادی فوری و بدون قید و شرط نسرین ستوده است
نسرین ستوده وکیل حقوق بشر، زندانی سیاسی وعضو کانون مدافعان حقوق بشر از سه‌شنبه ۲۱ مرداد ۱۳۹۹، در اعتراض به برخوردهای غیرقانونی و بی‌اعتنایی مسئولان قوه قضائیه به حق آزادی مشروط زندانیان سیاسی بویژه در شرایطی که بیماری کرونا در زندان‌ها شیوع پیدا کرده است

جمهوری اسلامی ایران در گرماگرم شورش گرسنگان وبیکاران در شهر ها ی مختلف در آبان ماه 1398 در یک برنامه تبلیغاتی تحت عنوان توانمند سازی زنان روستائی در اردبیل با حضور معصومه ابتکار معاون رئیس جمهور در امور زنان، سه نفر از مدیران صندوق اعتبارات خرد زنان روستایی و یک نفر مدیر صندوق عشایری استان اردبیل با اهدای لوح و جایزه تقدیر شدند

رضا خندان، همسر نسرین ستوده، خبر داد که این وکیل و فعال حقوق بشر زندانی پس از بازداشت چند ساعته دخترشان مهراوه، «قطع ملاقات را هم به اعتصاب غذای اعتراضی» خود افزوده است. همزمان ۴۴ وکیل در نامه‌ای اعتصاب غذای ستوده و شماری از زندانیان سیاسی را «توسل به آخرین وسیله» برای «تاثیرگذاری بر رفتارهای مستبدانه و فراقانونی فرمانروایان» توصیف کردند، اما از آنها خواستند در شرایط فعلی و «در مسیر تاریخی مبارزات ضد استبدادی ملت ایران از گزینه اعتصاب غذا صرف‌نظر کنند

در ششمین سخنرانی از مجموعه وبینارهای کمپین "علیه خشونت ناموسی"، مهرداد درویش پور، جامعه شناس و استاد دانشگاه درباره الگوهای مختلف مردانگی و ارتباط آنها با خشونت های ناموسی صحبت خواهد کرد.

سقف آزادی آدمها را خانواده، تجربیات شخصی، روحیات و افکارشان شکل می دهد. سقف من از دختر عمو محمود بالاتر بود. برای همین وقتی آزادی هایم محدود می شد احساس خفگی می کردم.

زنی که یک نماینده مجلس را به آزار جنسی متهم کرد و مدتی بعد جنازه‌اش پیدا شد. ایران اینترنشنال به فایل‌های صوتی زهرا نوید‌پور دست پیدا کرده که ماجرا را از زبان خودش روایت کرده. جزییات بیشتر در گزارشی از لیلا سعادتی

سال ۹۱ برای اولین بار در وبلاگم از تجربه آزارهای جنسی و تجاوز نوشتم. خوب یادم هست موقع نوشتنش با خودم کلنجار می‌رفتم. سه بار پست کردم و پاک کردم. اولین پیامهایی که گرفتم از خواننده‌های مرد بود که شوکه و‌ شرم‌زده بودند از این‌که نمی‌دانستند زنان ایران روزانه با چه خشونتهایی رو‌به‌رو می‌شوند.
#

با آمدن جمهوری اسلامی بر ورزش زنان ایران چه گذشت؟ خانم تونیا ولی اوغلی از سالهای آزادی زنان برای ورزش شنا و قهرمانی سخن می گوید ..چگونه در فردای فروپاشی دربها برای زنان در بیشتر رشته های ورزشی بسته شده بود و اینک...
در این گفت‌و‌گو، تونیا‌ ولی‌اوغلی، قهرمان شنای زنان در دوران پیش از انقلاب، فعال سیاسی و حقوق زنان و یکی از سخنگویان شبکه زنان ایران برای برابری پایدار از خودش و روایتش از انقلاب می‌گوید. همینطور به نقش سیاست‌های جمهوری اسلامی در تضعیف ورزش زنان می‌پردازد.

فرهنگ مردسالارانه ،مجموعه ای از ذهنیت برتری خواهانه مردانه ای است رشد یافته بر بستر فرهنگی تاریخی با نگاه مالکیت بر جنسیت زن. این فرهنگ زن ستیزانه و نابرابر، چگونگی اعمال قدرت مرد در رابطه اش با خانواده، محیط کار و جامعه را توضیح میدهد. پندار ، گفتار و کردار پنهان و آشکار ‌زن ستیزانه را بسادگی می توان

مخرج مشترک تفکرات ارتجاعی اخوندها در خصوص زنان با بسیاری از روشنفکران ایرانی کە اموزش بە زبان مادری ملتهای غیرفارس، خودمختاری و یا فدرالی را عامل تجزیە میدانند یکیست و هر دو مردسالاری جامعە ایران را اثبات میکند. عدم ارائە طرح اشتی ملی میان ملتهای ایرانی و ارائە یک طرح جامع برای جامعە ترک برداشتە ایران از طرف صاحبنظران ایرانی نشان از این است کە انان هم همچون ملاها نگران تحریک اند.