● جهان

● در پایان به رهبران و نخبگان مردم کُرد هشدار میدهم و یاد آوری میکنم، فردا بر سر میز مذاکره با دولت ترکیه، " قرارداد سور" Vertrag von Severs را بر روی میز بگذارند و آنرا اساس و آغاز هر توافق و عهد و پیمانی قرار دهند. این قرارداد در سال 1920 میلادی بین ترکیه و کشورهای پیروز در جنگ جهانی اوّل ( روسیه، بریتانیا، فرانسه) بسته شده است و هنوز هم از قراردادهای شناخته شدهء بین المللی است. طبق این قرارداد باید یک دولت مستقل کُردی در بخش های شرقی آناتولی ایجاد گردد.

این مقاله، بخش اول سخنرانی ام در پالتاک سایت "آذرتالک" است که روز یکشنبه 17 /3/2013 انجام شد. عنوان سخنرانی این بود: "آیا ایران به سوی تجزیه می رود". من در این بخش، تعریفی از ایران تاریخی از دوره صفویه تا عصر پهلوی ارایه داده و کوشیده ام با استناد به منابع تاریخی و پزوهشی ثابت کنم که ایران دارای گروه های قومی واتنیکی گوناگون بوده است که دارای حکومت های خاص خود بوده اند که عرب ها، کردها، لرها، گیلک ها و آزربایجانی ها از آن جمله اند. این بخش از سخنرانی با قدری اضافات منتشر می شود.

برخی بر این باورند توسعه شهرنشینی، رشد صنعتی و شکل گیری دولت- ملت، همچون فرایندی از مدرنیزاسیون، چالشی علیه هویت های اتنیکی است. از این رو هویت قومی و تبعیض اتنیکی را محصول دوران مدرنیسم میخوانند که در آن دولت های مدرن- چه آمرانه و چه دمکراتیک - تلاش وافری برای ذوب فرهنگی و مستحیل کردن گروه های اتنیکی اقلیت در فرهنگ و زبان اکثریت به منظور تحکیم هویت "یکپارچه ملی" دارند.

منشور ملل متحد ‪)فصل ١، اصل ١، بند ٢) از ‪"حق تعیین سرنوشت «مردم ها» (peoples) به عنوان مبنای توسعه روابط دوستانه در میان ملتها‪" سخن میگوید. اما حتی با فرض پذیرش استدلال حقوقی ناسیونالیستهای ایرانی میتوان یک پرسش ساده ولی اساسی مطرح کرد: ملت چیست؟

روزا لوکزمبورگ و دیالکتیک نفی حق تعیین سرنوشت
روزا لوکزمبورگ که یک لهستانی یهودی‌تبار و سوسیالیستی چپ بود، در سرزمینی زاده شد که بخش بزرگی از آن هم‌چون سرزمین قفقاز به زور «ضمیمه» امپراتوری روسیه تزاری و بخش دیگری ضمیمه امپراتوری اتریش و بخشی نیز به دولت پروس (آلمان) الحاق شده بود. در آن دوران چپ‌های لهستان هم‌چون دیگر میهن‌پرستان آن کشور برای استقلال سرزمین خویش از زیر سلطه تزار مبارزه می‌کردند و به‌همین دلیل روزا از همان آغاز فعالیت سیاسی خود مجبور شد به مسئله حق تعیین سرنوشت خلق‌ها بپردازد.

یکی دیگر از آفت های استبداد، گسترش سطحی نگری و عوام گرایی در بین توده های مردم ایران بوده که ریشه ی این فقر فرهنگی را باید در بستر تحولات تاریخی و اجتماعی ایران در طول 1400 سال گذشته ، عدم آشنایی مردم با تاریخ و ذهن متعصب و استبداد زده ی آنان جستجو کنیم و همین امر باعث شده که این ملت تاریخی با ناآگاهی تحت فضای رسانه ای قرار بگیرد

می گویند دو دوست به هم می رسند. طی صحبتهای آنها، یکی مطرح می کند که "میگویند فلانی خیلی آدم مومنی میباشد. در حالیکه دیگری به فکر فرورفته بود، بر میگردد و در جوابش میگوید، "خدای آدم شاهد است، من که روزه خوردنش را دیده ام، ولی نماز خواندنش را ندیده ام". ما که در مورد شما عزیزان نه نشانی از مبارزات ازادیخواهانه، حقوق بشری و ضد استبدادی شما می بینیم، نه صف بندی شما در مقابل استعمارگران واقعی را.

نگاهی بر ترمینولوژی استفاده شده در مقالهء "انتخابات آزاد به ملیتها چه خواهد داد؟" از دنیز ایشچی
اخیرا، آقای دنیز ایشچی، نوشته ایی را در بررسی چند و چون "انتخابات آزاد" به مثابه شعار سیاسی برای تغییر بخشی از اپوزیسیون جامعه سیاسی فارس، تحت عنوان "انتخابات آزاد به ملیتها چه خواهد داد؟" منتشر کرده اند و در آن مقاله ضمن دقت به روابط میان جنبش های ملی دمکراتیک متعلق به خلقهای غیرفارس از یکسو و جنبش سیاسی جامعه فارس در ایران (که دنیز ایشچی این جنبش را "سازمانهای سراسری" میخواند) از سوی دیگر پرداخته ا

شاملی برای اثبات نظریه‌اش مثال دولت های عربی همچون سوریه و اردن را میآورد غافل از اینکه این نیز برخلاف نظریه او و در واقع نقض غرض ست. چراکه این دولت ها متعلق به اتنیک عرب هستند و آحاد این ملت‌ها خود را عرب میدانند نه اینکه ماهیت اتنیکی آنها عربی باشد. مگر اینکه بخواهیم به گذشته‌های دور بازگردیم و برداشتی نژادگرایانه از اتنیسیته را ارائه دهیم. مثلا در ژن‌های مردم مصری‌ها بدنبال ژن فراعنه بگردیم.

این مصطلحات جعلی، از آنجا که حاوی اظهارات بی پایهء نظری و محمل برخی تبیینات ایدئولوژیک اند، به دلیل استمرار و به علت تکراری که آنان را به اوراد آئینی بدل ساخته است ، فرهنگ و اندیشه سیاسی را در ایران گرفتار فسادی دیر سال و کهن ساخته اند و درحکم استخوان لای زخم برای سلامت اندیشه سیاسی ایرانیان معاصر ایفای نقش کرده و به سهم خود مانع برقراری آزادی درکشورما شده و می شوند.

در ایران متاسفانه بحث از فدرالیسم همیشه نگرانی‌هایی را به همراه داشته که این نگرانی‌ها حاصل وضعیت جغرافیایی و سابقه تاریخی و به خصوص عدم موفقیت یک الگوی اداره متمرکز و ناسیونالیستی مبتنی بر قوم واحد و زبان واحد و مذهب واحد بوده است. ناسیونالیسم تمرکزگرا در شکل نظام سیاسی و اداری از زمان رضا شاه به تقلید از کشور‌های اروپایی و ترکیه در ایران پا گرفت. هرچند ایران در آستانه فروپاشی با ترویج این گفتمان ملی‌گرا و در سایه برقراری نظام سیاسی و اداری دوران پهلوی٬ توانست به پیشرفت‌های شایانی دست یابد...

عملکرد دولت جمهوری اسلامی به طبیعت حال یک امر قبیح و قابل پیگرد قانونی در سازمان های بین المللی است. چرا که دولت جمهوری اسلامی مشغول پاکسازی نژادی در مناطق عرب نشین است. در این میان سازمان های اهوازی در داخل و خارج نسبت به این عملکرد دولت بایستی واکنش نشان دهند و برای جلوگیری از فرایند عرب زدایی در اقلیم اهواز سریعا اقدام کنند. در این میان نیازمند حضور روشنفکران و آزادی خواهان بختیاری هستیم تا سیاست های غیر انسانی جمهوری اسلامی را برای مردم لر بختیاری روشن سازند.

چهارم تنها چیزی که در اینده باید به بحث گذاشته شود یک حکومت نامتمرکز است که همه ملیت ها بتوانند حکومت های محلی خود را داشته باشند و حتی در پارلمان های محلی بتوانند در ترویج پیشرفت سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و گویش و زبان ان مناطق کوشا باشند و در این امر به مطالبات مردم اهمیت دهند و یک پارلمان ملی برگیرنده از احزاب و ملیت ها می توانند پشتوانه این سیستم نامتمرکز باشد .که اساسا پول ملی ،ارتش و سیاست خارجی و توزیع عادلانه ثروت ملی در مناطق می تواند توسط حکومت مرکزی و با نظارت اداره شود

مساله ملیت های غیر فارس در ایران هربار به شکلی و در جامه ای نمایان می شود تا ازسرکوب رژیم ایران – که در چنگ ملیت فارس است - جان سالم به در برد. حدود چهار سال است که شاهد بروز پدیده ای هستیم که طی آن نیروهای جنبش ملی آزربایجان از تیم فوتبال باشگاه "تراکتور" – که در تبریز مرکز اقلیم آزربایجان قراردارد

نامیدن آذربایجان ایران با عنوان آذربایجان جنوبی نیزتنها نشانۀ اندیشه استقلال طلبانه شما ست و با واقعیت موجود همخوانی ندارد چراکه در ایران ما تنها آذربایجان شرقی و غربی را داریم و طرح آذربایجان جنوبی با درنظر گرفتن جمهوری آذربایجان در شمال ایران چیزی جز آرزوی جدائی از ایران و پیوستن به آن نمیتواند باشد. البته این حق هر آذربایجانی از جمله شما ست که خواستار استقلال وطنش باشد ولی طرح چنین پیش شرطی برای ایجاد تشکلی که اکثریت سوسیالیست‌های آذربایجان را در بربگیرد نقض غرضی بیش نخواهد بود.

چکیده آن که تئوری باوئر مبنی بر این که رشد بازار جهانی و حرکت جامعه جهانی به‌سوی سوسیالیسم می‌تواند سبب افزایش توفیرهای فرهنگی میان ملیت‌ها گردد، نظری نادرست است، زیرا هم اکنون می‌توان دید که چگونه با گسترش انفجارگونه جامعه اطلاعاتی، فرهنگ‌های ملی و شیوه زندگی ملیت‌های مختلف جهان شبیه هم می‌گردند و رنگ ملی خود را از دست می‌دهند و هیبتی فراملی می‌یابند.

لشکرکشی رضاخان به اهواز و ورود وی به این اقلیم در ۲۰ آوریل ۱۹۲۵ یک اتفاق تاریخی مهمی برای ایرانیان است. این اقدام نظامی دولت مرکزی سبب شد تا اقلیم اهواز با ثروت های عظیم نفت وگاز وزمین های حاصلخیزش تابع مرکز و ایران شود.

چرا وقتی ملت تورک آذربایجان جنوبی می خواست یک روزنامه و کتاب به زبان خودش داشته باشند، بر می آشفتیدید؟
چرا وقتی ملت تورک آذربایجان جنوبی خواستار اجرای اصول قانون اساسی در باره آموزش زبان تورکی آذربایجانی در کشور و خاک خودشان بودند، با آنان هم صدا نبودید؟
چرا وقتی تنها به خاطر دفاع از زبان مادریشان و در سرزمین های خودشان دستگیر و زندانی می شدند، دلتان خونین نمی شد؟

حزب دموکرات کردستان از سال‌ها پیش و از بدو تاسیس در سال ۱۳۲۴، بحث خودمختاری کردستان را مطرح کرده است و از زمان جمهوری کردستان و همچنین در حوادث بعد از انقلاب ۵۷، این نوع مطالبات را به انحا مختلف حتی به صورت مسلحانه پیگیری کرده است. آیا مواضع حزب دموکرات کردستان همان مواضع پیشین است و یا تعدیلی صورت گرفته است و تغییراتی درآن رخ داده است

کوتاە سخن رسیدن تنها راە رهایی وداع با فرهنگ سیاسی ایرانی و بازگشت بە متن ملت خود است. بدون تردید هماهنگی ملتهای تحت ستم با هم می تواند نقش و جایگاە آنان را ارتقا دهد. در جهان تجارب زیادی اتفاق افتادە کە مناسب حال ایران هم هست. فروپاشی کم هزینە اتحاد شوروی سابق و استقلال ملتهای درون آن کشور روشنایی خوبی برای ملتهای تحت ستم ایران است. دو ملت تورک و کورد بنا بە اشتراکات تاریخی و تجربە دو حکومت ملی آذربایجان و کوردستان وظیفە بیشتری را بعهدە خواهند داشت.

تصور زبان فارسی بمثابە "تبلور و بیانگر هویت ایرانی" – نکتەای کە هم نگاه رسمی حکومتی و هم روشنکران قومی فارس­گرا بر آن صحە می‌گذارند - پیش از هر چیز نتیجە نوعی عادت ذهنی است کە احتمالا ریشە در نوعی آگاهی کاذب اتنیکی/ملّی دارد. آن گروه از انسانهای ایرانی کە در خلال فرایند درازمدت فرهنگ­سازی حکومتی، بە روابط جاافتادۀ کنونی عادت کردەاند، شاید هر گونە تغییر در این مناسبات نابرابرانە را "خیانت بە ایران و ایرانی" قلمداد کنند.

راه کارگر جزو آن دسته از گروههای سیاسی چپ در ایران است که همواره نظر مساعدی به حق ملل در تعیین سرنوشت خود و مسئله ملی، نسبت به احزاب و سازمان های دیگر داشته است. هر چند که موضع گیریهای گاه و بیگاه این تشکل نشان از عدم یکدستی در درون این سازمان حکایت میکند.

موضوع دوم زبان مادري است كه با موضوع فدراليسم و الگوي خودمختاري نيز بيگانه نيست. تقريباً در تمامي نظام هاي خودمختار جهان، زبان مادري و تفاوت ها و تنوع هاي قومي و فرهنگي محترم شمرده مي شود. اما امروزه كه به سبب ترس از تجزيه كشورها، نظام فدرالي به نظام خودمختاري ترجيح داده مي شود، بايد در الگوي فدرال و ساير نظام هاي حكومتي نيز تعميم يابد.

روزجهانی زبان مادری مناسبت خوبی برای تاکید براهمیت زبان درساختن هویت فردی وگروهی است که پایه تمام زندگی اجتماعی ، اقتصادی و فرهنگی می باشد . چند فرهنگی یک قدرت و شانسی برای بشریت است و نشان دهنده تنوع فرهنگی ما می باشد، شکل گیری دیدگاهها ،تجدید ایده ها و توسعه تخیلات را تقویت می کند . گفتگوی متقابل اتنیک با حفظ حرمت زبان عملی می گردد بدین خاطر است که یونسکوبرای ارتقاء کاربرد همه زبان ها که موتوردرک متقابل انسانهاست تلاش می کند.

از بدو تشکیل حکومت پهلوی تاکنون معاهدات و قوانین بین المللی در زمینه حق آموزش به زبان مادری توسط دولت های وقت بکلی نقض شده و سیاست ها و برنامه های کلانی در جهت نابودی زبان های مادری و فرهنگ ملل ساکن ایران از طرف این دولت ها به اجرا گذاشته شده است. در مقابل آن ارتقا و توسعه زبان فارسی از طرف سیستم حاکم به منظور نسل کشی فرهنگی ملل ساکن ایران و استحاله کردن آنان در زبان و فرهنگ فارسی از دیگر سیاست های تبعیض نژادی و قومی این حاکمیت ها تابحال بوده است.

من بارها گفته و نوشته ام. چه چیزی باعث تجزیه طلبی می شود؟ آیا اگر شمای حاکم، ابتدائی ترین حقوق ملیتها و بقول خودتان اقوام را برسمیت بشناسید، باز هم بوی تجزیه خواهد آمد؟ من در اینجا با اطمینان می گویم، نه. پس تجزیه طلب واقعی آن کسانی اند که نمی خواهند هیچ کسی به حق خود برسد و همه تابع و گوسفند وار مطیع باشند.

همه ناسیونالیست ها در سرتاسر تاریخ یک فرجام داشته اند و آن هم شکست بوده است. تاریخ آموزگار بزرگی است و تاریخ نشان نداده است که در سایه ناسیونالیسم کسی به پیروزی رسیده باشد. در کجای تاریخ یک رهبر یا یک رژیم یا یک کشور با ناسیونالیسم و اندیشه های ناسیونالیستی به پیروزی رسیده اند؟ تنها فرجامی که ناسیونالیست ها در سرتاسر تاریخ داشته اند شکست بوده است و با ناسیونالیسم و پندارهای ناسیونالیستی رسیدن به پیروزی ناشدنی است و ناسیونالیست ها بزرگترین بازندگان تاریخ بوده اند

"ژان ژاک روسو" فیلسوف و متفکر مشهور دوران روشنگری هم عصر "ولتر" ، دیگر متفکر مشابه فرانسوی بود. گرچه ایندو هیچ موقع از نظر فکری به هم نزدیک نبودند و خصوصا "ولتر" خیلی از "روسو" انتقاد می کرد و اندیشه های وی را به تندی به نقد میکشید و مورد انتقاد قرار می داد، بعد از انتشار کتاب "امیل" از طرف "روسو" ارتجاعیون، کلیسا و اشرافیت مرتجع دستور به کتاب سوزان کتابهای "روسو" زدند. مخالف سرسخت فکری روسو "ولتر" سر بلند کرد و گفت، " گرچه من شدیدا مخالف نظرات تو هستم، ولی...

دولت آذربایجان مسئول تامین امنیت اکرم ایلیسلی است و در برابر هر رخدادی پاسخگو خواهد بود. روشنفکران حقیقی آذربایجان موظفند خود را از این هیجانات دور نگهدارند و نگهبان آزادی وجدان و قلم باشند. سود جامعه انسانی از آزادی اندیشه، بیان و قلم، هزاران بار بیش تر از زیانهای احتمالی آن است. کسانی که آذربایجان را دوست دارند و برای اهالی این کشور سعادت و تعالی آرزو می کنند، نباید در برابر این رفتارهای ضد دموکراتیک علیه اکرم ایلیسلی سکوت کنند. دوستداران آذربایجان باید پاسداران اصول دموکراسی باشند.

به باور کائوتسکی مشکل حق تعیین سرنوشت خلق‌ها در کشورهای توسعه نیافته باید در سپهر دمکراسی بورژوائی حل شود، زیرا بدون حل این بغرنج با نبود و یا کمبود دمکراسی در این سرزمین‌ها روبه‌رو خواهیم بود. بنابراین وظیفه سوسیالیست‌ها آن نیست که حل این مشکل را موکول به تحقق سوسیالیسم نمایند و بلکه باید هم اکنون، یعنی در محدوده مناسبات تولید سرمایه‌داری با قاطعیت برای تحقق چنین حقی مبارزه کنند.

تمام تلاش بشر در طول تاریخ در جهت افزایش سطح اختیار بوده که این اختیار در خدمت انتخاب گزینه های پرنفع تر و رفاه بیشتر قرار گیرد. پادشاهان و حاکمان با توجه به نوع به رسمیت شناختن میزان خاصی از اختیار به عادل و ظالم دسته بندی شده اند و پر واضح است که مستبدین همواره بیشترین سطح اختیار را برای خود طلب کرده و جامعه را برای پیروی از امیال و خواسته های خود به کمترین سطح اختیار و انتخاب محکوم کرده و می کنند.

نامه این اشخاص بسان دیگر نامه های سرگشاده ای که پان ایرانیست ها و مرکزگرایان دیگر به بی بی سی فارسی نوشته اند، حکایت از انزجار آنها از چند چیز دارد. اولا برنامه پرگار در مورد عرب ستیزی، ثانیا گزارش بی بی سی از کنفرانس حمایت از ملت عرب احواز در قاهره و ثالثا انتشار بیانیه هایی در دفاع از پنج جوان عرب محکوم به اعدام از سوی سازمان های حقوق بشر جهانی و ایرانی و همچنین انتشار مقالات عدیدی در سایت های خبری در مورد مسائل ملل ایران اساتید سانسور طلب را به شدت آشفته است.

در ادبیات همه کشورها واژه‌ای هست به نام "اخلاق" که گویا در قاموس این حضرات جایی‌ ندارد و شاگردان ممتاز مکتب ماکیاولی به خوبی‌ آموخته اند که هدف "همیشه" وسیله را توجیه می‌کند و عجیب اینکه بدون اینکه در باره جسارت یک آخوندک به سرزمین آبا و اجدادیمان کلامی‌ بر لب آورند، با کمال بیشرمی بیانیه اعتراضی "رضا پهلوی" به شکر خوردن این آخوند شپشو را "احساسات تند ناسیونالیستی" میخوانند.

یک دولت فدرال از یکپارچگی، اتحاد و به هم پیوستن چند ایالت یا کشور که دارای ساختار سیاسی مستقل هستند، پدید می‌آید. پرسش اینجاست: چه تعداد از اقوام ایرانی دارای چنین شرایطی هستند که بتوانند با اتحاد یکدیگر، دولتی فدرال را هستی بخشند؟ عده‌ای از عناصر قومگرا که در تحریف و ایجاد کینه در میان ایرانیان ید طولایی دارند، ستم حکومت‌ها بر همه ایرانیان را تبدیل به ستم یک قوم خودساخته به نام فارس بر دیگر اقوام ایرانی کرده اند تا...

انجمن دفاع از آزادی و امنيت روزنامه‌نگاران در باکو نیز در بيانيه‌ای سخنان «حافظ حاجی اف» را به شدت محکوم کرده و سخنان وی را تبليغ خشونت فيزيکی عليه يکی از بهترين نويسنده‌های آذربايجان توصيف کرده است.
اين نهاد حملات اخير به اکرم آيليسلی را کارزاری برای ايجاد فضای وحشت و ارعاب در آستانه انتخابات می‌داند.