شنبه 7 ژانویه دو جوان معترض بنامهای محمد کرمی و محمد حسینی را اعدام کردند. هر دو ورزشکار و عاشق زندگی بودند. محمد کرمی به پدرش گفته بود که او حکم اعدام گرفته ولی نمیخواهد مادرش بداند، اما محمد حسینی پدر و مادر ندارد، جسدش روی دست قاتلان مانده. این دو عزیز، کرمانشاهی بودند و در کرج زندگی میکردند. محمد حسینی هم فامیلی من است، شاید با من نسبتی دارد و خودم نمیدانم، آیا اجازه میدهند من او را تحویل بگیرم؟ قول میدهم مخارج مراسم تدفین او را بعهده بگیرم و داوطلبانه میخواهم مادر او باشم و نامش را قهرمان بگذارم. هر سال بیادش خواهم بود و گل بر سر مزارش خواهم نهاد. بگذارید من مادرش شوم تا عاشقانه او را رهسپار خانه جدیدش کنم، ما چه بیچاره هستیم که برای خاک کردن او التماس هم میکنیم. اما یک غصه دیگری نیز دارم، محمد کرمی نیز فامیل منست، او از خانواده یارسان است و با خانواده من یکی. او هم قهرمان بود، مدالهای زیادی در مسابقات ورزشهای رزمی داشت، بسیار زیبا کوردی میرقصید. بگذارید یادآوری کنم که هفته گذشته هم یک فامیلم ما را ترک کرد، محمد مرادی متولد کرمانشاه و دانشجو در فرانسه، کفت تحمل خفت و خواری را ندارم، جانم را هزینه میکنم تا رسانه غرب بیدار شود. قتل سه محمد در یک هفته کرمانشاه را به ماتم فرو برد.
اما امروز 8 ژانویه سومین سالگرد جانباختگان هواپیمای اکرایینی است، به مصاحبه حامد اسماعیلیون گوش میدادم که میگفت به دخترم گفتم حقش را میگیرم. میدانید حامد هم فامیل منست، کرمانشاهی است و کتابهایش در مورد درد مشترک همسایه ها، او مثل کوه زاگرس ایستاده است و از حق خانواده های جانباختگان هواپیمای اکراینی دفاع میکند. دیروز تنها نبودم و کلی فامیل داشتم اما امروز احساس میکنم هزاران نفر شرکت کننده در تجمع لندن خانواده ام شده اند. میخواهم بگویم پایدار باشید، محکم و استوار بمانید و فقط به این فکر کنید که جمهوری اسلامی دشمن تک تک ماهاست، به حاشیه ها توجه نکنیم و به رهایی مردم و کشورمان از دشمن اصلی بپردازیم.  اتحاد ما ضامن پیروزی ماست. اگر یکی نشویم یکی یکی کشته میشویم. بنابراین همه با هم یک صدا شعار انقلابمان را تکرار کنیم: زن زندگی آزادی! 
ناهید حسینی
8 ژانویه 2023- لندن