از تو,سلیقهِ انتخاب از من! پسند یا"ناپسن

" ... اولین باری که شوهرِ عزیزم رو دیدم اومده بود از خارج ظاهرا برایِ زن گرفتن . همونی که بهش میگن عروسِ پستی . من در یک شرکتِ هواپیمای رئیس بودم . آخرین مدلِ اتومبیلِ " ب م و " زیرِ پام بود . نمیدونم میدونید یا نه ما از یک خانوادهِ اشرافی که نسب مون به یکی‌ از آیل های معروف که نمیدونم اسمش چی‌ هست بر میگرده . ما پنج تا نوکر و کلفت داشتیم که با حسابِ مدرکِ امروز هم پایه با لسانس بود . در موردِ خودمون دیگه نمیگم نمی‌خوام پز بدم . سرتون رو درد نمی‌آرم از املاک و حشم فشممون . از مقاماتِ عمو ها و دایی ها هم نمیگم . خلاصه نمیدونم کی‌ واسطه شد منگولی رو ببینم . تویِ یه رستوران در تجریش قرار گذاشته بودیم . راستش نه از قیافش خوشم اومد نه از تیپش . این که دکترِ دندون پزشک بود خیلی بدم اومد . جوابِ ردّ دادم اما نمیدونم کی‌ راضیم کرد که ; ازدواج کن این مسائل حل میشه میتونی‌ آدمش کنی‌ . همینطور هم شد . تویِ این پانزده سال طوری ساختمش که دلم می‌خواست . البته راحت نبود . هم به خاطرِ دوری از مامانم اینا هم رفتارِ کلافه کنندهِ آقا .... ورو ورو ور"

این ورو ورو ور پنجاه دقیقه طول کشید . موقع فوت کردنِ شمع تولد اون لا به لاها , ای بگی‌ نگی‌ گوشه‌ و کنار آقای مونگلیانی کمی‌ پیدا بود . زیرا هیکلِ فتوژنیکِ خانمِ جنگولیانی مانع بود " مردِ صاحبقرآن "هویدا باشد . متاسفانه فرصت برایِ خاطره گوئی دیگران نرسید زیرا خانمِ صاحب مجلس خانمِ جنگولیانی به علتِ زیاده روی در نوشیدنِ شرابِ پنجاه ساله رویِ دوش به خانه برده شد و جشنِ تولدِ آقایِ منگولیانی نیمه کاره ریده شد بهش ...