می 2010

یکی از خبرسازترین نمونه های رفتار محمدعلی رامین با اهالی مطبوعات، در ۲۳ آذر گذشته رخ داد که آقای رامین به دفتر روزنامه فرهیختگان رفت و در جمع کارکنان از آزادی بیان در ایران صحبت کرد. اما وقتی که یکی از خبرنگاران به او یادآور شد که رضا نوربخش سردبیر روزنامه، چون بسیاری دیگر، در زندان است، معاون وزیر روزنامه‌نگاران این نشریه را یک مشت دلقک نامید و تهدید به برخوردشان کرد. پس از خروج از دفتر فرهیختگان هم با مدیران روزنامه تماس گرفت تا هشدار دهد اگر خبری از ماجرا چاپ کنند، توقیف خواهند شد.

عمده ترین اعتراضات به لایحه که از سوی فعالان جنبش زنان لایحه «ضد زن و ضد خانواده» خوانده می ‏شد، ماده 23 و 25 از فصل «ازدواج» بود. ماده 23 در رابطه با اختیار چندهمسری برای مردان عنوان می ‏کرد: «اختيار همسر دائم بعدي، منوط به اجازه دادگاه پس از احراز توانايي مالي مرد و تعهد اجراء عدالت ‏بين همسران مي باشد.»

اینجا در پاریس کم نیستند دوستانی که پیامد آنچه خانه را مبتلا کرد، به تازگی جلای وطن کرده و رحل اقامت افکنده اند در این شهر برای غربت ناباوران دل آزار.. جامعه سیاسی ایرانیان مقیم پاریسی که بالاعم شناخته ام در برخوردها، غالبا نیروهای منتسب به جریان های چپ کلاسیک و آستانبوسان شاهنشاهان رضا و مسعود و مریم هستند و بخش قلیلی که پر وزن ترین و قابل اعتنا ترین را از لحاظ منش و پرستیژ فرهنگی و سیاسی تشکیل میدهند را نیروهای ملی سکولار و ملی مذهبیون پر سابقه البته به خود اختصاص داده اند.

ادامه تمرين هاى مستمر نظامى توسط نيروى دريايى ايران و همچنين واحدهاى موشكى از يك سو و از سوى ديگر انتشار گزارش هايى داير بر حصول پيشرفت در توليد و امكان به كار گرفتن سلاح هاى تازه از سوى فرماندهان نيروهاى مسلح ايران، حاكى از اين است كه جمهورى اسلامى امكان بروز درگيرى نظامى و جنگ را كاملا جدى تلقى مى كند.

من از شما و مردان دیگری که با عجله در مقام جوابگویی بر آمدند این سوال را دارم، بعد از خواندن نوشته های این خانمها چند دقیقه وقت گذاشتید و منصفانه به تفکر نشستید؟ چند درصد به جای اینکه فکر کنید حالا چه بنویسید که حریف را از پا در آورید، تلاش کردید از گفتار و روشهای خلاق و سازنده استفاده کنید که به راه حل سوم یا چند وجهی و مدرنی که خود بارها در موردش نوشته اید، دست یابید.

محمد در تظاهرات عاشورا ۸۸ شرکت کرد. با توجه به آن‌چه که از سر گذرانده بود اگر شرکت نمی‌کرد و فریاد بر نمی‌آورد جای تعجب بود. دلیل آن که چرا در این تظاهرات شرکت کرد بر هیچ‌کس و از جمله بر بازجو و قاضی بیرحم پرونده پوشیده نیست.

نمی دانم که این نگرانی شما از احتمال سازش بین رهبران جنبش سبز و حاکمیت، تا چه حد جای طرح دارد. نشانه ها و علائمی که دیده می شود، خلاف این را نشان می دهد. مثلا آقای مهندس موسوی اخیرا برضرورت گسترده تر کردن جنبش سبز تاکید کرد و خواستار جذب منطقه خاکستری جامعه -بخشهایی از جامعه ایرانی که نه به جنبش سبز پیوسته اند و نه از حاکمیت رضایت دارند- شد. می توان از این سخن چنین برداشت کرد که جنبش سبز درصدد گسترده تر کردن خود با جذب نیروهای تازه است.

کسی که سود خود را در «اصلاح» رژيم اسلامی کنونی می‌بيند، حقوق خود را به عنوان انسان، به عنوان ايرانی، به عنوان روزنامه‌نگار، به عنوان تبعيدی و يا يک شهروند داخل کشور، در کجای اين رژيم، در کدام قوانين و در کدام رفتار نهادهای اجرايی می‌يابد؟! در دفاع از رژيم کنونی تنها رفتار کسانی قابل درک است که يا به خودآگاهی فردی و اجتماعی نرسيده‌اند و يا دستی در مافيای سياسی و اقتصادی رژيم دارند و يا خيلی ساده، تطميع می‌شوند.

سرکوب گران در حفظ جایگاه خود پافشاری کرده و از پذیرش هر گونه مسئولیت عملکرد خویش سر باز می زنند. این انرژی ای از ما می گیرد که جای دیگری می توانیم بهتر از آن استفاده کنیم... اودری لرد شادی صدر در وبلاگش مطلبی نوشت تحت عنوان سوزنی به آقایان (1) که در آن به سخنان امام جمعه تهران در مورد زلزله و نقش زنان اشاره دارد. البته من آن روز که این مطلب را خواندم اصلا فکر نمی کردم که آقایانی تا این حد متحد، به کمپین ضد سوزن بپیوندند و با انواع و اقسام روش ها به مقابله با این نوشته بپردازند.

وی در عین حال با انتقاد از «برخورد نامناسب» حکمرانان جمهوری اسلامی با تنوع فرهنگی و نیز «برخورد آمرانه و بخشنامه‌ای» با تنوع زبانی در ایران، «اجرای بدون تنازل قانون اساسی و عدم اجتهاد در مقابل نص صریح قانون اساسی» را تنها راه برای وحدت ملی و استیفای حقوق همه اقوام ایرانی دانست و افزود:« تک تک اصول مغفول و یا کنار گذاشته شده قانون اساسی باید اجرا شود و اگر مشکلی در این بین باشد به نظر خواهی عمومی گذاشته شود.»