نوامبر 2010

آرامش دوستدار: هیچ دینی به اندازه اسلام تمام‌خواه نیست. عینأ همین خصوصیت درونی است که دوام تاریخی اسلام را میسر کرده است. سرمایه‌داری یک سیستم ‏اقتصادی-اجتماعی تسخیر‌کننده است از طریق تولید نیاز‌های کاذب و وسایل رفع آن، و اسلام دینی است سرکوب‌کننده‌ی تمام نیاز‌های طبیعی انسان و ‏تنها دین تحمیق‌کننده‌ی او از طریق قهردرونی و بیرونی.‏

الان در سرتاسر دنیا هر حزب سیاسی که میخواهد روی کار بیاید، یا هر موسسه بزرگی که بخواهد بر بحران گذشته خویش غالب آمده و طرحی نو در افشاند، با شغار تغییر قدم جلو میگذارد. این شعار تغییر در عین حال که از نظر تبلیغاتی میتواند نقش فریب دهندگی خاصی روی افکار عمومی داشته باشد، در بعد مثبت و سازنده آن میتواند چند بعد داشته باشد، یکی تغییرات اصلاحی که بصورت اصلاحگرایی در ساختار موجود پیش برده میشود، دیگری بصورت تغییر با ویژگی آفریدن و یا نوزائی پدیده ها و...

زیر شاخه های اصولگرا به این نتیجه رسیده اند که اگر لاریجانی کماکان ریاست را به عهده بگیرد می توان از فروپاشی جمع اصولگرایان ممانعت کرد.

شاید این اولین بار بود که چنین مراسم با شکوهی نه به خاطر سال روز اعدام و مرگ و کشتار زندانیان سیاسی بلکه به خاطر سال روز تولد و زندگی یک عزیز از دست رفته بر پا می شد. شاید این یک نگاه نو بود برای همه کسانی که سال ها است در مراسم مختلف در غم از دست دادن عزیزان و یاران همسنگر خود شرکت می کنند؛ و از این زاویه، گرامی داشت یاد عزیزان در سال روز تولدشان، می تواند دریچه ای نو باشد که درنشان دادن این دریچه باید از خانواده ستار سپاسگزار بود.

وقتی از ایجاد فرم‌ها و الگوهای سیاسی غیرخشونت‌آمیز سخن می‌گوییم، نباید فراموش کنیم که خود خشونت، مفهومی برساخته‌ی زمینه‌ی اجتماعی «خاص» هر جامعه است. برای نمونه می دانیم که سکولاریسم اروپایی و تجربه‌اش از مدارا، تاریخ و شجره خاص خود را دارد که نمی‌توان آن را دلبخواه و اراده گرایانه (یعنی بدون خشونت) به سرزمین دیگری منتقل کرد. چنین انتقالی (اگر بخواهد مسالمت آمیز باشد) نیاز به تعدیل و اصلاحاتی عمیق و تدریجی دارد. همین روند بسترسازی بلندمدت و صبورانه در مورد کشورمان هم صادق است یعنی اگر...

چندين سال پيش روزی در بحثی سياسی با‌ يک آلمانی ديدگاههای خود را تشريح می‌نمودم که‌ وی گفت: شما بسيار ليبرال هستيد! بسيار متحير شدم و تا اندازه‌ی زيادی آزرده‌ شدم و گفتم: چرا ليبرال؟!! من از آزادی انديشه‌ دفاع می‌کنم، از ضرورت جدايی دين از دولت سخن می‌گويم، خود را جانبدار برابری حقوقی زن و مرد می‌دانم، از رفع ستم از خلقهای ستمديده‌ی ايران دفاع می‌کنم، چرا بايد 'ليبرال' باشم؟ من خود را در مجموع چپ و سوسياليست می‌دانم.

تغییرات لایحه موسوم به “حمایت از خانواده” بزودی در صحن علنی مجلس به رأی گذاشته می شود. متن اصلی این لایحه که مرداد ماه امسال در مجلس رسیدگی و تعدادی از مواد آن برای بررسی بیشتر به کمیسیون قضایی و حقوقی ارجاع شد مورد اعتراض گسترده جامعه مدنی در ایران قرار گرفت؛ اما تغییرات جدید نیز رضایت منتقدان را تأمین نکرد.

اما این اخر کار نبود بلکه شروع مجددی بر اعتراض و اثبات سخنان مخالفین گفتگو با رژیم دیکتاتوری و نظامی ایران بود که در راس ان جمهوری خواهان قرار داشتند، و دیگر هیچ شک و شبه ایی باقی نگذاشت که نه تنها ایران به وقت کشی ادامه میدهد، بلکه متاسفانه سیاست کاخ سفید هم با مماشات و روند مذاکره به ان دامن میزند. البته نباید از نظر دور داشت که تنبیه اقتصادی و تحریم های تجاری که امریکا و دول غربی بر علیه ایران و برای اجبار تهران به پذیرش خواست جهانی دنبال کرده و میکنند بی نتیجه نبوده و...

بهار امسال به در خواست مجلۀ اشپیگل با چند هنرمند و وکیل دعاوی و یک مغازه دار در ایران صحبت کردم و از ایشان خواستم تا خاطرات روزانۀ شان را یاد داشت کنند و برایمان بفرستند. قصد از انتشار خاطرات این بود که فراسوی رویداد های موثر و سرنوشت ساز وهای و هوی و جنجال های سیاسی، تصویری ساده و واقعی از زندگی روزمرۀ مردم ایران بدست آید. هر کدام از این افراد به تفصیل روزانه هاشان را شرح دادند . بر اساس روش معمولی رسانه ها تنها گوشۀ کوچکی از این مواد خام یا روزانه ها تنظیم شد و...

- جنبش سبز در اساس یک جنبش مطالباتی شهروندی است. از این رو همه جنبش های مطالباتی جایگاه خاص خود را در آن دارند. از جمله جنبش های حق طلبانه ملیت ها و اقوام ایران. ایجاد تفارق و یا تقابل بین جنبش سبز و جنبش ملی و قومی در ایران، بیش از آن که ریشه در ماهیت این رابطه داشته باشد، بیشتر محصول ذهنیت ها و داوری هاست. احساس من این است که نوعی کج فهمی از رابطه جنبش های ملی و یا قومی با جنبش سبز وجود دارد که در جای خود می شود به طور مشخص به آن پرداخت. من جنبش های ضد تبعیض را یکی از سرچشمه های قدرت...