نوامبر 2010

- جنبش سبز در اساس یک جنبش مطالباتی شهروندی است. از این رو همه جنبش های مطالباتی جایگاه خاص خود را در آن دارند. از جمله جنبش های حق طلبانه ملیت ها و اقوام ایران. ایجاد تفارق و یا تقابل بین جنبش سبز و جنبش ملی و قومی در ایران، بیش از آن که ریشه در ماهیت این رابطه داشته باشد، بیشتر محصول ذهنیت ها و داوری هاست. احساس من این است که نوعی کج فهمی از رابطه جنبش های ملی و یا قومی با جنبش سبز وجود دارد که در جای خود می شود به طور مشخص به آن پرداخت. من جنبش های ضد تبعیض را یکی از سرچشمه های قدرت جنبش سبز

سه مانع دمکراسی در ایران و منطقه، پان اسلامیسم، پان عربیسم و پان ترکیسم، موجودیت خود را با نفی ایران تاریخی تعریف می کنند. این مرده های متعفن در فقدان حضور اراده قدرتمند ملی - دمکراتیک در کشور، موجودیت سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و تاریخی ایران را هدف قرار داده اند!

ملت ایران را دیگر نمی توان در غل و زنجیر قوانین اسلامی حبس کرد! صدای گسست زنجیرهای خرافات و دین مداری از مدارس، دانشگاه ها، ادرات، کارخانجات و محلات بگوش می رسد. خردگرائی،انسان مداری،ایران دوستی، آزادی و دادگری پشت دروازه ورود به ایرانی بدون جمهوری اسلامی ایستاده اند و نسل جوان ایران شانسی دیگر به آقای قشقاوی و مافیای خامنه ای - احمدی نژاد برای اجرای احكام قرآنی و اعدام صد هزار نفری نخواهند داد!

آنچه ما تاكنون از جنبش سبز ديديم چيزي خارج از چارچوب جنبش اتنيكي ملت فارس نبوده است. اگر جنبش سبز در سطح رهبري متوسل به روح امام راحل و آموزه¬هاي وي شده است در بدنه و حاشيه به ديگرستيزي و گرايشات غيردمكراتيك نيزه آلوده گرديده است. جنبش سبز هرگز نتوانست يا بهتر بگويم هرگز نخواست كه با جنبشهاي ملي به يك همدلي (حتي غير صريح و ساته¬لايت وار) برسد. جنبشهاي ملي نيز با آنكه در موقع ضرورت توانسته¬اند قدرت بسيج و ميزان نفوذ توده¬اي خود را نشان دهند، از نزديكي به جنبش سبز ابا داشته¬اند.

بسیاری از ما، هر روز تعداد بسیار زیادی جوک با سوژه‌هایی که به نوعی به زنانگی مربوط می‌شود، می‌شنویم؛ می‌خوانیم یا ویدیوها و عکس‌هایی ظاهراً طنزآمیز در همین رابطه را در سایت‌های مختلف می‌بینیم. ولی شاید در وهله نخست به ماهیت کاملاً آشکارا ضد زن و یا به عبارت دیگر تبعیض جنسی‌گرایانه این سرگرمی‌ها، پی نبرده باشیم.

فاطمی یک اندیشمند استثنایی، یک تاکتیسین تیزهوش و یک نابغه سیاسی بود. فاطمی نه تنها هوش فوق العاده ای داشت ودرمسایل سیاسی تیزبین و آینده نگری واقع بینانه بود، بلکه از شهامت فوق العاده ای نیز برخوردار بود. او میدانست چه میخواهد وبه کجا می رود. او مصمم بود که توان وهوش و زندگی خود را وقف مبارزه علیه خیانت به میهن، دیکتاتوری و فساد کند، و آماده پرداخت هزینه آن نیز بود... و این هزینه را در فجیع ترین شرایط پرداخت کرد.

بی تردید رازتداوم مقاومت راباید درهمین همبستگی،همدردی وعلائمی جستجوکرد که پیرامون دردمشترک،دشمن مشترک ورزم مشترک ردوبدل می شود . نشانه هائی که باشکال گوناگون درعلامت پیروزی انگشتان دست،درمبادله نگاه ها وخنده ها ودر بکارگیری رنگ ها و سرودها و شعارها وآهنگ ها ونماهنگ ها ودهها شکل ابتکاری دیگرمبادله می شود وهرکس درمی یابد که دردردخود تنها نیست.بلکه آن دردی که درخلوت هرکس نهان است،دردی است مشترک وجاری درتک تک همه.

اگر جنبش‫های ملیت‫های غیر فارس ایرانی را از جنبش سراسری مردم ایران جدا نبینیم، آنگاه درک رابطه این دو خیلی آسان خواهد بود. من جزو آن نیروهایی بودم که اعتقاد به این نداشتم که جنبش‫های ملیت‫های ایرانی خودشان را از جنبش سراسری اخیر مردم ایران کنار کشیده‫اند. بلکه عوامل گوناگون دیگری باعث شده بود که آن چهره‫ایی از جنبش‫های ملی در مناطقی مانند آذربایجان، کردستان و غیره در جنبش دمکراسیخواهی مردم ایران (جنبش سبز) بنمایاند که گویا جنبش‫های اتنیکی آگاهانه خودشان را کنار کشیده‫اند.

جنبش سبز اگر میخواهد موفق بشود باید با خواست های مطالبه محوری ملیت ها و اقوام ، زنان، کارگران و زحمتکشان پیوند عمیق بگیرد. نه اینکه ملیت ها و اقوام را سبز بکند بلکه هویت انها و موجودیت آنها را انچنانی که هست قبول کرده و به خواست های مترقی انها جواب مثبت بدهد. در مورد سیستم سه محتوای زیر را توضیح میدهم: ۱- زبان رسمی در مناطق و واحد های ملی زبان آن منطقه خواهد بود. ۲- مجلس نماینده گان منطقه در تمامی عرصه های تصمیم گیری بالاترین ارگان میباشد.

اقایان موسوی، کروبی و رضایی پیش از انتخابات بیانیه ای هایی صادر کردند و حقوق اقوام و ملیت ها را رسما و بطور مشروح در برنامه های خود گنجاندند. انها قطعا به این درک درست رسیده بودند که نظام متمرکز، مملکت را به همینجا که اکنون رسیده، خواهند رساند. نتیجه، مشارکت ملیون ها نفر در انتخابات بود. اما این ارتباط جدی را بعد از انتخابات رها کردند و بهمین دلیل اقوام و ملیت هم فکر کردند که رهبران جنبش سبز در باره مساله دمکراسی و تقسیم قدرت جدی نیستند.