ژوئن 2011

سوسیال دموکراسی، سوسیالیسمی است که گام به گام با دست‌آوردهای زمان خود هماهنگ شده است. هر رویداد بزرگی چه در قلمرو فن شناسی و چه در هنر و چه در قلمرو شناخت نظری، در سوسیالیسم پژواک می‌یابد. پیش‌تر نیز نوشته ام که پس از چرخش امپرسیونیستی در نقاشی و هنرهای دیگر، سوسیالیسم دیگر نمی‌توانست پیشا امپرسیونیستی باشد. بیهوده نیست که چرخش سوسیالیتسی در برنامه‌ی گوتا در 1875 همزمان با تولید آثار نقاشان بزرگی مانند آگوست رنوار و ادوارد مانه بود.

و اینجا، در آلمان، صحبت محدود می شود به دیوار میان دو برلین و سیم های خاردار، استالین و مائو، والسلام. یکی از دلائل این نگرش این است که توانستند در غرب آلمان مقاومت کمونیستی (در برابر فاشیسم.م) را به چاه فراموشی بیاندازند. این کار را البته با نقشه و برنامه کردند تا مردان و زنانی که بدلیل مقاومت علیه فاشیسم به اردوگاه ها فرستاده شدند فراموش شوند.(…) به ما، در دبستان می آموزند که: جنبش مقاومت در آلمان عبارت بود از مقاومت مردان بیستم ژوئیه (که قصد ترور هیتلر را داشتند.م

برای ملت ايران دوران انتظار و پيروی از يک ناجی ، چه در لباس يک فرمانده نظامی ، چه در لباس يک روحانی و چه در شکل يک حزب سياسی تماميت خواه به پايان رسيده است. دليل طولانی و دشوارتر شدن مسير مبارزه و همه مشقات و شکنجه هايی که فعالين ايران تحمل می کنند اين است که ديگر کسی منتظر ظهور يک ناجی فريب کار و تقلبی نيست. اما در عين حال بدون وجود يک نوع و يک شکل از رهبری منسجم و مرکزی حرکت در مسير انتقال به دمکراسی دشوار است.

مَلکام اسمارت، رییس بخش خاورمیانه و افریقای شمالی عفو بین الملل گفت: «حکومتی که نشان داده مخالفت را تحمل نمی کند، فعالان مستقل سندیکایی را به پرداخت بهای سنگینی وادار کرده است. آزار و تعقیب آنها حکایت از استیصال حکومت در تلاش برای فرونشاندن ناآرامی اجتماعی است که می تواند ناشی از افزایش تازه قیمت سوخت و برق برای ایرانیان باشد.»

روزنامه و روزنامه‌نگاری برای ایرانیان عمری به اندازه تجددخواهی‌شان دارد و گو اینکه روزنامه‌ها منتشر می‌شدند برای نوشتن از مدرنیته و شرح آنچه برای ایرانیان جدید بود و ناآشنا و جالب اینکه نامشان نیز به اندازه تلاششان در مسیر آزادیخواهی ماندگار شد و پابرجا. صوراسرافیل از آن روزنامه‌های مشروطه‌خواهی بود که مولود مشروطه بود و آمده بود تا سنگلاخ‌های پیش پای مشروطه‌خواهان را بردارد و مردم کوچه و بازار را همراه مشروطه کند و چقدر توفیق یافت در این مسیر.

به سالگرد بیست و دوم خرداد نزدیک می شویم ، خردادی که چندسالی است سالگرد رویدادهای مهم و حساس تاریخی کشورمان در جنبش زنان و دیگر جنبش های مدنی در ایران بوده است. شش سال پیش در چنین روزی، فعالان جنبش زنان بعد از سال ها فعالیت های نهادی تصمیم گرفتند که این بار اعتراضات شان را به فضای عمومی و خیابان ها بیاورند، هر چند

رژیم بیمار و فرسوده جمهوری اسلامی با مونتاژ و پخش فلیمی کم محتوا از طریق تلویزیون خود که همچون تئاتری خنده دار موضوع کنفرانس دولت در تبعید را به پرده نمایش درآورد، نخواهد توانست گمانه های خود را در ذهن ملت ایران ترسیم کند . وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی، با وجود کوشش فراوان راه به جایی نمی برد چرا که حضور حداقل اپوزیسیون در این نمایش مورد تزئین رژیم، خالی از کل ماهیت وجودی اپوزیسیون نظام حاکم بر ایران است.

آيا در فقدان يک آلترناتيو متشکل و متحد عليه نظام،رژيم اسلامی همچنان توانائی ادامه حکومت و برطرف نمودن اختلافات خود بر خواهد آمد!بيانيه هوشمندانه و مسئولانه زيرخود گواهی تاريخی اضمحلال رژيم اسلامی را نويد می دهد! پيکره ی مرده ی جمهوری اسلامی؟؟

حتما پخش فیلم «الماس فریب» از شبکه جمهوری اسلامی را شنیده اید . فیلمي باصطلاح مستند که به جزئیات نفوذ «سردار محمد رضا مدحی» پرداخته شده بود . « سردار مدحی» که با نفوذ به درون رده های شناخته شده اپوزیسیون جمهوری اسلامی و نیز به درون سازمانهای دولتی غربي و... مي تواند درس آموز باشد هر چند برخی ها در پي بايکوت خبري اين فيلم بر آمده اند ؛براستي چرا داستان نفوذ آنهم بدين شکل در یک طیف معین اپوزيسيون رخ می دهد .

آقای نوری‌زاده! سرلشکر سپاه پنج هزار نفره مورد ادعایتان در سپاه پاسداران، اکنون دراردوگاه دشمن به سر می‌برد و ما نسبت به اصالت ادعای‌تان و وجود چنین «لشکر اطلاعاتی» شما دچار شک و تردید جدی هستیم که این شک و تردید می‌تواند در مورد خود شما نیز مطرح گردد.