می 2012

مذاکرات بغداد شروع پر از امیدی در مذاکرات میان ایران و ۵+۱ بود. مبنا این بود که ایران از غنی‌سازی بیست درصدی دست بکشد و به کنترل برنامه هسته‌ای‌اش رضایت دهد. در برابر غرب این آمادگی را نشان می‌داد که با غنی‌سازی در مقیاس پایین که به کار استفاده‌های صلح‌آمیز می‌خورد در ایران موافقت کند. جهان و منطقه خلیج فارس به راه‌حلی برای این چالش نیازمندند. ایران این علامت را فرستاده که موضعی خواهد گرفت که توافق را ممکن کند. غرب هم باید این موضع را به رسمیت بشناسد.

از هم اکنون می توان حدس زد که مذاکرات مسکو نیز، دستاوردی به دنبال نخواهد داشت و اگر قرار باشد مذاکرات در این بستر صورت پذیرد- که شواهد اینگونه نشان می دهند- حضور ما در مذاکرات مسکو، تامین نیاز دشمن به «مذاکره» است و بهتر آن که در مذاکرات بعدی- چه مسکو و چه هر نقطه دیگر- شرکت نکنیم.

در تجربه‌ی روان درمانگری با زوج‌های متفاوت بارها و بارها شاهد يک نقطه عطف در رابطه‌ی افراد بوده‌ام و آن زمانی است که در مرحله‌ای از تراپی بالاخره می‌توانند دليل حرکات همديگر را بفهمند و متوجه شوند حرکتی که انجام می‌دهند چه حسی در طرف ديگر ايجاد می‌کندد و بتوانند خودشان را به‌جای همديگر بگذارند و احساسی را که در ديگری ايجاد می‌کنند حس کنند

گفته میشود که ابراز نظر در مورد آینده کشور درست نیست. بگذاریم مردم انتخاب کنند. حال آنکه مردم انتخاب واقعی را زمانی دارند که احزاب و تشکل های سیاسی اهداف و برنامه های خود را ارائه نموده باشند. تنها در این صورت مردم امکان می یابند که آگاهانه میان نظرات گوناگون انتخاب کنند و احتمال اینکه بار دیگر حقوق و آزادی های خود را به دست خود به دست فریبکار جدیدی بسپارند، کاهش مییابد.

روزی که تصمیم گرفت دوباره دنبال کار بگرده، مطمئن بود که برای همیشه، دور هر چی مرد و عشق و ازدواج رو خط کشیده؛ می‌خواست خودش رو با کار سرگرم کنه و بدون کمک کس دیگه‌ای به زندگیش سر و سامونی بده. چند باری که برای مصاحبه رفته بود، در جواب سوالهایی بی‌ربطی که می‌پرسیدن، مثل قبل ها نخندیده بود، یا اخم کرده بود ، یا خودشو به نشنیدن زده بود و نهایتاَ از خیر اون کار گذشته بود. زندگی دو بار سیلی بدی بهش زده بود، قصد نداشت دیگه تسلیم روزگار بشه، می خواست خودش زندگیشو بسازه، با دست های خودش .

حسین رونقی ملکی، دانشجوی زندانی، که به دلیل عدم رسیدگی پزشکی یکی از کلیه های خود را از دست داده، از روز گذشته دست به اعتصاب غذا زده است.
با توجه به وضعیت جسمانی بسیار وخیم این زندانی سیاسی، وی با اعتصاب غذای خود به استقبال مرگ رفته است. با این حال مسوولان قضایی و بازجویان اعتنایی به وضعیت خطرناک این زندانی سیاسی نمی کنند.
پدر حسین رونقی ملکی در گفت و گو با "دانشجونیوز" می گوید در حالی که دادستانی با درمان پسرش موافقت کرده، بازجوها و تعدادی از سپاهیان از درمان وی جلوگیری می کنند.