سپتامبر 2014

در برابر رمالان و مرتجعین کهنه و نو که به پرت کردن حواس و کشیدن عکس مار دلخوشند، هستند کسانی‌که بذر سئوال می‌پاشند و برای من، شکری (شکرالله پاکنژاد)، آن جویبار مهربان و پرخروش را به یاد می‌آورند که بر «زخم یاد»‌ها مرهم می‌گذاشت و با پرسش‌های تازه، پاسخ‌های کهنه را به چالش می‌گرفت.

چرا باید صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران به زبان آرانی یا هوسایی برنامه داشته باشد، اما بلوچی تنها زبانی باشد که با بی مهری و نفی کامل توسط نظامی که ادعای مردمی دارد، روبرو شود؟ آیا بر اساس عملکرد تبعیض آمیز صدا و سیمای جمهوری اسلامی نمی توان نتیجه گرفت که این سازمان که از پول مردم(از جمله بلوچها) تغذیه می شود، نه تنها مردم بلوچ را ایرانی نمی داند، بلکه زبان مادری آنها را نیز برسمیت نمی شناسد؟ آیا این زبان . . . .

سازمان حقوق بشر ایران مصرانه از جامعه بین المللی می خواهد که فورا به منظور متوقف کردن اعدام ریحانه وارد عمل شوند. محمود امیری مقدم، سخنگوی سازمان حقوق بشر ایران ، گفت: “واکنش‌های بین المللی ممکن است تنها امکان برای نجات ریحانه باشد. ما از همه کشورهای دارای روابط دیپلماتیک با ایران می خواهیم از تمام کانال‌های خود برای جلوگیری از اجرای حکم اعدام ریحانه استفاده کنند”.

دو ماجرا برای گفتن دارم: یکی مربوط است به دوران نوجوانی من و یکی به دوران بزرگسالی‌ام. اما هردوی آنها درونمایه‌ی مشترکی دارند: من زنی هستم که مسائل را به دست خودم راست و ریست می‌کنم!

اینکه تا چه حد احتمال پیروزی مذاکرات اتمی ایران و 5+1 وجود دارد ؛ معلوم نیست ولی آنچه که معلوم است بدون این توافق و پیروزی ؛ ادامه این نظام نا ممکن است . و در حالیکه راه عقب نشینی رژیم از مذاکرات اتمی بخاطر خطر تحریمها بسته است و راه موقتا" رو به جلو ؛ در گرو موافقت رژیم بر سر تسلیم و پذیرش نظم منطقه ای مطلوب غرب و امریکا نهفته است . آیا رژیم از ترس مرگ دست به خودکشی خواهد زد ؟