فوریه 2018

با ساده لوحی از خود می پرسم، چرا در قرن بیست و یکم که قرار بود تاکسی های پرنده بدون سرنشین شرکت اوبر به مدیریت آقای دارا خسروشاهی آدمها را از روی پشت بامها به محل کار و زندگی ببرند ، یک قدرت پیشرفته نمیتواند با رقبای خود که به سطحی از نزدیکی با او در موفقیت های علمی و اقتصادی رسیده اند، برای بوجود آوردن جهانی بهتر ، دست در دست هم گذاشته و متحد شوند؟ همه آمار ها نشان میدهند که جهان هرگز اینچنین غنی و برخوردار از همه امکانات نبوده؟ فقط یک سیستم توزیع عادلانه کافیست .

واقعیت این است ترکیب امضا کننده این بیانیه علی رغم تعداد کم انها طیف های متضادی را در بر می گیرد برخی از انها سابقه کار و خدمت در نظام فاسد را در پرونده خود دارند و بسیار تلاش کردند تا این نظام را اصلاح و مرمت کنند.
این جا یک تناقض وجود دارد و آن این که اگر این رژیم اصلاح ناپذیر است و با مخالفان به زبان اعدام, شکنجه و سرکوب برخورد می کند چگونه می شود به چنین گذار مسالمت آمیزی دست یافت؟!

رفراندوم و همه پرسی از مردم، قادر است مردم را در روند مبارزاتی خود دارای چشم انداز کند و در آنها ابتکارات خلاقانه مبارزاتی تولید کرده و پدید آورد. رفراندوم چونان هدف سیاسی، در پیوند منطقی و درونزاست با مبارزات مدنی جاری. خواستی مسالمت آمیز که حکومت اگر هم آن را پاسخی سرکوبگرایانه دهد اما توجیه منطق پذیر برای مقابله با آن در اختیار ندارد. جمهوری اسلامی با همه استبداد وجودی اش و با هر میزان خشونتی که اعمال می کند، در مخالفت با رفراندوم اما الکن و دچار تناقض است!

دو هفته پس از تظاهرات هفتم دی ماه ۹۶ در مشهد یادآوری شد که "اگر خیزش ۹۶به انقلاب مسلحانه تمام عیار تغییر کند، اکثر کسانیکه امروز رهبران سیاسی جنبش تلقی می شوند قادر به رهبری آن نخواهند بود

از علاقمنمدان به مسائل روز ایران دعوت می شود تا در برنامه ی
« گفتگو - گوتنبرگ» ، روز شبه 17 فوریه ، شرکت نمایند

Kaftar! Göz-yaşı ilə əqd olarmı? Xam xəyaldasan. Mən öz sevgim ilə evlənmişəm. Mənə Nux`sər deyərlər, arzuyun könlündə qoyaram. Dünyayın odlaram

کفتار! تو خیال میکنی عقد کرده ای. عقد با گریه عقد نیست. من با عشق خودم عقد کرده ام. به من میگن نوخ سر. آرزوی ات را به دلت میگذارم. دنیایت را به آتش میکشم

چه می‌توان گفت با آن دسته از نیروهای سیاسی وافرادی که نه «نیم من» بلکه تمام «من‌اند» و هر چیزی که از ناحیه آن‌ها صادر نشود اما و اگر دارد و اندکی بویناک. از نظر من نوجوانان و جوانانی که نیاز‌های خود را می‌شناسند و بر ابزار‌های معاصر مسلط هستند، به مراتب هوشیارتر و تاثیرگذارتر از روشنفکرانی‌اند که فکر می‌کنند هنوز دماسنج‌های جیوه‌ای آن‌ها بهتر از هر سیستم دیجتالی عمل می‌کند و بهتر از نسل جوان در صحنه از مسائل و مشکلات جوانان آگاهند و راه و چاه را می‌دانند.