سخني كوتاه در مورد انتصخابات رياست جمهوري ايران . چرا راي نمي دهم ؟

جناب آقای اشکبوس طالبی .سلام.

اگر یادتان باشد دراین گروه اولین کسی که به نقد جنابعالی قلم زد من بودم، / البته محترمانه و با رعایت مبادی اخلاق /.
اما بعد با مرور رنج ها و آسیب هایی که در مسیر ادامه زندگی تان متحمل شده بودید نه تنها از انتقادم پشیمان شدم که شما را به عنوان الگویی در مبارزه با سختی های زندگی هم معرفی کردم، به طوری که درتماس تصویری سال ۹۹ که از قله کوه کره داشی باهم داشتیم شما صراحتا پرسیدید : که چه شد ازدشمنی بامن دست برداشتید؟!

جناب طالبی، معلم خوب و پرتلاش، بنده مواضعم نسبت به شما همان است که بارها به هم گفته ایم و ازهم شنیده ایم . نظرم نسبت به سخت کوشی و توانمندی شما تغییرنخواهدکرد.
اما بپذیرید که شما در فضای باز و بدون بگیروببند آمریکا دستتان باز و زبانتان برای بیان هرمطلبی دراز و قلمتان بی مانع و قدمتان بدون رادع است و اصلا اصلا نمی توان آزادی های وافرشمارا با مصیبت های ما جاماندگان مقایسه کرد.
مصیبت هایی که گشت ارشاد به عنوان نماد نکبت و ایلغار شرف و آزادی در این زمانه به جهانیان معرفی شده و داغی ست برپیشانی دیکتاتور که پاک شدنی نیست.

آقای معلم اندیشمند ما هرروز شاهد دریدن یوسف هامان به وسیله گرگ های عمله های جور و نمازخوان های باوضو هستیم .
ما دراینجا دروغ و پلشتی و زشتی و سرکوب را به عنوان ارزش های حاکم تحمل و تبلیغ آن را از بلندگوهای عوامل پدرخوانده می شنویم و می بینیم، اما چاره ای جز ادامه مسیری که صبر هم چاشنی تلخ آن می باشد نداریم.
جایتان خالی ما نامردمی های فراوانی از رجاله های کوتوله حکومتی تجربه کرده ایم و شانه هایمان هم چنان زخمی از جور شاهانه ای ست که ظاهرا باشیره جانمان عجین شده و تقریبا امری وراثتی و یادگارمسلم تاریخی و تغییرناپذیراست.
من هم مثل شما می دانم که مردفریادگرتبریزی و فرزند پاکدست ستارخان قره داغی ید بیضا و عصای معجزه گر و منشورده فرمان همراه ندارد اما دلم به نقطه ای خوش است و به قضاوت تاریخ امیدوار، آن دل خوشی هم چیزی نیست جز سربلندی ام در برابر وجدانم: این که من و هم فکرانم مردی را برمی گزینیم که برای ساختن و تغییر آمده. درس خوانده و دانشگاه رفته است. برای رسیدن به ستیغ تخصص دودچراغ خورده. پاک است و حرام خور و هرزه گو و پرده در وهتاک نیست.

یقینا فردا و فرداها تاریخ بین ما قضاوت خواهد کرد همان تاریخی که به فرمایش یکی از پیامبران مشی دیالکتیک یعنی هگل بسیار بی رحم است و چرخ های ارابه هایش سنگین.

خواهش می کنم با ما گرفتاران به از این باشید.

دلتان شاد و جانتان آرام .
جهانبخش نوروزی چگینی.

درود جناب دکتر طالبی عزیز
اولا رقابت در آمریکا هم در این دوره مردانه است شاید در دوره ای که انتخابات آمریکا بین یک خانم و آقا باشد در ایران هم کاندیدای خانم داشته باشیم
خدا را چه دیدید؟
البته لزوما حضور زن در لیست کاندیداها به معنای احترام به بانوان نیست
گرچه ایراد ها را نمی‌شود در این زمینه نادیده انگاشت
البته صحبت اصلی من این است که با پوزش رای بخش عمده ای از این ملت بر مبنای توهم را برنمی تابم اگر از زبان غیر از ادم با شخصیتی همچون شما بیان می شد با پوزش توهین تلقی می کردم
امیدوارم اصلاح بفرمایید
آقای دکتر کفش ما را بپوشید بعد قضاوتمان کنید
حقیقتا تا دوسه روز قبل هم تصمیم به رای نداشتم ولی وقتی دیدم که زاکانی ها را می‌خواهند بر سرنوشت ما حاکم کنند تصمیم گرفتم به کاندیدایی رای دهم که با بقیه متفاوت است

سلام و عرض ادب خدمت استاد طالبی عزیز ، با کسب اجازه متن پر محتوای شما به بیان دیگر به شرح زیر تقدیم می گردد:

انتخابات ریاست جمهوری در ایران به دلیل ساختار سیاسی و محدودیت‌های گسترده برای نامزدها و رأی‌دهندگان، اغلب با انتقادات زیادی روبرو است. دلایلی که برخی افراد را به عدم شرکت در انتخابات ترغیب می‌کند، عبارتند از:

۱-عدم نمایندگی واقعی: بسیاری از مردم معتقدند که انتخابات آزاد و عادلانه نیست و نامزدهای واقعی و مستقل قادر به شرکت نیستند. این باعث می‌شود احساس کنند که انتخاباتی که برگزار می‌شود، تنها یک نمایش است و نتیجه از پیش تعیین شده است.

۲-نقش زنان: همان‌طور که اشاره کردید، زنان که نیمی از جمعیت کشور را تشکیل می‌دهند، در این فرآیند به حاشیه رانده می‌شوند. عدم حضور زنان در مناظرات و نبود توجه به مسائل و حقوق آنان، نارضایتی زیادی ایجاد می‌کند.

۳- نبود برنامه‌های عملی: انتقادات به وضعیت موجود اغلب سطحی است و راه‌حل‌های پیشنهادی نامزدها عملی و مشخص نیست. بسیاری از مردم بر این باورند که تغییرات واقعی صورت نخواهد گرفت و وعده‌های داده شده تنها برای جذب رأی است.

۴-کنترل قدرت توسط بیت رهبری:
بسیاری از مردم بر این باورند که نهایتاً قدرت اصلی در دست رهبر و نهادهای تحت کنترل او است و رئیس‌جمهور نقش محدودی در تصمیم‌گیری‌های کلان کشور دارد. این امر سبب می‌شود که انتخابات بی‌معنی و بدون تأثیر به نظر برسد.

۵- مشروعیت‌بخشی به نظام: مشارکت در انتخابات می‌تواند به نظام جمهوری اسلامی مشروعیت ببخشد. تحریم انتخابات توسط مردم می‌تواند پیام عدم رضایت عمومی را به جهان منتقل کند و مشروعیت داخلی و بین‌المللی نظام را زیر سوال ببرد.

در نتیجه، تحریم انتخابات توسط بخشی از مردم و جنبش‌های اجتماعی مانند زن، زندگی، آزادی، به عنوان راهی برای نشان دادن اعتراض و نارضایتی از وضعیت موجود و عدم پذیرش شرایط تحمیلی تلقی می‌شود.