امان از دست این گربه ها

گرمادر بیرون ساختمان بیداد می کند .تمام در وپنجره های خانه را بسته ام  درهوای خنک حاصل از کاردستگاه خنک کننده تن به خواب نیم روزی آرامی سپرده ام .
کسی به پنجره اطاق می کوبد! نگاه می کنم .کسی را نمی بینم. پلک هایم را بر هم می گذارم .باز کسی محکم تر به پنجره ضربه می زند .بلند می شوم بطرف پنجره می روم.پشت پنجره "ماکا "خانم گربه سیاه سفید خانه در حالی که دم علم کرده وسخت عصبانیست ایستاده است.
از پشت پنجره می گویم "هان چه خبر است؟"عصبانی تر این بار با کله محکم به شیشه می کوبد.نه دیگر جای شوخی نیست .در چنین مواقعی اگر در یا  پنجره برایش باز نکنیم قهر کرده چند روزی از خانه می رود .پنجره را باز می کنم. با آن دوچشم وحشی خشمگین که سخت بمن خیره شده، داخل می شود.
وارد شده نشده می گوید :"خجالت نمی کشی خودت تواین اطاق خنک نشسته چرت میزنی !آنوقت منو با سه یچه شیر خواره زیراطاقک شیروانی جا داده ای ؟ شرم آوراست! بچه های من از گرما دارند مثل سگ له له می زنند.تو این جا ی راحت و خنک عین خیالت نیست  که ما چه می کشیم. پس معرفتت کجا رفت؟  داری مرتب از عشق ودوستی می نویسی !اماگرما زده شدن بچه های من تو این خانه را نمی بینی؟ شما آدم ها همه تون همین هستید .حداقل تو یکی را من دیده ام!  وقتی زبان بسته ای مثل منو می گیری می آوری خانه ،وظیفه داری تر وخشکش بکنی .
سخت از دستت دلخورم ! نگاه کن ببین بیچاره "سزار" ته حیاط گوشه ایوان زیرتخت رفته ونای بلند شدن ندارد.آخر این چطور حیوان نگاه داشتن است؟ تو که نمی توانی سگ وگربه نگاه داری چرا مسئولیت نگهداری ما را بر عهده گرفتی ؟مارا تو این خونه آوردی عادتمان دادی، شد خونه ما. اما پرتمان کردی تو اطاقک زیرشیروانی،یا آن سزار بیچاره که تمام روز زیر آن تخت دراز کشیده وله له می زند .دریغ که حداقل دستی بسرش بکشی.
به "سزار"سگ زیبای جرمن شیپر که زیرتخت ته ایوان دراز کشیده نگاه می کنم متوجه می شود! از همان دور دمش را تکان می دهد .ماکا بشدت عصبانی می شود.می گوید:" امان از این سگ های متملق . دم تکان دادنشو نگاه نکن  .چند روز پیش میگفت ."بعد یک سال که نبود برگشته ،هنوز سراغ من نیامده .دستی به سر وگوشم نکشیده آخه این هم شد سگ نگاه داشتن؟
لاکی  خانمم ، که پانزده سال تو این خونه بود چند ماه پیش مرد.
حتی نیامده تسلیت بگه .از "یورا"بپرسه زیر کدام درخت چالش کرده؟ یک شاخه گلی ،یک تسلیتی، حداقل از من بپرسه که بدون لاکی بدون جفت چکار میکنی؟"
سزار که باز شدن پنجره وصحبت کردن "ماکا"خانم را شنیده از زیر تخت بیرون می آید. بسرعت خودش را به چمن مقابل پنچره می کشد ."ماکا خانم "می گوید داشتم می گفتم که چه انتقادی میکردی ! سزار آهی می کشدبا دستپاچگی می گوید: "من؟ من که انتقاد نمی کردم. درد دلم را میگفتم !درد دل با انتقاد خیلی فرق دارد. من هیچ نارضایتی ندارم.خیلی هم از این خونه وصاحبم راضیم . ببین کارمان بکجا کشیده گربه جای سگ صحبت می کند؟تو که هیچ کاری نمی کنی، فکر می کنی صاحب خونه هستی. تمام روز در حال چرت زدنی !اما من تمام مدت حواسم به نگهبانی خانه است. حال تو جای من صحیت میکنی؟امان از دست این مفت خور های از خود راضی .خسته شدم . "سپس دمی تکان می دهدومی نشیند.
ماکا خانم که سخت عصبانی شده می گوید: "حسود تر از سگ حیوانی نیست . فکر می کند چون اسمش به فداکاری و نگهبانی در رفته ، باید همه عالم و آدم  نازش را بکشند. بدبخت نمی داند که آدم ها ناز وعشوه گربه ها را وقتی کنارشان دراز می کشند و اجازه می دهند نازشان کنند قبول دارند . متوجه نشده که همین تنبلی من واین که دم دستشان باشم  برایشان کافیست .قدیم های می گفتند  گربه برای گرفتن موش لازم است و حال الحمدالله دیگر موشی نیست و بیشتر گربه ها ساکن خانه های تازه سازند ونهایت اگر صاحب خانه دلش بازیگوشی گربه اش را بخواهد یک موش مصنوعی جلوش می اندازد تا بازی کند و او قاه قاه بخندد. سگ ها حسودند. رو به سزارمی گوید :" حقا که خیلی متملقی، هیچ غروری نداری .من اگر زور ودندان های ترا داشتم .جام این جا نبود . مگه اجازه می دادم این طور با من رفتار کنند. من اصلا  نمی فهمم. تمام  روز آن همه بمن گفتی حالا زیرش میزنی؟"
سزارکلافه شده با نگاه ملتمسانه ای نگاهم می کند! سخت شرمنده است.طبق معمول وقتی احساس گناه کند روی زمین دراز می کشد دودستش رازیر پوزه اش قرار میدهد ،چشم هایش را بپائین می دوزد واز زیر چشم بدقت نگاه می کند .کافی است که با محبت نگاهش کنی بلافاصله دمی تکان می دهد وهمین طور که روی شکم خوابیده خودش را جلوتر می کشد.
ماکا از این حرکت  سزار عصبانی تر شده از چشم های درشتش فقط خشم بیرون می زند.بهرحال او حاصل ازدواج "مارسل" خانم فیلسوف مادی گرا از نژاد شاتلند بود و پدری که نژادش معلوم نبود. بزرگترین رئیس مافیای بخش بزرگی از شهر .گربه ای که بیشتر از هشت کیلو وزن داشت وهیچ جای بدنش خالی از جای زخم های التیام یافته نبود.لاتی بود قلدر که در راس مافیای منطقه  قرار داشت .از هیچ چیز نمی ترسید.دوسالی می شود که هر دو رخت ازاین جهان بسته اند .امیدوارم که خداوند از گناه های هردو بگذرد ودر بهشت با" حوریان " و"غلمان ها " محشورشان کند.هر چند که بعید می دانم.اما کار خدا را چه دیده ای. 
ماکا همین طور براق در چشمم خیره شد .می گوید شما مسلمون ها اصلا نباید سگ و گربه نگاه دارید.شما که به گربه بچشم موش گیر نگاه می کنید  و سگ را نجس می دانید.! هیچوقت از صمیمم قلب به ما ها دل نمی بندید وما را همدم خود نمی دانید.واقعا دلم تو این خونه گرفته ،تو این محله که خیلی از این خانه ها دری به محبت رویت نمی گشایند.عجیب اند این آدمها تنها سگ وگربه ای را دوست دارند که مالکش باشند . اگر اشتباه کرده وارد خانه شان بشوی با چوب ولگد دنبالت می کنند . کجا می توان رفت؟ وقتی که هر جا بری اذیتت می کنند.این همه تبعیض قائل می شوند . خنده دار است همین ها شعار علیه تبعیض می دهند . تبعیض که فرقی نمی کند ! حیوان ،حیوان است ."از حرف دو پهلویش خنده ام می گیرد . پدر سوخته ای است.  "گربه مسکین اگر پر داشتی تخم گنجشگ از فلک بر داشتی." 
یاد لاکی می افتم سگی که پسر خوانده ام "یورا" از دو محله پائین تر از خانه پیدا کرده بود عرق در خون. دمش را بریده ،پایش را چاقو زده بودند ودوتوله سگ دیگر را همراه مادرش کشته بودند .از مردن نجاتش داد و نگاهش داشت .اما هرگز آن وحشت از ذهن او بیرون نرفت وبمحض دیدن فردی نا آشنا می لرزید و به زیر زمین پناه می برد. 
به "ماکا نگاه می کنم آرام مانند مادرش و جنگجو مثل پدرش چه زود بزرگ شده ، خانمی شده جنگجودر عین زیبائی .
از پنجره بیرون می رود اندکی بعد یک بچه سفید چون برف را بدندان گرفته وارد می شود. بی آن که بمن نگاه کند یا بهتر است بگویم بحسابم 
بیاورد از پله ها سرازیر می شود. سفید برفی را در خنک ترین قسمت
اطاق پذیرائی جای می دهد.بر می گردد آن دو تای دیگر هم می آورد وجابجایشان میکند. 
اندکی بعد وارد اطاقم می شود. یک راست سراغ مبل رفته پا روی پا می اندازد ومی نشیند. " آب خنگی ،شیری داری که بخورم ؟اصلا نمی پرسی که چطور این سه بچه را شیر می دهم؟ "خواجه آنست که باشد در غم  خدمتکارش."
شیری می آورم می نوشدچشمکی میزند. در واقع چشم هایش را تنگ می کند وگشاد. بر میخیزد، لطفی کرده، به آرامی دمش را بپایم میکشد "خب من باید برم سراع بچه ها . سری بزن ! این سزارم خیلی تنهاست ."
از پله ها پائین می رود.از پنجره حیاط را نگاه می کنم. هنوز سزاز همان جا دراز کشیده بطرف پنجره نگاه می کند. "چطوری سزاری ؟خوشحالیش را حس می کنم دمی محکم تکان می دهد، برمیخیزد بدنش را روی دو پا کش می دهد، با محبت بمن خیره می گردد . باید پائین بروم ! باید فکری برای تنهائیش بکنم .اگر شده شاخه گلی روی خاک لاکی بگذارم." ابوالفضل محققی