با درود و سپاس از خانم الاهه بقراط ،
در ضمن، اینکار او بر ضد قانون اساسی نبود، چرا که قانون اساسی مشروطه هرگز اختیارات شاه را به طور صد در صد از اداره امور سیاسی و امنیتی کشور حذف نکرده بود، بلکه آن را محدود کرده بود، و این محدودیت در نتیجه تکاملی است که حکومتها در طول گذر زمان پیدا میکنند، درست مانند همان تکاملی که در حکومتهای انگلستان، ژاپن، سوید و کانادا در طول زمان رخ داده و میدهد.
بنابراین این کار شاه در آن شرایط یک خودکشی سیاسی محسوب میشد، و حتی احتمال فتوای قتل او و یا جنگ داخلی و مذهبی را به همراه میداشت.
به طور کلی محمدرضا شاه در طول دوره پادشاهی خود هرگز قانون اساسی را زیر پا نگذاشت.
نتیجه گیری اینکه، اشتباه بسیاری از ما در بررسی تاریخ معاصر ایران به ویژه دوره پهلوی اینست که نه تنها شرایط سیاسی آن زمان را با شرایط فعلی مقایسه میکنیم بلکه شرایط مذهبی را نیز با امروز برابر میدانیم.
با سپاس.
پاینده ایران
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید