زندانی سیاسی مریم اکبری منفرد کیست؟

زندانی سیاسی مریم اکبری منفرد کیست؟

نام و نام خانوادگی: مریم اکبری منفرد

محل تولد: تهران

تاریخ تولد: ۱۳۵۴

تحصیلات: دیپلمه – خانه دار

اتهامات: اغتشاش، اقدام علیه امنیت ملی، تبلیغ علیه نظام و محاربه از طریق عضویت در سازمان مجاهدین خلق ایران

محکومیت: ۱۵ سال

تاریخ آخرین بازداشت: ۱۰ دی ۸۸

محل‌های حبس: زندان رجایی شهر، قرچک ورامین، اوین

گردآوری و تنظیم: آبان ۹۸

آخرین بروز رسانی: بهمن ۱۴۰۱

زندانی سیاسی مریم اکبری منفرد مادر دو فرزند دختر است. دختر کوچک او حین بازداشت مادرش ۴ساله بود. او همچنین سرپرست دختر خواهرش نیز می‌باشد.۴تن از اعضای خانواده وی از هواداران سازمان مجاهدین خلق در دهه شصت اعدام شده‌اند. دو برادر مریم اکبری منفرد در سال‌های ۱۳۶۰ و ۱۳۶۳ به اتهام ارتباط و عضویت در سازمان مجاهدین خلق ایران و برادر کوچک و خواهر دیگرش نیز در قتل عام سال۱۳۶۷ اعدام شدند.

مریم اکبری منفرد در دی۱۳۸۸ و از حوادث عاشورای سال۱۳۸۸ بازداشت شد. در ۱۱خرداد۱۳۸۹ توسط قاضی صلواتی، به ۱۵سال حبس تعزیری محکوم شد. وی در دادگاه اجازه تعیین وکیل نداشت و وکیل تسخیری برای وی تعیین کردند. اتهام این زندانی سیاسی محاربه از طریق عضویت در سازمان مجاهدین خلق ایران است. وی این اتهام را وارد ندانسته و قبول نکرد. قاضی صلواتی در دادگاه به وی گفته بود: «تو جور خواهر و برادرانت را می‌کشی».

مریم اکبری منفرد در اردیبهشت۱۳۹۰ به همراه ۸زن زندانی دیگر به زندان قرچک ورامین منتقل شد. این زندانی سیاسی در آنجا و پس از اعتراض به شرایط زندان و نوشتن نامه‌های متعدد به مجامع بین‌المللی و احمد شهید، گزارشگر ویژه وقت حقوق بشر سازمان ملل متحد به بند زنان زندان اوین منتقل شد.

مریم اکبری منفرد پس از حدود ۹ ماه شکنجه و بازجویی و حبس در یکی از سلول‌های انفرادی بند ۲۰۹ زندان اوین، به زندان گوهردشت منتقل گردید و از اردیبهشت ۹۰ به زندان قرچک ورامین منتقل شد. وی در بند متادون و بند زنان زندان اوین از مهرماه ۸۹ در زندان رجایی شهر تحمل حبس می‌کرد و در اردیبهشت ۹۰ به زندان قرچک ورامین منتقل شد. اما پس از اعتراضات مکرر به بند زنان زندان اوین منتقل گردید.

مریم اکبری روز چهارشنبه ۲۱خرداد۹۹، برای تفهیم اتهام در پرونده جدید به شعبه دوم دادسرای زندان اوین احضار شد. این پرونده جدید، به دلیل شعار دادن علیه «جمهوری اسلامی» در شب ۲۲بهمن در بند زنان گشوده شد. وی به دلیل شیوع بیماری کرونا در کشور، عدم دریافت کتبی ابلاغیه دادگاه و همچنین عدم دسترسی به وکیل از حضور در این جلسه بازپرسی خودداری کرد.

زندانی سیاسی مریم اکبری، پس از ۱۲ سال حبس و زندان بدون یک روز مرخصی درمانی، روز سه شنبه ۱۹ اسفندماه ۱۳۹۹ بصورت ناگهانی و با اعمال خشونت از زندان اوین به زندان سمنان تبعید شد.

روز سه شنبه ۸ شهریور ۱۴۰۱ حکم سه ماه محرومیت از ملاقات زندانی سیاسی مریم اکبری منفرد در زندان سمنان به وی ابلاغ شد. در این حکم به وقایع روز چهارشنبه ۲ شهریور اشاره شده است که طی آن خانم اکبری منفرد در پی مخالفت دخترانش با پوشش اجباری زندان مورد ضرب و شتم قرار گرفته بود.

مریم اکبری منفرد در تمام طول زندان، از مرخصی محروم بوده است. او در زندان به بیماری روماتوئید دچار شده و به گفته خودش شب‌ها از درد نمی‌خوابد، اما از اعزام به بیمارستان‌ها و مراکز درمانی خارج از زندان محروم مانده است.

زندانیان پیشینی که با مریم اکبری بوده اند بارها از ویژگی‌های والای اخلاقی، روحیه خیلی قوی ، سرزندگی و شادابی او حکایت کرده اند

مریم اکبری منفرد جزو زندانیان سیاسی زن بود که بیانیه تحریم انتخابات را در سال۱۳۹۸ امضا کرد.

برخی نامه‌ها و اظهار نظر‌ها:

در دیماه ۱۴۰۱، در بحبوحه قیام و تظاهرات سراسری ۱۴۰۱، ضمن بیان تجارب خود از مقاومت در زندان، به دختران و پسران قیام آفرین و خانواده‌هایشان توصیه کرد در مقابل بازجویان با ایمان هرچه بیشتر مقاومت کنند. و نوشت:

« ۱۳سال که ثانیه به ثانیه برای گذراندنش نبردی نفس گیر بود. ۱۳سال که شمردن روز به روزش (یعنی ۴هزار و ۷۴۵روز) آدمی را خسته می‌کند، چه برسد که بخواهد تک به تک ۴هزار و ۷۴۵ روز را در وسط یک جنگ نابرابر باشد! این قصه ۴هزار صفحه ای نیست، واقعیت عریان زندگی زیر سلطه فاشیست‌هایی است که بر ما تحمیل کردند و ما نخواستیم تن بدهیم.

اگرچه با بندبند وجودم دلم می‌خواست در کنار فرزندانم می‌بودم، کدام مادری نمی‌خواهد؟ اما پشیمان نیستم، بلکه مصمم تر برای ادامه مسیرم هستم. این را هر بار در هر جلسه بازجویی و بازپرسی رسمی و غیررسمی گفته و از تکرارش خرسندم!

۱۳سال از فرزندانم دور ماندم اما ۱۳سال جنایت را با چشمانم دیدم و عزمم راسخ تر شد.

صحبت از ۱۳سال نبردی بی وقفه است اما کلام کوتاه این که «من اینجا روزی آخر از ستیغ کوه چون خورشید سرود فتح خواهم خواند.»

روز ۲۸خرداد ۱۴۰۰، مریم اکبری منفرد در نامه ای از زندان سمنان ضمن فراخوان به تحریم انتخابات نوشت:

«رای من سرنگونی! این صدای من است از پشت میله‌های زندان سمنان با بدترین شرایط انسانی. ‏از پس سیم‌های خاردار و دیوارهای بلند زندان فریادم را هم طنین با مردم ایران می‌کنم؛ از آن ماست پیروزی، از آن ماست فردا»

مریم اکبری منفرد در بهمن۱۳۹۵ پس از انتشار فایل صوتی حسینعلی منتظری درباره قتل‌عام زندانیان سیاسی در سال۱۳۶۷، شکایتی به گروه کاری ناپدیدشدگان قهری سازمان ملل تسلیم کرد و از آنان خواست جمهوری اسلامی را درباره اعدام برادر و خواهرش در قتل‌عام سال۱۳۶۷ مجبور به پاسخگویی کنند.گروه کاری سازمان ملل اخیرا ضمن به رسمیت شناختن این دو قربانی کشتار۱۳۶۷ به عنوان ناپدیدشده قهری، در نامه‌ای به دولت ایران خواستار انجام تحقیق در این زمینه شد. عبدالرضا و رقیه اکبری منفرد ازجمله زندانیان سیاسی بودند که در سال۱۳۶۷ درحالیکه حکم ابلاغ شده داشتند، اعدام شدند.

مریم اکبری منفرد در فروردین۱۳۹۷ در واکنش به اظهارنظر قاضی صلواتی که احتمال داده بود او در لیست عفوشدگان قرار گرفته باشد در نامه‌ای سرگشاده نوشت: «پر غرور و شعله ور با دلی سرشار از نشاط بعد از ۹سال زندانی که تک تک لحظه‌هایش را به آغوش می‌کشم نه تنها دادخواه خون خواهر و برادرانم می‌باشم، نه تنها دادخواه تمام زندگی‌ام که از من به یغما بردید می‎باشم، بلکه دادخواه ۹سال زندگی کودکانم که از آنها دریغ داشتید و لحظه‌های کودکانه‌شان را به یغما بردید نیز هستم و خواهم بود. پس آن کس که در مقام بخشیدن و عفو دادن است من و هموطنان همیشه در زنجیر هستیم».

مریم اکبری منفرد در مرداد۱۳۹۸، در سی امین سالگرد قتل عام زندانیان سیاسی (ازجمله خواهر و برادرش) در نامه‌ای نوشت: «آسمان هنوز هم از هلهله مقاومت‌شان سنگین است. خون‌هایشان در باغ‌های آهنین جاری گشت. باغ‌ها پر از غنچه شدند. غنچه‌هایی که از سینه شب روییدند و در سپیده‌دم شکفتند. در واپسین شبی که بوسه‌های خداحافظی در سایه‌ها ربوده شدند. از هزاران هزار غنچه خورشیدی در تیره‌ترین تیرگی‌ها و زمستانی‌ترین زمستان‌ها درخشید و در نبرد برای آزادی قله‌ای شدند از رسم ایستادگی.

در پشت میله‌ها و دیوارهای سنگی زندان تاریخی نهفته است! تاریخی از مردان و زنانی که استخوان‌هایشان آجر یک بنا شد. بنایی در سینه‌ی تاریخی سرزمینمان، بنایی که وسعت آن در غیابشان ادامه یافت و در جنبش دادخواهی به اوج رسید و مماشاتگران را در تنگی نگاهشان برای پاسخ به آیندگان حبس کرد.

این همه مسببش سیاست مماشات کشورهای اروپایی و امریکا با رژیم بود و این رژیم با اتکا به آن این همه جنایت را مرتکب شد و با اتکا بر این سیاست توانست ۲۹ سال این جنایت عظیم و هولناک را که بزرگ‌ترین قتل‌عام و فاجعه بعد از جنگ جهانی دوم است را با توطئه سکوت خود مسکوت گذارد.

ولی اینک هنگام آن است که این سیاست ننگین را کنار بگذارید و غبار از دیدگان خود بر کشید. این رژیم رژیمی برآمده از قتل‌عام است و هنوز هم قاتلان در آن بر مسند قدرت هستند. این حقیقت قابل کتمان نیست که جوشش خون شهیدان پایان‌ناپذیر است و قتل‌عام زندانیان سیاسی همچنان در ماشین سرکوب حاکمیت اسلامی ادامه دارد. (از آن جمله می‌توان اشاره کرد به شهادت آقای محمد ثلاث که در اسفند ۱۳۹۶ با آن سناریوی خود ساخته حاکمیت اسلامی در مورد دراویش تا طبق روال همیشگی توجیهی باشد برای سرکوب شدید دراویش عزیز و یا قتل علیرضا شیرمحمدعلی که در این اواخر به دست عوامل رژیم در زندان به قتل رسید).

آن کس که به سکوت خو کند و در مقابل بی‌عدالتی فریاد نکند و مماشات پیشه کند به آگاهی و اختیار انسان خیانت کرده و این یعنی تباه کردن همان گوهری که در وجود تمامی انسان‌ها است و این نقطه تمایز انسان و تمامی موجودات زنده است. اختفای این جنایت و سکوت در برابر آن و تقویت آمران و عاملان قتل‌عام فرزندان رشید ایران از سوی شماها فاشیسم دینی را در سرکوب و جنگ‌افروزی جری‌تر می‌کند.

در آن سپیده دم نستوه و استوار طناب دار را بوسه زدند و جریانی شدند در رگ تاریخمان. آن نفس‌های گرم زمین بذر این روزها را در خاک دیروز افشاندند و سرود طناب دارشان در هوای گرم زندان، در هوای شکنجه و خفقان‌آور دیباچه تاریخ‌مان شدند.

درود بر آنان که با پیکرهای بی‌سپر به مصاف طناب‌دار ضد بشر رفتند و پر غرور حماسه شکوهمند تابستان ۶۷، پرشکوه‌ترین حماسه تاریخ آزادی مردم ایران را رقم زدند. حقیقت شکوهمندشان در سرنوشت مردم ایران برگ زرین دیگری رقم زد و چشم‌اندازی شد که هم‌چنان در سراسر ایران مردم را به قیام و خیزش و ایستادگی فرا می‌خواند.مریم اکبری منفرد زندان اوین، مرداد۱۳۹۸».

کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک