یادمان نرود که پس از کودتای انتخاباتی 88، این ملت بود که مهندس موسوی و شیخ کروبی را به استقامت دعوت کرد. یادمان نرود فریاد زدیم : ” موسوی، موسوی، رای منو پس بگیر” یادمان نرود که به محسن رضایی که زمانی رای مردم را ناموس خود خواند و پس از آن تقلب فاحش به دامن نظام بازگشت گفتیم بی ناموس. یادمان نرود وقتی خطر بازداشت موسوی و کروبی جدی شد، فریاد زدیم” موسوی دستگیر بشه، ایران قیامت میشه” و یادمان نرود که در صحنه جنگ، وقتی پرچمداری به زمین می افتد، دلیری دیگر باید تا پرچم را بردارد و . . .
کدام انگیزه قوی تر از حمایت مردم می تواند به پرچمداران آتی قوت قلب دهد تا هر آنچه دارند از مال و جان و منسب و قدرت و امکاناتشان را در دایره خدمت بریزند و به میدان آیند.
امروز فرزندان مهندس و شیخ، پژواک صدای پدرانشان را از من می خواهند و تو. هستم. باش.
ایمیل دریچه اخبار سبز
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
افزودن دیدگاه جدید