یک گفتگوی تلفنی

هر بار که زنگ می زند وتصویرش برصفحه تلفن ظاهر می شود .حس می کنم سال ها پیر تر شده است.دوستی دیرین .ساکن در ایران.کشوری که هر روز مردمان آن غمگین تر و خطوط چهره شان شکسته تر و لب هائی که باید به خنده گشوده شود جمع ترو تلخ تر می شود . بی تفاوت تر از دفعه قبل.
بی تفاوتی گسترده ای که مجموعه جامعه را در بر گرفته است. بی تفاوتی نسبت به آنچه که در پیرامونشان می گذرد و آن ها قادر به ایفای هیچ نقش باز دارنده ای در این دگرگونی های ویران گر نیستند . 
"می پرسی چرا چنین شکسته شده ام؟چرانشوم در که کشور ی که  تمام کشور درقرق قداره بندان حاکم بی شرمی است سخت متوهم ،خود شیفته وجبار همراه با جماعتی ابن الوقت .ملقمه ای از دزدان ،غارتگران و جانیانی که تمامی ابزار حکومتی از مجلس تا دستگاه قضا ،تا ارگان های اجرائی را در اختیار خود گرفته اند .دزدان قانونی که جماعتی انبوه از عقب مانده ترین لایه های اجتماعی را چون سیاهی لشکری ویرانگر بمیدان کشیده است .
لشگری جیره خوار که گاه  با هزینه میلیاردی حکومت  یک ماه تمام محرم دسته های عزاداری راه می اندازند .با صرف میلیارد ها دلار جهت نشان دادن اقتدار خود راهپیمائی اربعین میکند.
تمام ظرفیت های یک کشور را در اختیار این راهپیمائی قرار می دهد. تادر بوق وکرنا به دمد .ازقدرت و اقتدار حکومت اسلامی بگوید . خاک در چشم اکثریت مردم وکشور های مسلمان بپاشد.
همزمان تخم یاس وعدم باور به تغیر این حکومت  را در اذهان مردم بکارد. کشور ی که دچار طاعون عظیمی است. 
"وقتی طاعون فرا می رسد باید به دور ترین نقطه گریخت." یک مثل قدیمی که هنوز خبری از پزشکی پیشرفته امروزی نبود.
برای بسیارانی که دیگر طاقت وتحمل زندگی زجر آور زیر فشار دائم حکومت را ندارند .چاره ای جز گریز از این سرزمین طاعون زده نیست .اگر این گریز میسر همگان نیست .اما اکثریت خانواده های ایرانی پذیرفته اند ! که اگر ما بهر دلیل قادر به گسستن رشته های خود با این سرزمین نگردیدیم .پسرمان ،دخترمان از این خراب شده بروند .قبل از آنکه گلوله  جانی نا نجیبی صرفا بخاطر یک اعتراض کوچک قلبشان را بدرد.
فرزندم برو !برو از سرزمینی که حکومتش  جز ا ندوه ،جز محدودیت ، جز سرکوب چیزی بر تو نداد .
ما طاقت آوردگان ، راهی جز ماندن وتن سپردن به این وضعیت موجود نداریم .وضعیتی با آینده نا معلوم .
اما به فرزندم  می گویم دل بندم با تمام عاطفه ام بتو .دلم خوشبختی تو را می خواهد و رقم زدن آینده ای روشن که در این سرزمین لعنت شده چنین امکانی جز برای سرسپردگان حکومتی نیست .ولو این که نابغه  هم باشی .برو زندگی وآینده خود را بساز."
چنین است که سیل عظیم مهاجران تحصیل کرده ایرانی ،جوانان نابغه از استادان شطرنج گرفته تا نخبگان المپیادی ، ورزشکاران ،فارغ التحصیلان داشگاه ها با قبول تمام سختی ها تن به مهاجرت اجباری می دهند .باشد که غرب ازجایگاهی در خور استعداد،شخصیت وسخت کوشی خودبدست بیاورند.
چنین نیز هست ! اکثریت مهاجران جوان ،خوش فکر ومتخصص  پذیرفته شدگان در مراکز علمی و جامعه باز در ار.پا ،امریکا وبسیار کشور دیگر جهان هستند. دردا ودریغا . بر این سرمایه ها  به ناگزیر خارج شده از این کشور  با کمک خانواده ها.که حتی شده با فروش خانه ،ماشین وفرش زیر پا میخواهند فرزندانشان از منطقه خطر دور کنند.
میخواهی باز از حال روز خود بگویم! از حال وروز مرد وزنی تنها پیر شده که هر سه فرزندانشان درخارج از ایرانند . پدری که با فروش خانه پدری  "همان خانه ای که بخشی از جوانی من وتو در آن گذشت ."  هزینه خروج فرزندانش را تهیه کرد .درد آور است بگویم هر بار که زنگ می زنند ،حال واحوال می کنند می گویم :"خوبیم .اما مبا دا فکر برگشتن حتی برای یک تعطیلات کوتاه مدت را بکنید .چرا که هیچ اعتباری بر این حکومت غاصب دزدان نیست.معلوم نیست که گرفتار یک بده بستان سیاسی حکومت نشوی و تمام زندگیتان فنا نشود.باشید همان جا که قدرتان می دانند وتمام امکانات برای پیشرفتتان مهیا .فقط همت کنید .پیشرفت شما تنها مایه دلگرمی وشادی ماست."
آری رفیق ،شفیق وهم فکر گذشته ام . با تمام عشقم به این سرزمین که میدانی بعد هزار بار بالا وپائین کردن.خودم مشوق خارج شدن فرزندانم از این سرزمین طاعون زده حکومت اسلامی شدم .لطفا موعظه نکن ! که قادر نیستی یک از هزار درد وسختی،که از دست این جانیان می کشیم درک کنی! بگذار من از نظر تو کسی باشم که پشت پا به  عقیده خودم ،مردم وسرنوشت آینده این کشور زدم . روزی تمام دست نوشته ها وکش قوس ها واین که چگونه حاضر شدم دل از جگر گوشه گان خود بکشم را برایت خواهم فرستاد .تا عمیقا درک کنی که ما  چه کشیدیم وچه می کشیم .   عجالتا  ابوالفضل محققی