متانت _خشنونت مجاهدین و قطب بندی در جامعه سیاسی ایران

هتل عمو مسعود

مهناز

جناب آقای کامران گرامی با تشکر از شما که بر خلاف سایر مجاهدین که به منتقدین فحش های رکیک می دهند ،سعی کرده اید که رابطه مجاهدین و خمینی را توضیح دهی و به بدرستی اعلام کرده اید که پس از انقلاب :« موضع خمینی خشونت و سرکوب بود و موضع مجاهدین خلق متا نت و صبر و سیاست» خوب حالا که به گذشته بر می گردیم ایا بهتر نبود که مجاهدین این صبر و سیاست را ادامه می داند تا در سالهای بعد در تشکیل جنبش سبز نقش اصلی و رهبری آن را بعهده می داشتند و رهبران فعلی جنبش سبز امثال آقایان موسوی و کروبی حداکثر در کنار این جنبش می ماندند ایا خیز برداشتن نا مناسب مجاهدین برای کسب قدرت سیاسی با روش قهر انقلابی و خشنونت ... به خشنونت در جامعه سیاسی ایران دامن نزد؟ ایا محاسبه نادرست رهبری مجاهدین _که در آن مسعودرجوی نقش تعیین کننده ای در رهبری آن داشت _نبایستی مورد نقد عقلانی از جانب هوادران مجاهدین سابق قرار گیرد؟ آیا هر کسی که در مورد سازمان و رهبری_ که می پرستید _ سخن آغاز کند و گذشته را در شکل طنز ویا علمی نقد کند، اگر زن باشد، خائن ، جاسوسه رژیم ، پتیاره و جنده است؟ و اگر منتقد مجاهدین مرد و زندان رفته بود می شود ،تیر خلاص زن .....آخه این چه سازمانی است که این همه تیر خلاص و پتیاره داشته و خودش خبر نداشته است .بنظر من سیاست اصولی احزاب و سازمانهای سیاسی همانی بود که نوشتی:« موضع خمینی خشونت و سرکوب بود و موضع مجاهدین خلق متا نت و صبر و سیاست بود» متاسفانه موضع درست مجاهدین شکست خورد و این سازمان مترقی تا یک حد بازوی صدام حسین نزول کردو هم اکنون هم سازمان مجاهدین مورد بهر بردای غربی ها قرار می گیرد یک روز آن را تنها الترناتیو می دانند و روز دیگر آن را در لیست تروریستها قرار می دهند .....آری خشنونت خشنونت تولید می کند در ان سالها اگر خشنونت خمینی و مجاهدین نبود نه ، نیروهای سیاسی جامعه به این سرعت غم انگیزی قطب نبدی نمی شد و امثال کروبی ، موسوی ها و اصلاح طلبان زود تر در مقابل فاشیسیم مذهبی می ایستاندند. بنابراین می شود چنین نتیجه گرفت که 1_ تناسب قوا در سالهای اولیه بسود طرفداران نظام جمهوری اسلامی بود 2_ خیزش مجاهدین و دیگر نیروهای مسلح در خرداد 60برای کسب قدرت سیاسی وآنهم از طریق مسلحانه بسیار نادرست و برای جنبش سیاسی زیانبار بود(راه درست صبر و متانت سیاسی مجاهدین ماههای اول پس از انقلاب بود ) 3_ در چنان شرایطی بقیه نیروهای سیاسی از جمله همین اصلاح طلبان ، ملی _ مذهبی ها ، جبهه ملی ها ، نهضت آزادی ،حزب توده ، اکثریت و دهها گروه سازمان دیگر زودتر از اینها در مقابل رژیم قرار می گرفتند. جو خشنونتی که توسط فاشیسم مذهبی آغاز شد با خشنونت متقابل مجاهدین و دیگر گروههای مسلح کمونیستی در جامعه تشدید شد. نگاه کنید به همین مقاله اولترا راست خانم نادره افشاری و نگاه کنید به کامنت ها زیر نوشته ایشان که بسختی چهار کامنت درست و حسابی در آن یافت می شود.

من به نوبه خود از آقای کیومرث نویدی تشکر می کنم که این توهین را پاک نکرده است..آری در آن سالها جو خشنونت از هر سو حاکم شده بود و آدم های منطقی در گوشه زندان و خانه تنها افسوس می خوردند که چرا از خون جوانان نه تنها لاله نروئیده بودبلکه بخشی از جامعه را عزار جوانان از دست رفته کرد... خشنونت به حد علاء رسید و محمود احمدی نژاد در واقع تخم و ترکه اولیه خشنونت بود .

آری پس از 31 سال کل نظام جمهوری اسلامی صد در صد در اختیار فاشیستی ترین گروه هوادار خمینی قرارگرفت آنان دیگر حتی به رهبران اولیه جمهوری اسلامی هم رحم نکرده اند آری« خیاط در کوزه افتاد»

کامران

رابطه مجاهدین خلق ایران و خمینی

مهناز خانم گرامی مطالب خانم افشاری تفسیر شکمی از بعضی مسائل و وقایع تاریخی می باشد مانند رابطه مجاهدین خلق با خمینی. مجاهدین خلق برای دستبوسی و پابوسی خمینی به نجف نرفته بودند. در زمان شاه اکثریت آخوندها در سکوت بسر می بردند یا در خدمت شاه بودند. سازمان مجاهدین خلق با همه آخوندهای ضد شاه سعی می کرد ارتباط بر قرار نماید از جمله خمینی که در عراق بسر می برد. رابطه مجاهدین با آقای طالقانی عالی بود

ولی رابطه با خمینی بسیار مشکل و پیچیده. در مباحث آنروز مجاهدین خلق از مواضع مشخص سیاسی و ایدئولوژیک خود دفاع نمودندو هیچکدام از دو طرف نتوانستند دیگری را قانع سازند. در سال 54 بعد از متلاشی شدن سازمان توسط شهرام اخوندها و ساواک جشن گرفتند و خمینی مطح شد. مجاهدین در آنزمان با باند شهرام و ساواک و اخوندها در گیر بودند تا رسیدیم به قیام 57. بعد از قیام دو بار آقای مسعود رجوی و زنده یاد موسی خیابانی با خمینی ملاقات داشتند بدون نتیجه و هر دو طرف روی مواضع خودشان پا فشاری نمودند. بعد از این واقعه خمینی ملاقاتها را قطع نمود و آقای سعادتی را دستگیر نمود و جنگ روانی را بطور سیستماتیک آغاز نمود. در آن سالها منهم بجرم دفاع از سعادتی دستگیر شدم. هدف خمینی ممنوع نمودن هر چه زودتر فعالیتهای مجاهدین خلق بود که همیشه با هوشیاری مجاهدین خلق روبرو می شد. با انشعاب در فدائی ها جبهه ارتجاع قوی شد و آزادیخواهان در محور سازمان مجاهدین خلق ایران فعالیت می کردند. مجاهدین خلق با هوشیاری و صبر بی انتها مانع در گیری با خمینی شدند تا 30 خرداد 60 که خمینی موفق شد بلاخره آنها را به نبرد مسلحانه بکشاند و قتل عام نماید. برخوردهای مجاهدین با خمینی بی نهایت احترام آمیز و صبورانه بود برای جلوگیری از خشونت و استفاده کردن از حداقل آزادی های ممکن. در جریان حمله و یورش به دانشگاهها هم باز هم برای جلوگیری از خشونت در جامعه هوادارانشان را از درگیری منع نمودند. خمینی و مجاهدین خلق هرگز همدیگر را تا یید نکردند. موضع خمینی خشونت و سرکوب بود و موضع مجاهدین خلق متا نت و صبر و سیاست اصولی و منطقی مانند بر خورد با شهرام که شریف واقفی را سوزانده بود. بارها مجاهدین خلق نفر فرستادند پیش شهرام که مواضب خودش باشد که بخاطر کله شقی گوش نکرد و گرفتار خمینی و لاجوردی شد. خمینی و شهرام دنبال نابودی سازمان مجاهدین خلق ایران بودند اما برخوردهای مجاهدین با این دو بی نظیر و آموزنده می باشد و در تاریخ مبارزات سیاسی و مدنی ایران باقی خواهد ماند. هدف مجاهدین افشای ارتجاع بود و اپورتونیسم چپ نما و نه تایید خمینی و شهرام. مسائل سیاسی جامعه ایران عمیق تر از این هستند که با تفسیرهای شکمی و وجبی و توهین آموز قابل تبین و تفسیر باشند. مجاهدین خلق قصد در گیری با انگلیس را نداشتند ولی جک استرا آنان را وارد لیست نمود ولی با یک جنگ حقوقی استعمار پیر انگلستان را در زمین خودش ذلیلانه به زمین زدند. ژندارمهای شیراک شارلاتان هم قصد نابودی این مقاومت بزرگ را داشتند که مفتضحانه شکست خوردند و بعدها اکثریت پارلمان فرانسه و اخیرا 5000 نفر از شهرداران این کشور از حقوق ساکنان شهر مقاوم اشرف حمایت نمودند. برخورد با بنی صدر هم خیلی لیبرال بود تا رسیدیم به نامه نوشتن بنی صدر به خمینی. من از مخالفان آمدن بنی صدر به شورا بودم و معتقد بودم که فدائی ها و راه کارگر به شورا راه پیدا نمایند. مسائل سیاسی را باید به شکل اصولی و منطقی تحلیل نمود و نه از موضع دلخواه و هدفدار. وقایع مشابه از دید میثمی و شاهسوندی یکنوع تفسیر می شود و از دیدگاه اسماعیل یغمایی و ایرج مصداقی طور دیگر. گیلانی و افشاری در نیمروز آنزمان مسائل را یکجور دیگر تفسیر می کردند از فراستی و حقی. رفسنجانی هم بعنوان یک هوادار سابق سازمان از مسائل تفسیر آخوندی خودش را دارد. در تفسیر 30 خرداد 60 در چشم انداز میثمی دکتر توانا یان فر بهترین مطلب را بازگو نموده. تفسیر وقایع 54 از دید حق شناس با اسماعیل یغمایی متفاوت است. مجاهدین خلق از دید هنر مندان مشهوری مانند مرجان و محمد شمس و منوچهر سخایی یکنوع مثبت ارزیابی می شود و از جانب بعضی دیگر شکلی دیگر. ضرغمی یا دستیارش اخیرا گفته بود که سیمای آزادی در اکثر خانه ها راه یافته و نشان از استقبال مردم از این تلویزیون است. در جریان قیام بزرگ ملت هم 8 نفر در رابطه با مجاهدین خلق ایران حکم اعدام گرفتند و آخوند علم الهدی گفت فرماندهی قیام عاشورا با مجاهدین خلق بوده است. بعد از قطعنامه پارلمان اروپا در دفاع از اشرف آخوندها بر سر و صورت می کوبند. اگر گروهی هوادار ندارد اینقدر ترس و ناله ولایت فقیه براستی برای چیست؟ موفق باشید

مهناز

جناب اقای مدارا مجاهد خلق _اگر نوشته خانم نادره افشاری دروغ است ولی روزنامه مجاهد که در ان با تیتر درشت همراه با عکس خمینی که در آن نوشته شده است _ سلام بر خمینی ، سلام بر خلق _ هم از جعلیات مخالفین است.؟!!!!شما هواران متعصب مجاهدین نشان داده اید در صورت کسب قدرت از خلخالی هم زشت تر عمل خواهید کرد .شما سازمانی مافیایی هستید که خوشبختانه در میان مردم ایران و اپوزیسیون ایران کاملا ایزوله شده اید وقتی برای برگزاری آکسیون با پولهای کلان ، لهستانی های بیچاره را اجیر می کنید و با پرداخت هزینه هتل و ترانسپورت آنان را به پاریس می کشانید...اینترنت کاسه و کوشه شما جوسازان مستبد را بهم ریخته است