مخاطبین آقای خامنه ای در فراخوان وحدت کیانند

بسیاری را بر این باور است که طیف فکری مخاطبین آقای خامنه ای به جهات شرایط خاص اوضاع سیاسی-امنیتی کشور وحدت همه ی نیروهای اصلاح طلب ملتزم فکری و عملی به نظام قانون اساسی واصل ولایت فقیه وهم طیف های مختلف اصول گرا در حکومت را در بر میگیرد.

بخشی دیگر از نحله های فکری نظری متفاوت داشته ودعوت آقای خامنه ای را فقط در حوزه ی اصول گرایان حاکم قابل ارزیابی می داند.

واکنش دوگانه از این فراخوان در حوزه ی سیاسی _ایدیولوژیک هم در میان نیروهای اصول گرایان قابل توجه است هم در میان طیف های اصلاح طلبان.

واکنش اصلاح طلبان چه در داخل کشور و چه در برون مرز با یک مخرج مشترک بسبت به شرایط ویزه ی اوضاع سیاسی داخلی و بین المللی .ضرورت یک تامل در حیطه ی سیاسی نیروهای خودی و غیر خودی را اجتناب نا پذیر ساخته است. ضرورتی که آقای خامنه ای بنا بر مصلحت اندیشی های معموله ی خود به نوعی وحدت مقطعی و کوتاه مدت را در برون رفت از شرایط جاری در نظر دارد .اما آنچه که از این فراخوان قابل توجه است مسبوق به سوابق گذشته آقای خامنه ای درحیات سیاسی وبالاخص در این پروسه ی 14 ماهه ی پس ازکودتای انتخاباتی می باشد دست یازیدن به کهنه ترین ترفند در تجمیع نیروهای درون حاکمیت یعنی دعوت وفراخوان وحدت است.

خامنه ای نشان داد که التزام عملی وفکری به جریان اصول گرایی وحتا فراتر از آن به طیف اصول گرایی افراطی طالبانی داشته است.خامنه ای ابایی نداشت که احمدی نزاد را به دوست ویار دیرینه اش هاشمی رفسنجانی ترجیح دهد و تفکر احمدی نژادی را نزدیک به خود اعلام دارد.آقای خامنه ای به ویژه با نگاه خاصی که هموارهبه طیف اصول گرایان راست افراطی که دولت احمدی نژاد آنرا راهبری می کند توجه داشته و این نگاه ناظر بر پذیرش دیگر گروه ها ونیروهای اصول گرا سنتی است که طی سی سال حکومت جمهوری اسلامی نقشی بالفعل در حیات سیاسی حکومتی داشته اند.واکنون بنا بر ضرورت سیاسی - نظری شخص آقای خامنه ای در گرو پذیرش زعامت و رهبری جناح تند رو طالبانی باید تعریف شود.

آنچه آقای خامنه ای را داشته پس از حرکت مدنی و اصلاح طلبانه ی مردم پس از انتخابات در تقابل با کودتای طراحی شده از جانب او و مجادلات سیاسی در عرصه ی داخلی و بین المللی بوجود آمده است به نوعی کنترلی جدید بردسته بندی های سیاسی تازه پس از انتخابات اداشته باشد.آقای خامنه ای بدنبال انتخابات 22خرداد عملا با حمایت های سیاسی از نیروهای سرکوب گر مورد اعتماد خود وجایگزینی مهره هایی همچون صادق لاریجانی در مسند قوه ی قضاییه در پی محدود ساختن هر گونه مجادله ی سیاسی - حقوقی بر فعالین جنبش مدنی ، یا تایید مواضع حسین شریعتمداری ،سعید مرتضوی و.... حمایت های مستقیم وغیر مستقیم و تایید عملکردهای سیاه این عوامل ضد مردمی دقیقا استیصال و ناتوانی او را در حفظ حداقل آرامش در چارچوب نظام ولایت فقیه نشان داد.

خامنه ای بیهوده می کوشد در مهار این موج بنیان کن دمکراسی خواهی اپوزسیون داخلی و نیروهای خارج از کشور که توانسته اند فروپاشی عظیمی را در نیروهای درون حاکمیت بوجود آورند عجولانه با دستپاچگی یک انسجامی را فراهم سازد که به هیچ صورتی قادر نخواهد بود تحت احکام ولایتی ادامه داشته باشد.دستگیری ها وسرکوب های مستمر اصلاح طلبان .احکام زندان بلندمدت و اعدام نیروهای فعال سیاسی «سبز»نشانگر ناتوانی و فرو پاشی حکومتی است که آقای خامنه ای با دستپاچگی سعی در یکدست بودن ووحدت آن دارد.در این ارتباط تآمل با هاشمی رفسنجانی در حساسترین مقطع سیاسی که مورد کم لطفی رهبری واقع شد و احمدی نژاد بر او رجحان می یابد دقیقا نشانگر چرخش 180درجه ای مقام ولایت به آندسته از نیروهای وفادار یا کمتر وفادار به خود است .

آقای خامنه ای می کوشد با گشایش جبه ای نو از ایتلاف نیروهای اصول گرا ی سنتی که دردایره ی سیاسی حکومتی به اعتراض و انتقاد بر خاسته اند و دچار یاس از مواضع سیاسی - اقتصادی دولت مورد تایید رهبری شده اند را در کنار عناصر تند رو طالبانی مقتدر در حیطه ی سیاسی کشور بتواند تصویری یکپارچه ازانسجام سیاسی حکومتی در تقابل با اعتراضات روز افزون عمومی عدالت خواهانه و دمکراسی طلب مردم ارایه دهد