سرنگونی جمهوری اسلامی و بس!

طی هفته های گذشته جنبش علیه اعدام، در ایران و در سطح بین المللی گسترده تر شد. اعتراض علیه اعدام،بویژه اعدام کودکان قدرتمندتر شد. به یمن برنامه های کانال جدید مردم در ابعادی که تا کنون سابقه نداشت به جنبش علیه اعدام پیوستند. صدها نفر در برنامه هائ زنده کانال جدید در مورد مجازات اعدام و حکم اعدام دل آرا، اظهار نظر کردند و تنفر خود از مجازات اعدام و رژیم جمهوری اسلامی را بیان کردند. استقبال مردم از برنامه های کانال جدید در مورد اعدام چنان گسترده بود که می توان از آن بعنوان یک همه پرسی در این زمینه نام برد. مردم در یک همه پرسی رای خود در مورد مجازات اعدام را صادر کردند: مجازات اعدام باید لغو گردد!

بدنبال اعدام دل آرا در سحر گاه روز اول مه، موجی از خشم و انزجار علیه جمهوری اسلامی براه افتاد. خبرگزاریهای متعددی در جهان این خبر را منعکس کردند. روزنامه های بسیاری در باره آن نوشتند. اتحادیه اروپا و دولت های فنلاند و انگلیس نسبت به این توحش اعتراض کردند. دولت فنلاند سفیر جمهوری اسلامی را احضار کرده و خواهان توضیح شد. سازمان عفو بین الملل این عمل را محکوم کرد و به دفاتر خود در سراسر جهان اعلام کرد که آکسیون های اعتراضی برگزار کنند. بدنبال فراخوان عفو بین الملل، در ٢٢ کشور تظاهرات هائی علیه اعدام دل آرا و اعدام کودکان در ایران بر پا شد. در ایتالیا بنای یاد بود دل آرا توسط مردم گل باران شد.

کمیته بین المللی علیه اعدام نیز از تاریخ ٩ تا ١٦ مه هفته اعتراض علیه اعدام ها در ایران رااعلام کرده است. بدنبال این فراخوان، تا کنون چند اقدام شامل مراسم، جلسه سخنرانی، تجمع و پرتاب سمبلیک گل به رودخانه در کشورهای آلمان و سوئد برگزار شده است. فعالین کمیته علیه اعدام در ملاقات هائی که با دولت های سوئد و هلند داشته اند، خواهان تشدید فشار به جمهوری اسلامی بخاطر اعدام کودکان و قطع روابط سیاسی و دیپلماتیک با این رژیم جنایتکار شدند. مینا احدی چهره سرشناس مبارزه علیه اعدام و سخنگوی کمیته بین المللی علیه اعدام در نامه ای به پارلمان اروپا، بر لزوم انزوای سیاسی و دیپلماتیک جمهوری اسلامی تاکید کرد و گفت محکومیت کافی نیست باید اقدامات عملی علیه اعدام ها صورت گیرد.

اگر کسی تا کنون متوجه نبود و یا نمیخواست بپذیرد که اعدام در دست جمهوری اسلامی ابزاری برای ایجاد رعب در جامعه است، اعدام دل آرا باید بیدارش کرده باشد. جمهوری اسلامی سحرگاه روز جهانی کارگر دل آرا رااعدام کرد و به این ترتیب پیام روشنی به جامعه داد. جلادان حاکم بر ایران به این ترتیب قصد داشتند مردمی را که بر علیه مجازات اعدام و بویژه علیه حکم اعدام دل آرا بپا خواسته بودند را، مرعوب کند. میخواستند چپ و عدالتخواهی را که گام ها به پیش گذاشته و عزم جزم کرده بود در اول مه، مصم تر، متشکل تر و گسترده تربمیدان بیاید، متوقف کنند. اما شکست خوردند. مردم بطور سراسری با برپائی اول مه با شکوه و استثنائی پاسخ دندان شکنی به آدمکشان اسلامی دادند. در سراسر جهان نیز نفرت علیه عمل شنیع اعدام و آدمشکان حاکم در ایران ابعادی بیسابقه ای پیدا کرد.

اما اعدام دل آرا و مسائلی که پیرامون آن رخ داد نه فقط توحش لجام گسیخته و بی رحمی جمهوری اسلامی را، که کل سیستم قضائی در ایران، پیکره قوانین و روش های آن را هم، بنحو بارزی بنمایش گذاشت. نور افکنی بود که همه جوانب این سیستم متعفن را در اجزا خود در معرض دید قرار داد. همه شقاوت و گندیدگی نظام جمهوری اسلامی وسیستم قضائی آنرا یکجا در مقابل چشم گرفت.

یکی از معیارهای سنجش هر نظامی سیستم قضائی و عدالت قضائی آن است. قلمرو قضا و مفهوم عدالت در هر جامعه ای آینه ای است که مناسبات اقتصادی و اجتماعی آنرا منعکس میکند. در ایران سیستم قضائی، پیکره قوانین و سیستم اداری آن متناسب با بربریت است. فرد و حقوق فرد در آن بی معنی است. حقوق متهم، هیئت منصفه، علنیت، اصل بر برائت متهم تا زمانی که پروسه قضاوت به فرجام نرسیده است، قضاوت بدون تحریک و پیشداوری، مفاهیمی چون حق، عدالت، انصاف، حکمیت منصفانه،استقلال قوه قضائیه از قوه مجریه و غیره در نظام جمهوری اسلامی تماما بی معنی است. در ایران مشتی قاتل و کانگسترهای اسلامی حکومت میکنند.

کاش فقط چنین بود. این مومیائی هائی که بربریت را نمایندگی میکنند حتی قوانین و مقرراتی که خود وضع کرده اند را هم، رعایت نمیکنند. در ماجرای دل آرا جهان شاهد بود که چگونه حکم اعدام او که موقتا و برای مدتی متوقف شده بود را دزدانه اجرا کردند. حتی خانواده و وکیل مدافع را که بر اساس قوانین رژیم میایست مطلع میکردند، خبر نکردند. تنها ساعتی پیش از اجرای حکم اعدام، خانواده دل آرا را در سپیده دم و آنهم بشکل تحریک کننده و در اصل شکنجه وار، خبر میکنند. آنچنان دیروقت که حتی فرصت وداع هم به آنها داده نشد. و دیدیم که چگونه نورزی، سخنگوی قوه قضائیه بدروغ اعلام کرد وکیل مدافع را مطلع کرده بودند و همینکه این مساله مورد اعتراض محمد مصطفوی وکیل مدافع دل آرا قرار گرفت، برای ساعاتی او را بازداشت کردند.

سیستم قضائی که با مفاهیم قصاص و چشم در مقابل چشم، خون، دیه، ولی دم و کثافات دیگر تعریف میشود، خود بخود گویاست. سیستم قضائی جمهوری اسلامی چنان گندیده، فاسد و تهوع آور است که اگر یک دانشجوی سال اول حقوق در دانشگاه های جهان از آن مطلع شود بدون درنگ بر آن تف خواهد انداخت.

هیچ چیز در جمهوری اسلامی نمیتوان سراغ گرفت که با زندگی بشر و سعادت او تعارض نداشته باشد. جمهوری اسلامی ایران وصله ناجور بر پیکر جامعه است. تحت حکومت اسلامی کثافت از همه منافذ جامعه بیرون زده و تعفن آن همه جا را پوشانده است. فقط یک راه حل و یک دارو برای این دمل چرکین میتوان سراغ گرفت: سرنگونی جمهوری اسلامی و بس!

خوشبختی مردم ایران بدون سرنگونی جمهوری اسلامی و همه اندام وجوارح آن و برچیدین سیستم قضائی و دور ریختن قوانین و مقرارات آن میسر نیست. آن روز دور نیست. دور نیست روزی که انقلاب مردم ایران بساط مشتی آدمکش و کانگستر اسلامی را برچیند و در همه حوزه ها و از جمله قلمرو قضا، مدرن ترین و انسانی ترین قوانین را جاری کند. انقلاب مردم ایران گنداب های ناشی از حضور مذهب در همه جوانب زندگی را برای همیشه از جامعه جارو خواهد کرد. در این تردیدی نیست.*