انقلاب ایران از اول تنها دو شعار داشت، "استقلال و آزادی". با ورود سیاست پیشگانی مثل سید میرحسین موسوی خامنه‌ای و دیگر ملاهای لباس شخصی و لباس ملایی و به کنترل در آوردن مسیر انقلاب یک خواسته و شعار تقلبی به آن افزودند و شعارهای مردم را از "آزادی و استقلال" تغییر دادند و شعار جدیدی را جایگزین آن کردند بنام "استقلال آزادی جمهوری اسلامی".
در ایران این روزها دو جناح سیاسی داریم که هر دو جناح به صراحت می‌گویند که خواستار حفظ نظام هستند و حتی حاضر نیستند کوچکترین تغییری در قانون اساسی آن بدهند. همچنین هر دو جناح خود را دست بوس رهبر می دانند، در نتیجه نباید از هیچ کدام از این دو جناح توقع داشت که تغییری اساسی در سیاست‌های حکومت(سید علی خامنه‌ای) بدهند، این موضوع را دیگر همه می‌دانند حتی خوشباوران.
جناحی که به اقتدارگرا معروف شده، از سیاستمداران عقب افتاده‌ای تشکیل شده که حتی از طالبان هم عقب افتاده تر هستند و این موضوع را هم ملت می‌داند، حتی خوشباوران!
جناح دوم که عده زیادی به آن دل بسته‌اند جناح به اصطلاح اصلاح طلب است.
حکومت آخوندی با بازی دادن ملت هر از چندی نمای بیرونی حکومت را با تعویض، تغییر می‌دهد تا بتواند به حکومت خود استمرار بخشد. یک دوره اصلاح طلب یک دوره اقتدارگرا در حقیقت هیچ فرقی بین این دو جناح سیاسی وجود ندارد. هر دو جناح خواستار حفظ این حکومت با همین ساختار امروزی هستند و حتی اگر قادر باشند خواستار این هستند که به دوران اولیه انقلاب برگردند، چونکه در آن دوران اقتدار مطلق داشتند، در عوض این روزها مجبورند آزادی‌هایی را هر چند محدود بدهند. هیچ سیاستمداری خواستار این نیست که به ملت آزادی بدهد، سیاستمدار همیشه تشنه قدرت است و اگر می‌بینید در بعضی کشورها دموکراسی حکمفرما ست به این دلیل است که ملت توانسته با سعی و کوشش سیاستمداران را تا حدودی کنترل کند.
در این دوره از انتصابات، حکومت که می‌داند دیگر از مهره‌های سوخته‌ای مثل خاتمی نمی‌تواند استفاده کند، میرحسین موسوی خامنه‌ای را از پستوی انقلاب بیرون آورده و می‌خواهد این مرده سیاسی را به ملت قالب کند. جالب اینجاست که همین میرحسین موسوی خامنه‌ای به وضوح در میتینگ‌های انتخاباتی‌اش می‌گوید که پیرو ولایت فقیه است و قانون اساسی را بدون هیچ گونه تغییری و هیچ اما و اگر می‌پذیرد. او حتی با صراحت کامل از سیاست کشتار اول انقلاب دفاع می‌کند.
بریده‌ای از سخنان میرحسین موسوی خامنه‌ای، نخست وزیر دوران کشتار و ترور را بخوانید:
میتینگ انتخاباتی دانشگاه بابل: “من ۲۰ سال سکوت نکردم و با بستن فله ای مطبوعات مخالفت کرده ام”. او همچنین گفت: “من صراحتا با اصلاح قانون اساسی مخالفم. من دیدم که چه کسی آن قانون اساسی را امضا کرد. من نمی گویم شما کافرید ولی این مواضع ما را به جایی درست نخواهد برد”. وی در ادامه گفت: “من کاملا به این قانون اساسی معتقدم و با آن وفادار خواهم ماند”.
ای بابا این طرف چرا میگه 20 سال! دانشجوها از او خواستند پاسخ دهد در این 30 سال چه غلطی کرده، دانشجوها از او پرسیدند چه نقشی در قتل عام 67 داشته، این مردک الدنگ چرا 10 سال اول را که او نخست وزیر بوده و ملت را قتل عام کردند حذف می‌کند یک دفعه!!؟؟
میتینگ انتخاباتی دانشگاه فردوسی مشهد: ولایت فقیه، ما را در مقابل کودتا و خودمختاری‌ها حفظ کرده است
جالب است بدانید همین مارمولک که امروز دانشجو دانشجو می‌کند و سنگ دانشجو را به سینه می‌زند، در دهه اول انقلاب عضو شورای انقلاب فرهنگی بوده، همان شورایی که دانشگاه را از استادان و دانشجویان وطن پرست پاکسازی کرد تا آخوندها بتوانند به راحتی و بدون مزاحم حکومت ترور خود را بر ایران حکمفرما کنند.
همین مارمولک این روزها با بستن شال گردن سبز و پوشاندن لباس سبز بر تن اوباش هوادارش دارد به آمریکا چراغ سبز نشان می‌دهد و با زبان بی زبانی می‌گوید، "نیازی نیست شما انقلاب مخملی در ایران راه بیندازید ما خودمان این کار را برایتان می‌کنیم"، رنگ آنرا هم سبز انتخاب کرده که تاکیدی باشد بر اینکه این ملک و ملت ملک طلق سید ها ست.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید