وزیر شدن یک نظامی و آینده‌ی تاریک صنعت نفت ایران

دیروز رئیس قرارگاه خاتم‌الانبیای سپاه، به ریاست کل مجموعه‌ی نفت ایران رسید و در حالی که اوضاع پولدارترین وزارت خانه کشور به اقرار معاونین و مدیران این وزارت خانه با سوء مدیریت و بی کفایتی باند احمدی نژاد و خانه نشین کردن مدیران با سابقه و گذاردن افرادی ناآگاه از مسائل نفتی چون میرکاظمی و علی آبادی در راس وزارت نفت از هم پاشیده است، امروز یک سردار سپاه و فرمانده یک قرارگاه نظامی- اقتصادی سپاه نیز به عنوان وزیر به ساختمان پر از پول تقاطع حافظ – طالقانی راه یافت تا پس از تصاحب قراردادهای فاز ۱۵ و ۱۶ پارس جنوبی، اکنون تمام صنایع و سرمایه های نفتی ملت در چنبره ی سپاه پاسداران قرار گیرد و فساد اقتصادی با ورود تمام عیار نظامیان، به حد اعلای خود برسد.

در هیچ جای جهان قابل قبول نیست که یک مجموعه غیر شفاف و آن هم نظامی، در عرض شش سال و بدون برآورد از توانمندی و سوابق فعالیت های مشابه، بتواند ۲۵٫۰۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰ دلار پروژه اخذ کند! این مبلغ در عرف قراردادهای نفتی جهان آنچنان بزرگ است که کارتل های بزرگ نفتی نیز نمی توانند با چندین دهه سابقه درخشان نفتی و در دست داشتن تکنولوژی های روز دنیا و دسترسی به بهترین منابع و نیروهای انسانی متخصص و ماهر، این مقدار پروژه را در این مدت کوتاه اخذ کنند و آن را به انجام رسانند. برای روشنتر شدن مقیاس این عدد باید گفت اگر جمعیت کشور را ۷۵ میلیون نفر در نظر بگیریم، با قیمت ارز ۱۱۰۰ تومانی، به ازای هر ایرانی در حدود ۳۷۰٫۰۰۰ تومان در اختیار این مجموعه قرار گرفته است! از آن جالبتر اینجاست که این پروژه ها نه در قالب مناقصات مرسوم و قانونی، بلکه به صورت دستوری و ترک تشریفات به این مجموعه واگذار شده و باز نکته دیگر اینکه از همان ابتدا به جای روند جاری، این مجموعه نظامی با شگفتی هزینه انجام پروژه ها را از صندوق ذخیره ارزی برداشت نموده و اقدام به فاینانس نمودن پروژه ها کرده است.

نویسنده این مطلب از نزدیک شاهد تجربیات دوستانش بوده که با زیرمجموعه های این قرارگاه در مقاطعی همکاری کرده اند. آنها همگی به سرانجام این پروژه ها بدبین و ناامیدند و مدیریت این مجموعه ها را آنچنان به هم ریخته و ضعیف می دانند که می گویند هیچ کدام از پروژه ها به سرانجامی نخواهد رسید و هزاران مشکل در فردای افتتاح نمایشی آن پیش خواهد آمد و علاوه بر به خطر انداختن جان صدها انسان شاغل در این پالایشگاه ها، سرمایه کشور را نیز به نابودی می کشاند.

سردار رستم قاسمی مدعی شده اند که در احداث چندین پالایشگاه حضور داشته اند. خیلی ساده سوال می کنیم که لطفا یکی از این پالایشگاه ها را نام ببرید! مجموعه تحت امر شما به صورت دستوری و خارج از روال قانونی، صدها پروژه بزرگ مملکت را از دست شرکت های صاحب نام و تخصصی مرتبط با این صنعت در آورده و غصب کرده است و تاکنون حتی یک پالایشگاه نیز از این پروژه ها به بهره برداری نرسیده است که ادعای احداث چندین پالایشگاه را کرده اید!

مدیرانی که برای این پروژه های کلان گمارده اید، حتی گاهی نمی دانند استاندارد چیست و کیفیت کدام است و مهندسی چه معنایی دارد. شما و تفکر حامی شما سرمایه مملکت و مردم را در اختیار چنین کسانی قرار داده اید.

به تصاحب قراردادهای بزرگ نفتی بسنده نکردید و سهام اندک شرکت های موجود مانند صدرا و تأسیسات دریایی ایران و غیره را شما و دوستان دیگر نظامی تان غصب کردید تا صاحب انحصاری هرچه قرارداد بزرگ نفتی هست شما نظامی ها باشید و شرکت های خصوصی نتوانند به هیچ شکلی رشد کنند و در نتیجه استعدادها راهی آن سوی مرزها شوند.

شما لطفی به مردم و مملکت نکرده اید و با قرار گرفتنتان در مسند وزارت نفت، راه ورود بیشتر نظامیان بر این مجموعه را بازتر از آنچه هست خواهید کرد و نظامی گری را بر بزرگترین و مهمترین وزارت خانه مملکت حاکم خواهید نمود. نمی توان انتظار داشت که متخصصین در مجموعه ای که باید دست به سینه و خبردار جلوی سرداران نظامی خم و راست شوند و تنها به فرمانبرداری بی چون و چرا بسنده کنند، حضور یابند و گره از مشکلات عدیده این وزارت خانه که در این شش سال به هم پیچیده و دشوارتر شده است، بگشایند.

البته شما خود شاید به اختیار خود این کارها را نکرده اید و دستور و امر حاکمان و آنچه در مخیله شان می گذرد بر این قرار گرفته باشد که اوضاع بر این منوال قرار گیرد و سرمایه های این وزارت خانه نیز بدین گونه مستهلک گردد.

امروز روز آزمون دیگری برای مجلس بود که جهت و سمت و سوی حرکتش را مشخص کند. نمایندگان اکثریت مجلس با هیاهویی که پس از نطق رئیس مجلس ایجاد کردند، نشان دادند که حتی حاضر نیستند صدای مخالفی هم به گوش برسد، و می خواهند تنها نظامیان در این مملکت در هرم قدرت قرار بگیرند و متخصصین و دود چشم خورده های صنعت نفت نیز همچون دیگر صنایع و دیگر وزارت خانه های مهم کشور شاهد حاکمیت نظامی ها شوند.

بدین سان، آینده صنعت نفت ایران، تاریک خواهد بود. کارتل های نفتی بزرگ در تمامی میادین نفت و گازی مشترک ما با کشورهای همسایه شریک شده اند. در کشور عراق که ما تعداد زیادی منابع مشترک مرزی داریم، در غیاب و غفلت چند ساله ما و به هم ریختگی سیاست های داخلی و خارجی کشور، دولت عراق با گرفتن سهم بیست درصدی، میدان های نفتی اش را به این غول های بزرگ نفتی سپرده است. نفت و گاز ما را به راحتی خواهند ربود. حتی حفاری افقی و نفوذ به داخل میادین نفتی ما نیز دور از ذهن نیست، کما اینکه در مورد پارس جنوبی گزارش آن منتشر شده است.

در شش سال اخیر به عمد قراردادهای نفتی میادین مشترک مانند اسفندیار با سنگ اندازی مواجه شده اند و هیچ توفیقی در آنها حاصل نشده است. نگهداری از پالایشگاه های موجود با مشکلات فراوان روبه‌رو بوده است. متخصصین با حاکم شدن افراد غیرمتخصص و دست نشانده بر پست های مدیریتی، تحقیر شده و از مملکت رفته اند و یا سرخورده شده اند.

طرح های سرمایه گذاری برای حفظ سقف تولید و افزایش تولید نفت با سیاست های غلط و عدم حرکت بر محورهای مشخص شده با کندی و توقف مواجه شده اند و هزار و یک مشکل عدیده دیگر در این چند سال دست به گریبان این وزارت خانه بوده است.

آنقدر افراد ضعیف بر این مسند گماشته شده اند که حال سرداری نظامی که به یمن قدرت گرفتن احمدی نژاد پا در پروژه های نفتی کرده، از شانس تصدی این وزارت خانه برخوردار شده و نمایندگان هم که از حرکات بعدی احمدی نژاد و گزینه های ضعیف تر در لیست می ترسند، آنطور که اخبار این چند روزه نشان می داد، بر صدارت رستم قاسمی بر این وزارت خانه توافق کردند و شد آنچه نباید می شد