● تریبون آزاد

احزاب و جریان های سیاسی فعلی در ایران همگی در این زمینه که بتوانند بصورتی راستین این جنبش مردمی را نمایندگی و رهبری نمایند اشکالات جدی دارند. نه تنها باید شما نسلی که پلاتفورم انقلابی سیاسی نسل نیروی سوم را مطرح میکنید، این مسئولیت تاریخی را بر عهده بگیرید، بلکه بخش هائی دیگر از نیروهای چپ سنتی را کنده و به جریانی حرکتی خویش بیافزائید.

بیایید مروج "راه ومنشی" باشیم از جنسِ آزادگی و خصلت مردانگی . این خود شکست است که دشمن و یا حریفمان را با بی مرامی و بی اخلاقی زمین بزنیم. بیایید با خودمان روراست باشیم ، بیایید با مردم صادق باشیم ، گرچه دراین شرایط طریقتی بس دشوار است اما بیایید غلامرضا تختی باشیم..

مام جوانی من در زندان های شاه گذشته است . با اینهمه ، درمن نه حس نفرتی نسبت به او هست و نه حس انتقام جوئی نسبت به سلطنت. نمی خواهم سلطنت شاه را با جهنمی که «امام راحل » بوجود آورده است مقایسه کنم .زیرا قابل مقایسه نیستند.دربرابر رژیم حاکم ، گذشته رنگ باخته است . شاید در شعار « رضا شاه ، روحت شاد» ، بطور ضمنی حس تحقیر حکومت اسلامی تهفته است. ولی قراموش نباید کرد که پایه های حکومت این طاعون سیاهی که کشور ما را به نابودی و تباهی کشانده است ، در همان دوره ریخته شد.

پاسخ به جدید ترین هذیان یک روان بیمار

چند لحظه پیش مقاله ای را تحت عنوان "آمد نیوز و ری استارت؛ اتهامات و استنادات" در سایت ایران وایر دیدم که خواندنی است

اگر دولت روحانی ذره ای به مردم تعهد دارد و می خواهد جلوی قیام ها و تخریب ها را بگیرد باید راه را برای تشکل مردم باز کند. تشکل مردم در احزاب، گروه ها و تشکل های مدنی هم ابزاری برای بیان و گفتگوی خشونت پرهیز است و هم وسیله ای برای ساختن جامعه. رژیم با امتناع از آزادی احزاب و سازمانها و تشکل های صنفی و مدنی و با اعمال سانسور و تقسیم مردم به خودی و غیرخودی، مسئول مستقیم عدم گفتگو و بروز قهر، خشونت و تخریب است.

هاشمی شاهرودی، رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام است از۲۴ مرداد ۱۳۷۸ تا ۲۴مرداد ۱۳۸۸ رئیس قوه قضائیه ایران بود که وی فرمان اعدام و زندان بسیاری از مخالفان سیاسی رژیم را صادرکرده است و دست بی رحمش بخون بی گناهان زیادی آلوده می باشد.

در بخش اول مقاله، از سه مختصه عمومی جنبش صحبت می شود. سپس به خودویژگی لحظه کنونی به عنوان به میدان آمدن جوانان آوانگارد برای در هم شکستن جورعب و اقتدار و طرح مطالبات ساختارشکن در سینه حبس شد ه و پژواک جهانی دادن،و نقطه آسیب پذیرجنبش پرداخه می شود. آنگاه از ضرورت گذز از فاز نخست یعنی حضورآوانگاردهابه توده ای کردن جنبش تأکید می شود.درپی آن به تاکتیک های مقابله رژیم از جمله قطع خطوط ارتباطی وشبکه ها اشاره اشاره می شودو درانتها به پهن کردن دامچاله خشونت دربرابرجنبش برای سرکوب گسترده پرداخته می شو.د

حاشيه اى بر اپوزيسيونى كه وامانده است.

در خطاب به آقای علیرضا نظمی افشار و منادیان سکوت در قبال اعتراضات اخیر

نگاهی گذرا به شورش هایی که از هفتمِ دی ماه سال هزار و سیصد و نود و شش در ایران آغاز شد.

یکی از درس های مهمی که می باید از شکست انقلاب 57 آموخت این است که ما باید دو اصل را همیشه در نظر داشته باشیم: یکی داشتن برنامه و هدف نهایی است که نیازمند داشتن سازماندهی تشکیلاتی پیش از انقلاب می باشد. دیگری توانایی گرفتن قدرت و حفظ آن پس از پیروزی انقلاب، یعنی قدرت ارائه رهبری مورد اعتماد اکثریت مردم که با تشکیل دولت دیکتاتوری انقلابی پرولتاریا میسر است.

نگاه واقع‌گرایانه، از پراتیک واقعی اجتماعی و تاریخی انسانهای واقعی در زمان و مکان معین، از اینجا و اکنونِ آنها، عزیمت می‌کند؛ اما اگر واقعگرایی‌ای انتقادی و انقلابی نباشد، به واقعیتِ انتزاعات پیکریافته، به ایدئولوژیِ وضع موجود، تسلیم می‌شود و در غوغا، آشفتگی و بهم‌ریختگی «واقعیتِ بلاواسطه و مشخص» گم خواهد شد. در نگاه به جنبشِ اعتراضی کنونی و در رویکرد و مداخله‌ای که به نسبت جایگاه کنشگر، ممکن است، دو معیار اهمیتِ تعیین کننده و بنیادین دارند:

در دنیای امروز گسترش ارتباطات، پیدایش دنیای مجازی و شبکه های اجتماعی تاثیرات انکار ناپذیری را در روابط انسانها و بخصوص در جنبش های اجتماعی نوین بر جای میگذارند. داشتن یک تلفن همراه متصل به یک شبکه اجتماعی، کافی است تا شما را در بطن مسایلی که در اجتماع پیرامون شما میگذرد قرار دهد، کستلز سه ویژگی مهم جنبش های اجتماعی نوین را در "انقلاب فناوری اطلاعات، جهانی سازی، و شبکه سازی" توضیح میدهد

روز گذشته یکی از صاحب نظران چپ خارج کشور در نوشتاری در یکی از نشریات عمده فراحزبی چپ نوشته بود "اما یادمان نرود آنچه در این 39 سال تجربه کرده‌ایم محصول انقلاب بوده است. هیچ انقلابی به آزادی، دموکراسی و عدالت اجتماعی نرسیده است." نمی دانم اگر این دوست عزیز فقط به انقلاب آمریکا در سال 1775 نگاه می کرد، بازهم چنین حکم کلی را درباره همه انقلابها بر مبنای درکی عامیانه از انقلاب 57 ایران، صادر می کرد، یا برای اثبات مدعای خود می گفت آمریکا به عدالت اجتماعی نرسیده

تقديم به رهايى، كه قرمز مى جوشد در اسارت و قفس

مولانا عبدالحمید امام جمعه اهل سنت زاهدان و یکی از رهبران برجسته اهل سنت ایران در مراسم امروز جمعه ۱۵ دی نماز جمعه اهل‌سنت زاهدان، با اشاره به اعتراضات اخیر در نقاط مختلف کشور، بر لزوم توجه مسئولین به خواسته‌ها و رسیدگی به مشکلات مردم تاکید کردند.ایشان بر خلاف مواضع برخی از اصلاح طلبان ، با حمایت از تجمعات اعتراضی مردم در کشور گفتند "مردم باید تلاش کنند تجمعات‌شان به خشونت کشیده نشود و به اموال عمومی مردم آسیب وارد نکنند". مسئولین امر نیز باید به تجمعات و راهپیمایی‌های اعتراض‌آمیزی که این‌روزها

جنبش نوین ایرانیان، موجودیت حکومت اسلامی را بدون هیچگونه اما و اگر و تردیدی در دستور کار گذاشته است. در اینراه بدرستی براندازی حکومت اسلامی نشانه گیری شده و اراده واحد سکولار دمکراتیک و سوسیال در سطح جامعه برای خیز سیاسی و کسب قدرت، در حال تکوین است. بازگشت همبستگی سراسری – ملی ایرانیان ، “بازگشت خوشحالی به جامعه ایرانی” و امید به ساختن ایران فردا، انگیزه و پتانسیل عظیمی می باشد که از آن، ناقوس مرگ حکومت اسلامی بصدا درآمده است. چنین باد!

دگرگونی، نیل به نان، کار و کرامت انسان مبارزه با فقر، گرانی، بیکاری، تبعیض، فساد و سوءمدیریت در ایران کار ساده و کوچکی نیست. تحمیل رژیم به واگذاری قدرت به اراده و رای مردم باید در نبردی دلاورانه در جبهه ها و سنگرهای گوناگون انجام شود. تنها اتکا به نبرد خیابانی، ساده کردن مسئله و خطرناک است. باید در صدها جبهه و سنگر مدنی، سیاسی، علمی، فرهنگی و روشنگری هم رزمید:

چه شد که در رژیم پادشاهی مردم رهبری انقلاب خود را به روحانیون سپردند، آنان را بر تارک خود نشاندند و اینک ۳۹ سال پس از روی کار آمدن حکومت اسلامی مردم علیه روحانیون قیام کرده‌اند؟ اگر این حوادث آن چنان که او امروز سه شنبه ۱۲ دیماه مدعی شد توطئه دشمنان خارجی است، چرا در زمان شاه که آمریکا و اسرائیل درایران بیشترین نفوذ را داشتند، توطئه و"رخنه" خارجی مانع از روی کار آمدن روحانیت نشد؟

از نظر تئوریک قدرت سیاسی بیانگر قدرتی است که از جانب شخص یا گروهی در جامعه اجرا می گردد. مفهوم قدرت مترادف تسلط بر جمعیتی است که در یک قلمرو جغرافیایی زندگی می کند. اشکال قدرت و شیوه اجرایی آن بسیار متنوع است. تجلی بارز قدرت سیاسی در شخصیت رئیس حکومتی مانند امپراتور، رئیس جمهور، پیشوا، ولی فقیه مطلق، منعکس می شود.

آزادی فعالیت احزاب ،آزادی رسانه ها و مطبوعات ،استقلال سندیکاهای غیردولتی و حضور مستقیم کارگران در این گونه سندیکاها ، دعوت از اقتصادانان خبره و دلسوز (فارغ ازاینکه به کدام جریان سیاسی نزدیک است) و درنهایت فراهم کردنِ شرایط برای انتخاباتی آزاد در کشور، روشهایی است که حاکمیت برای تسلی دادن به معترضان و بهبود ساختار کشور توانایی بهره بردن ازآن را دارد.

اواخرِ عمرِ هر رژیمِ استبدادی که می‌رسد، یک عده‌ای از اهالیِ رژیم به صرافتِ «اصلاحات» می‌افتند.

این بحث ربطی به این ندارد که کسی هوادار ترامپ است یا نیست، آقای ترامپ یا اوباما یا بوش وقتی رییس جمهور آمریکا هستند حمایتشان از جنبش مردم ایران یعنی حمایت آمریکا که رهبر کشورهای دموکراسی غربی است.
این "جنبشی را که فرسنگها از مدعیان رهبری مردم در اپوزیسیون جلوتر است و هدفش تغییر رژیم است" (2)، اگر راه اندازی نکرده ایم و در برآوردن نیازهای آن کمکی نبوده ایم اقلاً آنرا از حمایت بین المللی با تئوری های قلابی محروم نکنیم که نشان از بیسوادی این مدعیان رهبری سیاسی دارد.

شوربختانه اخبار نگران کننده ای به گوش می رسد مبنی بر اینکه حکومت و اصلاح طلبان حکومتی بر علمای محترم اهل سنت فشار وارد آورده تا علما در خطبه های نماز جمعه ء فردا (۱۵ دی ماه) و از طریق دیگر تریبون ها معترضین را بعنوان آشوبگر و عوامل بیگانه معرفی کرده تا بهانه ای باشد برای سرکوب هر چه بیشتر مردم معترض بلوچ و اهل سنت در استان و در بقیه نقاط ایران. امیدوارم این نوع سخنان تلخ و دردآور هرگز از زبان علمای ما که باید مدافع حقوق ضایع شده اهل سنت و مردم بلوچ باشند، بیرون نیاید.

کار من و امثال من نشان دادن شیوه ی کار سیاسی نیست. کار من و امثال من نوشتن در باره ی مسائل سیاسی است و دعوت به فکر کردن.
اما چه باید کرد در سرزمینی که حکومت اش، مخالف و منتقد سازمان یافته ندارد و صدای اعتراضی اگر بر خیزد از اعماق دل کسانی بر می خیزد که طی چهار دهه ی گذشته و در طول نسل های مختلف جان به لب شده اند و صدای فریاد شان به آسمان بلند شده است؟

از درون جنبش سبز 1388 که هدایت آن در دست باندهای حکومت اسلامی بود، شعاری ساختارشکن زاده شد. آن شعار توسط بخش سکولار دمکرات جنبش و در راستای شکستن ساختار حکومت دینی طرح شده بود و معطوف به برافراشتن پرچمی ملی بود تا طیف سکولار، دمکرات و سوسیال جامعه را در برابر قطب مدافعان حکومت اسلامی، بمیدان جنبش ساختارشکنانه جلب کند. بخشی از حاکمان برای سوار شدن بر موج و بانحراف کشاند اهداف این سیاست، گفتند ما هم مدافع جمهوری ایرانی هستیم و جمهوری ایرانی همان جمهوری اسلامی است. آنها خودشان را به خریت زده تا ...

در این میان نباید گول رفتار و گفتار شبه فاشیستی ترامپ و شرکاء را خورد که با حفظ منافع با ارتجاعی ترین قشر حکومتی در ایران و منطقه ارتباط برقرار می کنند و خیزش حق طلبانه توده های مردمی را از مسیر اصلی خود منحرف می سازند...

آنهم درست در همین هیر و ویر بی شرمانه و حق بجانبگی خامنه ای! که فریاد دادخواهی توده ها را کار دشمن نامید؛ و سازشکاران او می خواهند با شعار (( رفرانودوم )) همچنان سر راه انقلاب مردم، کوهی از خون و چرک 39 ساله دیگر بنهند و ادامه مبارزه شان را متوقف سازند.

چهاردهه حاکمیت شما خسارات جانی و مالی جبران ناپذیری به مردم و کشور ایران و کشورهای منطقه وارد کرد . شما بلافاصله پس از بدست گرفتن قدرت کشتار بی امان مردم از جمله تحصیل کرده ها را بنام مذهب آغاز کردید ده ها هزار نفر از سیاسیون و گروهای اجتماعی را متلاشی و نابود کردید حتی قبرستان آنها را تحمل نکردید .

اين مقاله پيش درآمدى است بر عبور آزربايجان از مفاهيم سياسى و فرهنگى سلطه.

رهبر فعلی ایران آقای آیت الله سیدعلی خامنه ای، برشما پوشیده نیست که بنا به گفته سی. ان. ان. کارمندان ایرانی و با شهامت، بانک های مالزیائی افشاء کرده اند که سران رژیم درسایه اسلام علی و شما در حال چاپیدن مملکت هستند و دومین لیست از کسانیکه در رأس کار قرارداشته و دارند، حساب بانکی آنها با ذکر شماره ونام بانک خارجی بیرون داده اند که شما اگرخود واقعا شریک دزد و رفیق قافله نیستید، رسیدگی بفرمائید. که چرا درجامعه اسلام شیعه اینگونه بی شرمانه مملکت راغارت می کنند

هم میهن گرامی «پیمان عارف» در مطلب شان که از دل بر آمده آورده اند :
هر چه میخواهی بکن اما از ایران مان سوریه نساز ؛
عنان ات را به دست خائنان به وطن نده ؛

این شد بهانه ای که من مطلب زیر را بیاورم

چراکه در بازار مکاره ی رژیم هرروز دامنه تورم و گرانی بالا و بالاترمی رود و کول مردم ندار شکسته تر و خمیده تر می شود؛ و طبعا نیاز های اولیه حیاتی همچون ( نان و تخم مرغ) با توجه به توان ناچیز مالی، برای قریب به اتفاق کارمزدان و تنگدستان کمیاب تر و درسترسی به آنها سخت تر می شود و گرسنگی طاقتفرساتر.

واقعیت این است که، پیشمرگه نه متعلق به وطن، که "مامور با حقوق" {مزدور} احزاب {کردی} است. بعلاوه کردستان را نه پیشمرگه که آمریکا تاسیس کرد. در شمال عراق آنچه که وجود ندارد: یک اقتصاد ملی، یک ارتش ملی، و یک دستگاه دولتی ملی است. ولی آنچه که وجود دارد: کمپانی {کورپراسیون} سیاسی است که پول نفت را نسبت به جمعیت تقسیم می کند. ارتش، نیروی "ویژه امنیتی" است که تقسیم پول را تضمین می کند. (فقط برای امنیت داخلی است، قدرت جنگ خارجی ندارد). و احزاب عشیرت های سیاسی اند".