● زنان

قتى ميگم كه دين ما برترين دين دنياست ; هنگاميكه ميگم دين ما كاملترين دين دنياست ; زمانى كه ميگم دين ما نه تنها براى زمان حال بلكه براى قرنهاى آتى و حتى ابديت است خيليها باور ندارند !

چند سال پیش از اسد سیف پژوهشی منتشر شد با عنوان «اسلام نویسی در ادبیات جمهوری اسلامی ایران». او در این اثر، کتاب های درسی دبستانی و دبیرستانی در ایران را بر رسیده است.* مدتی پیش یک جلد «اطلس رنگی» از تهران به دستم رسید.

اشارات پراكنده ا‌ی كه در مورد زنان در اسناد آمده عمدتا مربوط به اعتقاد زنان به خرافات، آگاهي زنان از ‏طب سنتي و ‏اشتغال زنان در این حوزه است که بر مبناي موقعيت اجتماعي و اقتصادي، سكونت در شهر و روستا متفاوت می نماید. ‏طبابت سنتي و گياهي در ‏ميان زنان ايلياتي و روستايي رايج بود. ‏در زمان ساسانيان هنگامي كه كودك به دنيا مي‌آمد اعتقاد به چشم بد داشتند، مخصوصاً در سه شب اول ‏تولد كودك بيشتر به اين موضوع توجه داشتند.

اما اگر بخواهیم به واقعیت نگاه کنیم از هیچ کدام از این وعده‌ها خبری نیست و هیچ تغییری در بر خورد با زنان ایجاد نشده و هیچ مدرک عینی وجود ندارد که این وضعیت تغییر کرده باشد و این خبرها و و صحبتها که منتشر شده اند پیام آور این هستند که برخی‌ تغییرات دارند به صورت تدریجی‌ و آهسته صورت می‌گیرد ولی‌ اینکه ما ۳۴ سال باید صبر کنیم

دوران اصلاحات با آن همه امیدی که مردم داشتند تا نه حاکمیت و نه اسلام، بلکه با سنگر گرفتن پشت رویکرد اصلاح طلبانه شاید نیروهای افراطی و خشونت طلب که درون حکومت سنگر گرفته اند را کنار بزنند، شکست خورد و نه تنها بنیادگرایان خشونت طلب کوتاه نیامدند بلکه افراطی ترین نیروها بر مستند قدرت و به تسخیر مراکز بیشتری از قدرت سیاسی موفق شدند. در سال 1388 باز هم امیدوارانه مردم تلاش کردند که به طریقی مسالمت آمیز رأی و نظر خود را بگویند و مثلا شعار توقف گشت ارشاد توسط آقای میرحسین موسوی را مثل حلوا بلعیدند...

ولی "ناموس " یعنی چه ؟ همین اصطلاح "ناموس " در متن فرهنگی ما مربوطه به ادبیات مردسالار و سلطه گر بر زن / حالا اگه با یه مرد بدتر از اینو انجام بدن ، زن ها می تونن بگن این مرد ناموس ماست ؟ درثانی همه ی زن ها که ناموس همه ی مردها نیستند به دلیل هموطنی ؟ شاید یک زن درپیوند یک غیر ایرانی باشد و آن وقت آن زن ناموس آن مرد غیرایرانیست یا ما و اصولا کاربرد ناموس این جا چیه دیگه ؟ به نظرم منطق هردوشون از یه نظر یکیه : چه اونی که میکشه که ناموس مردم بمونه و چه اون که ناموسو میکشه که خودش بمونه ...

من برای بوسیدن ارزش زیادی قایل نبودم اما برای همسرم چنین نبود. او به من ایراد گرفت که فاقد احساس هستم در حالی که چنین نبود. به نظر همسرم، بوسیدن نوعی عشق سنج است. آنگاه، از خودم پرسیدم چرا من برای بوسیدن ارزش زیادی قایل نیستم. سرانجام پی بردم هرگاه بوسیدن ترک شود زندگی زناشویی سیر قهقرایی طی می کند.

فاجعه از آنجا آغاز می شود که بناز آنگونه که اشاره شد با تهدید های پدر بارها به پلیس شهر مراجعه نموده و تقاضای کمک کرده که او ازطرف خانواده تهدید به قتل می شود، اما پلیس به این امر مهم توجه نکرده است و یا کم توجهی نموده است. با تأسف زیاد پس از انجام قتل فاجعه بار، پلیس برای دستگیری قاتلان می خواهد قهرمانی خودرا نشان دهد. مثلی است معروف که گویند: "بعد از مردن سهراب نوشدارو" و حتا احتمالا، آن گونه که در پیش گفتیم، این فیلم با هزینه زیاد اسکاتلندیار، بوده است.

وقتی یادم به دوران زناشویی می افتد چند تصویر برایم پر رنگ و واضح هست. یکی از مهمترین آنها ترس است، ترسی که پایانی نداشت، ترسی که از رختخواب تا مهمانی های خانوادگی، از رستوران تا سالن سینما، از تلفنی که ساعت 8 شب زنگ می زد تا کافی شاپی که با دخترها می رفتم، همه جا حضور داشت.

با شروع یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری و آغاز دوبارۀ فعالیت های منسجم تر کنشگران جنبش زنان در داخل کشور، به تازگی سه بخش بهم پیوسته از مقاله نوشین احمدی خراسانی منتشر شده است که من در ادامه به دومین بخش از این مقاله تحت عنوان «مطالبات ما و منفعت عمومی زنان» می پردازم. در بخش دوم، که ادامه ی مباحث بخش اول در مورد مطالبات زنان و هماهنگی روشمند این مطالبات با خواسته های عمومی جامعه (مطالبات دموکراتیک مردم) است نویسنده به عرصه های مختلفی از جمله...

با اینکه حضور زنان در دولت آقای روحانی با توجه به وعده های ایشان هنوز کمرنگ است و جای انتقاد دارد، اما هر حرکتی از سوی ایشان (همچون برگزیدن سخنگویی از میان زنان برای وزارت امور خارجه) که منجر به حضور زنان در پست های سیاسی شود و بتواند علیه کلیشه سازی جنسیتی در نهادهای سیاسی الگوسازی کند، شایسته است که مورد توجه و تشویق قرار بگیرد.

گوشی را نیما بر می دارد و درجا می پرسد: "کی... اَستی؟" تا می گویم خاله مهشید، گوشی را می گذارد زمین و مادرش را صدا می کند:

نگاهی به مقاله "جنبش های قومیتی و مطالبات زنان" از نوشین احمدی خراسانی

المپ دوگوژ نويسنده فرانسوی در 1789 در اعلاميه حقوق زن و شهروند اعلام داشت «همچنان که زنان حق دارند که بالای چوبه دار بروند، به همين سان نيز حق دارند که بالای سکوی خطابه بروند».

وقتی صحبت از حذف زنان ایران از عرصه های اجتماعی و رفتن به سوی تفکیک جنسیتی بیشتر می شود، وقتی طرحی یا لایحه ای در دولت یا نهادهای دولتی در ارتباط با ایجاد محدودیت های بیشتر و راندن زنان به خانه ها ارائه می شود، وقتی گشت های ارشاد با انواع اسامی ابداعی هر ساله برای کنترل زنان در خیابان ها مستقر می شوند، من برخلاف خیلی ها که شدیدا اعتراض دارند ترجیح می دهم ساکت تر باشم و منتظر نتیجه و سیر روندی باشم که در سیستم حکومت تعیین شده است و همیشه...

در شرایطی که هر مردی یک سرباز به شمار می‌رود، هر زنی نیز به سرزمین اشغالی تبدیل می‌شود. دانش‌پژوهان و کنش‌گران فمینیست که به دنبال تغییر اجتماعی‌اند باید این سکوت و شکاف‌ موجود در تحقیقات معمول درباب ستیز اسرائیل-فلسطین را به چالش بکشند و رابطه بین نظامی‌گری و خشونت و ساختار اجتماعی جنسیت در اسرائیل و جاهای دیگر را بیشتر مورد بررسی قرار دهند.

جنبش برابری حقوق زنان در ایران ناگزیر است رابطه متقابل خود را با گروه های زنان قومیتی به درستی تبیین کند تا بتواند به یاری پتانسیل های این بخش از زنان مملکت، تحقق مطالبات هرچه وسیع تر زنان در کل کشور را بسترسازی کند. چرا که گروه های قومی، مذهبی، زبانی و... که خواهان به رسمیت شناخته شدن حقوق برابر خود از جمله: تساوی مدنی، تدریس زبان مادری در مدارس، آزادی وجدان، فرصت های اقتصادی برابر و... هستند و تحقق این خواسته ها را در چارچوب های مدنی دنبال می کنند...

وقتی کسی نتواند از طریق زبانش روزنامه بخواند، کتاب بخواند، آگاهی اش را بالا ببرد، این شخص در آگاهی هایی که پدر و مادر و عشیره به او داده اند، می ماند. مردهای عرب آگاهی شان را از زبان فارسی می گیرند و زبان فارسی هم به عرب ها توهین کرده در نتیجه آنها از این زبان هم فرار می کنند و نه فارس می شوند و نه عرب. تا زمانی که فکر شیخیت در عرب ها و مردها باشد، مرد همیشه رئیس قبیله است و این دور در فرزندان آنها ادامه پیدا می کند و مردسالاری در وجود مردهای عرب باقی می ماند و تاثیرش را روی زنان می گذارد.

در سال‌های اخیر اطلاعات زیادی از قتل‌های ناموسی در این شهر گزارش شده است: بر اساس اطلاعاتی که از «زنان هم‌اندیش مریوان» دریافت کردم، شیدا زن 16 ساله‌ی مریوانی در مهرماه سال1387 با ضربات چاقوی برادرش در خیابان به قتل رسیده است. چند نفر از جمله «دلبر» و «لاولاو» و «ثویبه» در روستاهای اطراف مریوان توسط یکی از مردان خانواده‌ی خود (اغلب برادر یا پدر) به قتل رسیده‌اند. پدر فرشته نجاتی نیز بر اثر فشارهای زیاد مردم و اطرافیان، دخترش را به اتهام ناموسی می‌کُشد.

جنسیت انسان از ابتدای تولد بر تمام مسیر زندگی او تأثیرگذار است به گونه ای که اولین پرسش، در مورد «جنسیت» نوزاد است و با توجه به این موضوع می توان شغل وی را در آینده متصور شد. در طول تاریخ زنان همواره در جدل و کشمکش برای دستیابی به حقوق خویش بوده اند و این حقوق با توجه به حرکت رو به جلوی جوامع و پشت سر نهادن دستیابی به حقوق اولیه, به نسبت نیاز و خواست های آنان، دچار دگرگونی هایی شده است.

با خواندن اولین جمله­ی پیش­گفتار کتاب «نمادهای اسطوره­ای و روانشناسی زنان»(1) از شینودا بولن با ترجمه­ی آذر یوسفی: «هر زنی، قهرمان اصلی زندگی خویش است.»، خودم را با زره طلایی درخشان بر تن، آماده می­کنم تا پس از رسیدن به صفحه­ی 333 قهرمان اصلی زندگیم بشوم.

آنچه مرا بیشتر از هر چیز آزرده می کرد و احساس تحقیر به من می داد، تنبیه شدن بود درحالی که گناه خود را نمی دانستم. انواعی از خشونت وجود دارد که می توان آن را به فقر فرهنگی، طبقه اجتماعی، عدم آموزش کافی و از این دست دلایل ربط داد، این نوع از خشونت آنقدر بارز و علنی است که هر انسان سالمی آن را محکوم می کند و در بسیاری مواقع خود فرد نیز از رفتار خود پشیمان می شود.

آلكوف شناخت و معرفت را اساسا فرآيندي اجتماعي مي داند و نه فردي و بر همين اساس نظريه معرفت را نظريه اي مي داند كه هم از ارزشگذاري تعاملي برخوردار است و هم فعاليت هاي معرفتي را با شكلي فرهنگي در نظر مي گيرد.

در حالی مجلس به بررسی صلاحیت وزیران پیشنهادی آقای روحانی پرداخت که در میان وزرای پیشنهادی این کابینه حرفی از وزیر زن در میان نبود و همین عدم انتخاب وزیر زن از سوی آقای روحانی واکنش های بسیاری را برانگیخت. از سوی دیگر در جنجال میان رأی اعتماد برای وزرای پیشنهادی، هیچ خبری از مشارکت فعال زنان نماینده ی مجلس برای رأی دادن به وزرا نبود

چرا نرینه ها و مادینه ها در بعضی انواع جانوران به صورت زوج زندگی می کنند؟ یک تحقیق جدید این پدیده را به موضوع کشته شدن فرزندان ارتباط می دهد.

...و تو مثلِ تمامِ مردهایِ اطرافت هم خوابگی را چیزی جدای از عشق می پنداری و من مثلِ تمامِ زن هایِ اطرافم هم خوابگی را دلیلِ عشق می پندارم. تو مثلِ تمامِ مردهای روشنفکر، خودت را یک فمنیست می خوانی، و من مثلِ تمامِ زن هایِ اطرافم دردِ پریود را دوره می کنم، هر ماه!

در روزهای اخیر و در حالی که تأیید صلاحیت وزرای دولت یازدهم در مجلس شورای اسلامی در حال انجام است جمعی از «رسانه‌ها و سازمان‌های مردم‌نهاد حوزه زنان» به تازگی و «به بهانه آغاز به کار دولت یازدهم» بیانیه ای صادر کرده اند

فقها و تمام مسلمین، معتقدند عدالت و برابری، ارزش های ذاتی و اصول بنیادین در اسلام و شریعت است. اگر حقیقتاَ چنین باشد، در دولتی که ادعا می کند به واسطه اصول شریعت هدایت می شود، چرا عدالت و برابری در قوانینی که روابط جنسیتی را تنظیم می کنند منعکس نمی شود؟ چرا برابری و عدالت در حقوق زن و مرد رعایت نمی شود؟ چرا متون فقهی اسلامی – که بیان کننده شریعت هستند- با زنان به عنوان شهروند درجه دو رفتار می کند و آنان را تحت سلطه مردان قرار می دهد؟

جهت تشویق کارکنان متاهل دولت به برداشتن چادر همسرانشان، رژیم تصمیم می­گیرد تا با ارسال ابلاغیه ­ای به ادارات دولتی در سراسر کشور، به کارکنان تا سقف یک ماه حقوق با بازپرداخت شش ماه داده شود تا آنها بتوانند وسایل مورد نیاز برای کشف حجاب زنان خود را خریداری کنند، البته جهت سوء استفاده احتمالی برخی از کارکنان و صرف این پول در جای دیگر هم در این بخشنامه تمهیداتی اندیشیده شده است.

این هم یکی دیگر از عجایب روزگار است که کشورهای مدّعی پیشرو بودن در حقوق و تشخّص زنان، کسی را "بانوی اوّل" کشورشان می‌نامند که شوهرش "آقای اوّل" باشد!

در کنار مشکلات گسترده زنان بیوه در ایران، نگاه حاکمیت به مسائل زنان به جای اینکه در مسیر کاستن از این مشکلات باشد، تحقیرکننده، محدود کننده و تقویت کننده دیدگاه غلط جامعه نسبت به این گروه از زنان است. در حالی که بسیاری از زنان بیوه از برخوردهای ناپسند عموم جامعه از زن گرفته تا مرد نسبت به خود در رنج‌اند، چندی پیش رییس ستاد اقامه نماز ایران در یک سخنرانی پیشنهاد کرد که دانشجویان پسری که امکان ازدواج ندارند با زنان بیوه جوانی که آمادگی دارند ازدواج موقت کنند و...

مطلب زیر تجربه ای از خشونت خانگی است که نفیسه محمدپور با انگیزه ثبت این تجربه ها آنرا در قالب روایتی داستان گونه به نگارش درآورده اس

زنان ایرانی ارمنی در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم در زمینهٔ آموزش، خیریه و به میزان کمتری در زمینه سیاست به عنوان بخشی از جنبش ملی‌خواهانه ارمنی که در اواخر قرن نوزدهم آغاز شد بسیار فعال شدند. در اوایل قرن بیستم نیز، این زنان به طور گسترده‌تری در جنبش ملی‌خواهانه ایران و جنبش زنان ایرانی در جریان انقلاب مشروطه مشارکت جستند. زنان ارمنی ایرانی مبارزه‌ای خودگردان و سازمان یافته برای برابری پیش نگرفتند بلکه آن‌ها در جنبش زنان ایرانی که در جریان انقلاب مشروطه به طور وسیعی در حال شکل گیری بود

جنبش زنان امروز ایران با انبوهی از مطالبات زنان مواجه است که از یک سو حامل مطالبات دموکراسی خواهانه زنان است (معطوف به حقوق و آزادی انسان انتزاعی) و از سوی دیگر دارای مطالبات برابری خواهانه (معطوف به حقوق و آزادی زن انتزاعی) و از طرف دیگر حامل مطالبات عدالت خواهانه گروه های حاشیه ای زنان است که زندگی واقعی را به شکلی خشن و بسیار تبعیض آمیز تجربه می کنند.

سر تو با سر مردان چه فرقی داد؟
دیدن این همه تبعیض چه دردی دارد