در اولین حضور مطبوعاتی بعد از رهایی از بند در ایران و رسیدن به خاک بریتانیا، ریچارد رتکلیف، همسر نازنین زاغری رتکلیف که با چهره‌ای خندان و راضی روی صندلی نشسته بود، از وزارت خارجه بریتانیا برای تلاش‌شان در جهت آزادی همسرش تشکر می‌کرد که خانم زاغری سخنان او را رد کرد و گفت چنین حسی ندارد: "من در آن حد واقعا با او [ریچارد رتکلیف] موافق نیستم. چون من در طول شش سال شاهد تغییر پنج وزیر خارجه بوده‌ام. چند وزیر خارجه لازم بود که یک نفر را به خانه برگرداند؟"

موج حملات توییتری بود که بعد از این سخنان شروع شد. آرون بنکس، تاجر و از حامیان اصلی کارزار جدایی بریتانیا از اروپا (برگزیت)، نوشت او "به طرز ابلهانه‌ای به کشور دشمن رفته که سخت تحت تحریم است". آقای بنکس حتی عکس خانم زاغری با تولیپ صدیق، نماینده حزب کارگر و کی‌یر استارمر، رهبر این حزب، را توییت و خانم زاغری را به فعالیت سیاسی در ایران متهم کرد. تولیپ صدیق نماینده حوزه انتخابی محل زندگی خانواده راتلکیف و پیگیر آزادی نازنین بوده است.

همراه با توییت آرون بنکس، هزاران توییت دیگر منتقد "ناسپاسی" خانم زاغری بودند و با کلماتی بد و توهین‌آمیز او را خطاب قرار دادند و هشتگ زدند "او را برگردانید".

دیوید کمپبل بانرمن،‌ سیاستمدار بریتانیایی محافظه‌کار و عضو سابق پارلمان اروپا نوشت: "امیدوارم او دست کسی را که نجاتش داده، گاز نگیرد. آیا او هیچ مسئولیتی برای خودش به خاطر رفتن به کشوری با چنین حکومت کثیفی قائل نیست؟"

در بسیاری از توییت‌های حمله به خانم زاغری به پرداخت ۴۰۰ میلیون پوند (۵۲۰ میلیون دلار) برای آزادی او اشاره و ادعا شده بود که این پول "از مالیات شهروندان" بریتانیایی پرداخت شده و حالا خانم زاغری برای این "لطف" قدردان نیست. پولی که در واقع به تایید مقام‌های دو کشور طلب ایران از بابت خرید تانک‌های چیفتن بوده و به اعتقاد خانم زاغری که شش سال از فرزند و خانواده‌اش دور بوده، باید زودتر از اینها پرداخت می‌شد.

'او بدهکار نیست، ماییم که باید توضیح بدهیم'

موج توییت‌ها و حملات به خانم زاغری با سرعتی پیش می‌رفت که سخنگوی دفتر بوریس جانسون، نخست‌وزیر بریتانیا، آنها را محکوم کرد و گفت: "بدیهی است شخصی مانند نازنین زاغری رتکلیف که چنین مصیبتی را پشت سر گذاشته، نباید با هیچ آزاری از سوی شبکه‌های اجتماعی یا چیزهای دیگر مواجه شود."

در توضیح دفتر نخست‌وزیری بریتانیا تاکید شده بود: "او یک مصیبت غیرقابل تصور را پشت سر گذاشته و بسیار خوشحالیم که اکنون به خانواده‌اش پیوسته است. و به عنوان یک شهروند بریتانیا که در یک کشور آزاد و دموکراتیک زندگی می‌کند، حق دارد نظر خودش را در مورد هر موضوعی بیان کند."

بوریس جانسون، نخست‌وزیر فعلی بریتانیا، یکی از وزرای خارجه‌ای است که مورد انتقاد خانم رتکلیف قرار گرفته است. آقای جانسون زمانی که وزیر خارجه بریتانیا بود، پیش از آنکه برای مذاکره درباره خانم زاغری به ایران سفر کند، بر خلاف ادعاهای خانواده خانم زاغری که تاکید داشتند او هیچ فعالیتی در زمینه ایران نداشته، در دفاع از خانم زاغری گفته بود او کار خاصی نمی‌کرده و فقط مشغول آموزش روزنامه‌نگاران بوده است. ادعایی حساس برای نهادهای امنیتی ایران که بنیاد خیریه رویترز، کارفرمای قبلی خانم زاغری، به شدت تکذیب کرده بود.

آن زمان ریچارد رتکلیف خواستار عذرخواهی و توضیح آقای جانسون شده بود که به اعتقادش اظهارات "اشتباه" او باعث می‌شد وضعیت نازنین زاغری در ایران خطرناک‌تر شود.

جرمی هانت، یکی دیگر از وزرای خارجه سابق بریتانیا، بعد از موج حملات به او در دفاع از خانم زاغری نوشت: "او هیچ تشکری به ما بدهکار نیست. ما هستیم که به او یک توضیح بدهکاریم."

آقای هانت توییت کرد: "او کاملا درست می‌گوید که زمان زیادی طول کشید که به خانه برگردد. من تمام سعی‌ام را کردم همانطور که وزرای خارجه دیگر تلاش کردند. اما تمام سعی ما شش سال طول کشید. باید صادق باشیم و بگوییم که مساله باید زودتر از اینها حل می‌شد."

دیوید لامی، وزیر خارجه سایه در حزب کارگر، هم نوشت: "نازنین زاغری رتکلیف تشکری به دولت بدهکار نیست. دولت باید به او توضیح بدهد که چرا اینقدر طول کشید."

در ادامه این موج حملات به خانم زاغری رتکلیف، عده‌ای هم منتقدان را به "نژادپرستی" متهم کردند از جمله ژانت استریت‌پورتر، روزنامه‌نگار شناخته شده بریتانیایی که در دیلی‌میل پرسیده بود، "اگر او یک نام انگلیسی" و "موی بور" داشت آیا باز هم گروهی "کاملا نژادپرست" او را به خاطر زندانی شدن در کشوری که "به نقض حقوق بشر متهم است" مورد شماتت قرار می‌دادند؟چرا بعضی از بریتانیایی‌ها به نازنین زاغری رتلکیف حمله کردند؟