مریم اکبری منفرد از شهروندان معترض به نتیجه انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ در ایران است. وی سه فرزند دارد که کوچکترین آنها هفت ساله است . مریم اکبری منفرد در تاریخ ۱۰ دی ماه سال ۱۳۸۸ در جریان حوادث عاشورا بازداشت و راهی زندان اوین شد

وی بعد از بازداشت به محاربه از طریق عضویت در سازمان مجاهدین خلق متهم شد. منفرد با این‌که ماه‌ها در بازداشت به سر برد، هرگز قرار بازداشت اش تمدید نشد. این در حالی بود که وی بارها گفته  بود که هیچ وابستگی به سازمان مجاهدین خلق ندارد.

دادگاه خانم اکبری منفرد در تاریخ ۱۶ لردیبهشت ماه ۱۳۸۹ در شعبه  ۱۵ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی مقیسه برگزار شد. در تاریخ ۱۱ خرداد ماه ۱۳۸۹ اکبری منفرد به ۱۵ سال زندان و تبعید در زندان رجایی‌شهر محکوم شد. این حکم به اتهام «محاربه» صادر شد. این حکم که در دادگاه تجدید نظر به تأیید رسیده بود در تاریخ پنجم مهر ماه ۱۳۸۹ اجرایی شد و وی از زندان اوین به زندان رجایی‌شهر کرج منتقل شد.

در اردیبهشت ماه ۱۳۹۰ مریم اکبری منفرد همراه دیگر زندانیان سیاسی زن زندان رجایی‌شهر به صورت ناگهانی به زندان قرچک ورامین منتقل شد. وضعیت بسیار بد زندانیان سیاسی زن و اکبری منفرد در زندان قرچک ورامین سبب اعتراض خانواده‌های این زندانیان و نوشته نامه تظلم‌خواهی از سوی آنان به مردم ایران شد. اعتراض‌ها به حضور اکبری منفرد و دیگر زندانیان سبب شد که آن‌ها در تاریخ ۲۹ اردیبهشت ماه به زندان اوین منتقل شوند.

در آن زمان خانم منفرد زاده به همراه  8 زندانی سیاسی زن دیگر و پس از انتقال به زندان قرچک ورامین طی  نامه ای خطاب به مردم ایران ، مراجع تقلید و مسئولان نظام نوشتند:” در ابتدای مشاهده این وضعیت و هتاکی ها و برخوردهای غیر قانونی ای که با زندانیان می شد، تصمیم به اعتصاب غذا گرفتیم، و کماکان بر این حق خود اصرار می ورزیم که در صورت تداوم شرایط فعلی، بیمی برای گذشتن از جان خود نداریم که اگر داشتیم هیچ کدام امروز در این جا نبودیم. اگرچه تجربه به ما ثابت کرده است که بی ارزش ترین چیزها در زندان، جان آدمی است. آن هم چنین زندانی، که اساس وجودش نه قانون، نه نظام جمهوری اسلامی، نه مقامات قضایی که اصل انسانیت را به زیر سوال برده است . به هر روی دست به دامان وجدان های بیدار شده ایم تا اگر ذره ای انسانیت در وجودمان باقی مانده باشد، در برابر این بی حرمتی ها به شان و منزلت انسانی که ملائک بر او سجده برده اند سکوت نکنیم.”

به گفته این زندانیان زندان قرچک ورامین، کهریزک دوم است چرا که، وضعیت بهداشتی بسیار نامناسبی دارد .

گفته می شود آلودگی های ناشی از نبود امکانات کافی سرویس های بهداشتی، ازدحام ۲۰۰۰ زندانی در هفت سوله که گنجایش یک سوم جمعیت مذکور را نیز به سختی داراست و برخوردهای بسیار نامناسب ماموران زندان با زندانیان و نگهداری کودکان زندانی زیر ۱۸ سال در میان زندانیان خطرناک، عدم وجود آب قابل شرب، وضعیت نامناسب غذایی، تنها گوشه ی کوچکی از مشکلات زندانیان نگهداری شده در این زندان است.

همچنین مریم اکبری منفرد در مرداد 1390  طی نامه یی به گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد، بخشی ازجنایات دیکتاتوری آخوندی علیه خود و خانواده اش را تشریح کرد و خواستار بازدید او  از زندانها و شکنجه گاههای رژیم و دادخواهی شد. مریم اکبری منفرد در نامه خود با تأکید بر اینکه می داند با نوشتن این نامه بیش از پیش تحت شکنجه و آزار و اذیت دژخیمان رژیم قرار خواهد گرفت، نوشت: «اینجانب مریم اکبری منفرد،۳۵ ساله دارای ۳ فرزند دختر ۱۳ ساله، ۵ساله و ۴ ساله از تاریخ دهم دی ماه ۱۳۸۸ در زندان هستم.
۶ساله بودم که برادرم محمدرضا را به شهادت رساندند که در سال ۶۰ بود. بعد از آن در سال ۶۳خبر شهادت برادر دیگرم را به ما دادند.
برادر کوچکم که در ۱۷ سالگی دستگیر شده بود به همراه خواهرم که دختری ۳ ساله داشت جزء قتل عام های سال ۶۷ بودند و هیچ نشانی از آنها به ما ندادند و حتی اجازه گرفتن مراسم برای این چهار عزیز از دست رفته را نداشتیم. بله در این حین بود که مادرم در سن ۴۲ سالگی به دلیل فشارهای روحی از سوی رژیم در سال ۶۸ در اثر حمله مغزی و قلبی درگذشت.
مریم اکبری منفرد در بخش دیگری از نامه خود خطاب به احمد شهید، گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد برای بررسی جنایات رژیم، با اشاره به رفتارهای ضدانسانی دژخیمان رژیم علیه خود، و محکومیت ۱۵ سال زندان خود افزود:
. قاضی با صراحت اعلام کرد “تو جور خواهر و برادرهایت را می کشی. “(بچه هایش را بیاورید تا کمی گریه زاری راه بیاندازند و ما ببینیم). وقتی دختر کوچکم که حالا ۵ساله شده است، در محیط زندان برای ملاقات من می آید و از دوری من گریه می کند با خود می اندیشم که همان رنجهایی که من از کودکی کشیده ام را حالا باید کودکانم تحمل کنند.چند نسل باید فدا کنیم چند نسل باید نابود شود تا این ظلم و بیداد خاتمه یابد.
این زندانی سیاسی در ادامه نامه خود، نوشت: از شما مردم آگاه جهان و سازمان جهانی حقوق بشر می پرسم در کدام دادگاه زنی را با سه فرزند به جرم اینکه خواهر و برادرش (مجاهد بودند) به ۱۵ سال زندان و تبعید محکوم می کنند.