امروز 16 مارس 2013، بیست و پنج سال از بمباران شییایی شهر حلبجە میگذرد.

25 سال پیش، دولت اشغالگر عراق، پروسە ژنوساید و کشتار جمعی ملت کورد را بە اوج خود رساند و با بمباران شیمیایی این شهر، 5000 تن از ساکنین آن اعم از زن و کودک و پیر و جوان را بە کام مرگ فرستاد و بیش از 10000 نفر مجروح و هزاران نفر را نیز آوارە نمود. همچنین لطمات فراوانی بە طبیعت منطقە وارد ساخت.

جهان ناظر و شاهد این جنایت ضد بشری بود. اما نە سازمان ملل متحد و نە قدرتهای بزرگ در زمان وقوع آن لب نگشودند و از پرداختن بە آن امتناع کردند. بدین ترتیب بار دیگر ملت کورد بە وضوح، قربانی مصالح ویژە دولت ها گردید.

بمباران شیمیایی حلبچە رویدادی منفصل از گذشتە نبود. این جنایت استمرار کشتارهای پیشین ملت کورد بود. ادامە کشتارهایی کە قبلا توسط امپراتوری های صفوی ،عثمانی و روسیە در کوردستان صورت گرفتە بود. از جملە آنها کشتار ساکنین منتطقە موکریان، تلفات عظیم انسانی در جنگ چالدران، کشتار لورها، کشتار جمعی سال های 1915,1916 و بطور کلی یک سدە گذشتە.

آنچە امکان ارتکاب این جنایات را برای دشمنان ملت کورد فراهم آوردە است، عضب حق تعین سرنوست سیاسی آن و نبود دولت ملی بودە است. اگر ملت کورد تقسیم و کوردستان اشغال شدە،نمی بود و دارای دولت ملی و حاکمیت سیاسی خود بود، هرگز این چنین مورد قتل و کشتار جمعی واقع نمی شد.

در فاجعە حلبجە خون فرزندان ملت کورد در دو بخش جنوب (تحت سلطە عراق) و شرق( تحت سلطە ایران) در هم آمیخت. از طرفی دولت عراق این جنایت را آفریدە بود و از سوی دیگر دولت اشغالگر ایران، صدها کورد شرق کوردستان را در حین خروج از منطقە شیمیایی شدە از بین برد. اشک تمساح ریختن های سران جمهوری اسلامی برای حلبجە، هیچ اندازە از این حقیقت نمی کاهد کە ایران دشمن حقوق و آزادی های ملت کورد، در همە بخش های کوردستان است.

حال کە نظام بین المللی کنونی با آنچە در آن هنگام بود متفاوت است و نظام های توتالیتر و دیکتاتوریها یکی بعد از دیگری سقوط میکنند و آزادی ، دموکراسی و حقوق بشر، گفتمان دوران است، زمان آن فرا رسیدە است دولت هایی کە پرچم این ارزش های معاصر را برافراشتەاند، موانع آزادی ملت کورد در تحقیق سرنوشت سیاسی خویش را برداشتە و این ملت را برای استقلال و تشکیل دولت ملی و کشوری آزاد و دموکراتیک یاری رسانند. علاوە بر این، بر سازمان ملل متحد و قدرت های بزرگ جهان است کە با استفادە از اصل "مسئولیت حمایت" و " دخالت بشر دوستانە" راه تجاوز و سرکوب و کشتار علیە ملت کورد در همە بخشهای آن را از هر دولتی، مسدود نمایند. تا آنجا هم کە بە فرزندان ملت بزرگ کورد مربوط می شود،باید زخم حلبجە و دیگر جنایاتی کە علیە ملتمان صورت گرفتە است را بە پرچمی برای استقلال کوردستان مبدل ساختە و آن را در مقابل سازمان ملل و دولت های عضو شورای امنیت و اتحادیە اروپا برافرازند. آنچە بر ملت ما رفتە است تنها با اعادە حقوق پایمال شدە و حمایت از استقلال و حاکمیت ملی و برچیدە شدن مرزهای ساختگی کوردستان، قابل جبران است.

کشتار هزاران انسان کورد در سرزمین مادری خود در اواخر قرن بیستم، اثبات می کند کە رژیم های اشغالگر و توتالیتر برای بقای خود در صورتی کە دارای سلاح کشتار جمعی باشند، از بە کارگیری آن خودداری نمی ورزند.

اکنون کە رژیم جمهوری اسلامی، پیگیرانە در تلاش دستیابی بە سلاح اتمی است،انتظار می رود کە سازمان ملل، دولت های جهان و همە محافل و مجامع بشردوست و صلح طلب و طرفدار حفظ محیط زیست و جامعە جهانی بطور کلی، مانع از دستیابی ایران بە سلاح اتمی گردند. ایران اتمی بیشترین تهدید علیە سرنوشت ملت کورد در خاورمیانە ایجاد می کند. عدم توجە بە این مسئلە،نادیدە گرفتن حیات و نگرانی های 40 میلیون آحاد ملتی است کە هر بار از سویی، غرق در فاجعە و تراژدی شدە است .

درود بر حلبجە شهید

در اهترار باد پرچم آزادی و استقلال کوردستان

پارت آزادی کوردستان

کمیتە مرکزی

١٦ مارس٢٠١٣