روشن نیست عبدالله اوجان در زندان «ایمرالی» تحت چه شرایطی نگهداری میشود. و پیام نوروزی* خود را در چه وضعیتی نوشته است. اما محتوای پیام در مورد  حل « مسئله ملی» در عین حال که یک پیروزی برای مردم ستمدیده کرد است، در عین حال نیز در عرصه « شیوه مبارزه» یک شکست کامل به حساب میاید. 
پیروزی از این زاویه است که « شیوه مبارزە سیاسی و دمکراتیک» یا مدنی و مسالمت آمیز آغاز میشود. و شکست از این زاویه مطرح است که « مبارزه مسلحانه» به قول تخمین زنندگان بعد از  کشته شدن 40 هزار انسان، عدم کارایی خود را در « حل مسئله ملی» اعلام میکند. 

مسئله ملی راه حل نظامی ندارد
اوجالان  مینویسد : « ما بە مرحلەای رسیدەایم که به تفکر و اندیشه و سیاست نیازمندیم.» 
پرسیدنی ست که  « آن کدام مرحله است که مبارزان و مردم ، "به تفکر و اندیشه و سیاست نیازمند" نیستند؟ پرواضح است که همچو « مرحله» ای هرگز وجود ندارد.

و مردم و مبارزان که از حقوق خود دفاع میکنند همیشه به " تفکر و اندیشه و سیاست نیازمندند". در حقیقت همان راهی ست که اکنون به آن رسیده اند -« شیوه مبارزە سیاسی و دمکراتیک». 
آیا ممکن نبود پیش از 40 هزار کشته ، شیوه مبارزه مدنی و مسالمت آمیز را اتخاذ کنند؟ 
بر اساس تجارب صدساله ی مبارزات مسلحانه در منطقه - ایران-ترکیه-عراق- روشن بود که« مسئله ملی راه حل نظامی ندارد».  اما بینش اعتقادی و التقاطی «حزب کارگران» اوجالان که آمیخته ایست از ایده لوژیها-ناسیونالیسم، استالینیسم، مارکسیسم، لنینیسم- و کپی برداری از تئوریهای مبارزه مسلحانه- از تشخیص آن عاجز بود. 
اوجالان نوشته «از مرحله مبارزە مسلحانه درها بە روی مرحلە سیاست دمکراتیک گشوده می شود». اگر معنا و منظور جمله اینست که مبارزه مسلحانه درهای مرحله مبارزه ی سیاسی-دموکراتیک را میگشاید؛ سخن درستی نیست. 
 هرجا ستم هست مبارزه هم هست.
 درشرایط دیکتاتوری امکان مبارزه هیچوقت ضفر نیست. فقط ضروریست که استراتژی-تاکتیک درست  برگزیده شود.  و جریان اوجالان فاقد تشخیص راه درست مبارزه بود. 
او میگوید« موضوعیت استثمارگری...پایان یافته است». چگونه ممکن است بدون پایان یافتن رابطه ی کلاسیک «کار و سرمایه» استثمار موضوعیت نداشته باشد؟ هرجا کار و سرمایه هست خواه ناخواه «بهره کشی» نیز ادامه دارد.
 درسهایی که میتوان از این پیام گرفت .عبارات داخل گیومه از پیام اوجالان:
: 1- تکیه بر همزیستی صلح آمیز مردمان گوناگون و اتحاد علیه تبعیض و بیعدالتی، و عمق بخشیدن به دموکراسی :«در تقابل با جنگ، همزیستی را بنیان نهیم و به جای سیاست واگرایی، اتحاد خلقها را پایەگذاری کنیم.آنهایی که توانایی خوانش روح عصر جدید را ندارند، به زبالەدان تاریخ سپرده خواهند شد. آنهایی که در قبال امواج خروشان آب مقاومت کنند به اعماق مرداب پرت خواهند شد.
اساس مبارزات جدید اندیشه، تفکر، ایدولوژی و سیاست دمکراتیک است، کارزاری جدید در راه دمکراتیزه کردن آغاز شده است.
علیرغم کاستی ها و اشتباهات نود سال اخیر، همە خلقهای فرودست و تحت ستم و جوامعی که با فجایع مختلف روبەرو شدەاند بار دیگر فرهنگها و طبقات مختلف را در در آغوش می گیرند و تلاش خواهند کرد تا مدل نوینی بیافرینند. فراخوان من خطاب به آنهایی است که پیشتر گفتم، همە آنها با راهکارهای مبتنی بر عدالت، آزادی و دمکراتیزه کردن باید خود را سازماندهی کنند.»

 2- مبارزه مسلحانه راه حل مسئله ملی نیست:«خلقهای خاورمیانه از جنگ و درگیری و جدایی و انفصال خسته شده اند.»
 3- دستاوردهای دموکراتیک ارزشمندند: «ما تمام دستاوردهای تمدن معاصر را رد نمی کنیم. از جنبەهای روشنفکری، عدالتخواهی، آزادی خواهی و دمکراسی آن بهرەخواهیم برد. جوانب مثبت آن را با ارزشهای جهانی خویش ترکیب کنیم و از این دو سنتزی برای حیات به وجود آوریم.»

4- مبارزه برای برابری مردمان گوناگون از طریق همبستگی متقابل : «علیرغم کاستی ها و اشتباهات نود سال اخیر، همە خلقهای فرودست و تحت ستم و جوامعی که با فجایع مختلف روبەرو شدەاند بار دیگر فرهنگها و طبقات مختلف را در در آغوش می گیرند و تلاش خواهند کرد تا مدل نوینی بیافرینند. فراخوان من خطاب به آنهایی است که پیشتر گفتم، همە آنها با راهکارهای مبتنی بر عدالت، آزادی و دمکراتیزه کردن باید خود را سازماندهی کنند.»

 آیا دموکراسی نیم بند ترکیه 
امکان اداره امور داخلی را به مردم کرد فراهم خواهد کرد یانه؟ پاسخ این سئوال بستگی به چگونگی و توان مبارزه مردم کرد از یک سو - و به قوت و ضعف دموکراسی موجود در جامعه از سوی دیگر  دارد. ضعف و توان این مبارزه سرنوشت خودگردانی یا خود مختاری مردم کرد را تعیین خواهد  کرد. بدون شرکت در مبارزات مردمان گوناگون امکان پیروزی برای تبعیض دیدگان  وجود ندارد.
درنهایت این حادثه،  راه مبارزه دموکراتیک  و مسالمت آمیز را برای دستیابی گام به گام به همه حقوق خلق کرد میگشاید و از اینرو نیز یک پیروزی سرنوشت ساز در جنبش حق طلبانه مرددم ستمدیده کرد ترکیه است.
این پیام برای من فاکتی ست که درستی نظریاتم را در مورد جنبش تبعیض دیدگان ایران و به ویژه آذربایجان اثبات میکند. 

 -------
* 
متن کامل پیام عبدالله اوجالان
 http://www.iranglobal.info/node/17376