به نظرم، یکی از دلائل عمده ی موفقیت کنفرانس " فردای آذربایجان جنوبی معاصر " در باکو، رفتار شتابزده و عصبانیت جمهوری اسلامی و اعوان وانصارش است.کنفرانسی که برای اولین بار برگزار و تاثیر شگرف آن همگان ( چه دوست و چه دشمن ) را به نوعی انگشت به دهان کرد.
اولین و سریع ترین عکس العمل جمهوری اسلامی، احضار سفیر جمهوری آذربایجان به وزارت امور خارجه بود. احضاری که با اعتراض جدی به برگزاری این کنفرانس، همراه بود. دستپاچگی جمهوری اسلامی، بیشتر به دلیل عدم برگزاری چنین همایش هایی در گذشته در جمهوری آذربایجان، است. اساسا ، جمهوری اسلامی به عنوان حکومتی که ادعای " حاکمیت الله بر روی زمین " را دارد به خود اجازه ی هرگونه دخالت در امور داخلی کشور های دیگر را می دهد ولی تحمل برگزاری همایشی این چنینی را ندارد. اگر خود به هر مستمسکی ولو در حد جاسوسی دست یازد، حق طبیعی و خدادادی اش است ولی برگزاری یک نشست و هم اندیشی، تمامیت ارضی اش را به مخاطره می اند.
از فردای روز استقلال جمهوری آذربایجان، عوامل جمهوری اسلامی ، به طرق مختلف، سعی در تسلط بر اوضاع این جمهوری نوپا، کرده اند. از اعزام جاسوس در پوشش امام جمعه و خطیب گرفته تا آموزش نظامی مسلمانان افراطی جمهوری آذربایجان در تهران و قم برای انجام ترور و بمب گذاری در مراکز حساس و سفارت کشورهای خارجی.در این خصوص چندین شبکه ی تروریستی که متشکل از اتباع آذربایجان و عوامل اطلاعات جمهوری اسلامی بوده، در سالهای گذشته شناسایی و دستگیر شده اند.
از سوی دیگر، وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی ، در قالب کنفرانس های مختلف در قلب باکو،از تشکیل " حکومت اسلامی در آذربایجان " یاوه ها سرداده است و صد البته نقش انفعالی دولت جمهوری آذربایجان هم مزید بر شدت میدان داری عوامل جمهوری اسلامی بوده است.
حمایت همه جانبه ی جمهوری اسلامی از دولت ارمنستان چه در دوران جنگ با جمهوری آذربایجان و چه در وضعیت فعلی بر کسی پوشیده نبوده و خود جمهوری اسلامی نیز ابائی از اذعان به این امر نداشته است. این حمایت ها از ارسال مستقیم انواع سلاح های جنگی و مهمات، پول ، مواد غذائی گرفته تا ایجاد خط لوله ی گاز و ارسال بنزین با هواپیما ی مسافربری را در برگرفته است. وتمام این " کمک های انساندوستانه " به کشوری غیر مسلمان برای تضعیف کشور مسلمان آذربایجان ، از ترس نزدیکی و اتحاد شمال و جنوب بوده است. 
این رفتارهای خلاف شئون دموکراسی و حتی خلاف ادعای ایدئولوژیک جمهوری اسلامی مبنی بر حمایت از کشورهای مسلمان به یک طرف، اظهارات حسین شریعتمداری ، مدیر مسئول کیهان، بسیار قابل تامل می نماید.حسين شريعتمداری، نماينده ی خامنه ای در روزنامه کيهان، در يادداشت روز چهارشنبه، ۱۴ فروردين،این روزنامه گفته است مسئولان ايران می‌توانند به دولت جمهوری آذربايجان پيشنهاد کنند که «الحاق» اين کشور به ايران را در ميان مردم آن کشور به رفراندوم بگذارند.
وی در اين يادداشت با عنوان «نوبت باکو» نوشته است که «شور و اشتياق وصف ناشدنی مردم مسلمان جمهوری آذربايجان برای الحاق به جمهوری اسلامی ايران موج می زند».يادداشت شريعتمداری آن‌گونه که خود عنوان کرده، واکنشی به برگزاری يک همايش «با شرکت کنندگان اندک و کم شمار» با عنوان «آينده آذربايجان جنوبی» در باکو بوده است.
این اظهار نظر را، باتوجه به سابقه ی حسین شریعتمداری که به " حسین بازجو " شهره شده و همچنین اعطای ماموریت از سوی خامنه ای به وی در روزنامه ی کیهان،باید اظهار نظر رسمی جمهوری اسلامی قلمداد کرد.
با این وصف، حاکمیتی که از فردای تشکیل حکومت خود، کل انتخابات و رفراندم کذایی اش را به حیله و تقلب پیش برده چگونه می تواند با دخالت در امور داخلی کشور ی مستقل، ادعای رفراندوم و دموکراسی بنماید!؟حتی به فرض محال برگزاری چنین رفراندومی، تصور قبول رویای شریعتمداری ، توهین به شعور شهروندان آذربایجان است. تصور این که مردم آذربایجان از " دموکراسی نیم بند " موجود در آذربایجان صرفنظر و به "استبداد سیاه مذهبی " در ایران، دست به دامن شوند.البته شاید چند نفری از قصبه ی " نارداران " به این خواب و خیال شریعتمداری، لبیک گویند!