حکیمه جان، اردیبهشت ماهِ تولد انسان های پاک و بی غل و غش و مهربانی چون تو و ژیلای عزیزمان است. نازنین، اکنون 6 ماه است که در زندان به سر میبری، در این مدت همگام با سایر زندانیان زن از تلاش و مبارزه دست برنداشته ای، هم چنان بر عقیده خود پابرجا و برای ادامه ی راهی که انتخاب کرده ای کوشا بوده ای. خوبانی چون تو و ژیلا چیزی بیش ازاین نمی خواهید: که هر عقیده ای بتواند آزادانه بیان و شنیده شود، وهیچکس به خاطر داشتن عقیده ای متفاوت از اکثریت مردم مورد آزار و اهانت قرار نگیرد، که حکومت برای جان  انسان ها ارزش قائل باشد و با اعمال مجازات های خشونت آمیز سبب نهادینه شدن خشونت در فرهنگ مردم و دوام آن نشود و این که عدالت در کشورمان ایران برقرار شود و تمام آنان که به نوعی در پایمال کردن حق مردم و اقدام به جنایات گوناگون (سی و چند ساله)  دخالت داشته اند در دادگاهی مردمی پاسخگوی اعمال خود باشند، تا راه بر تکرار اشتباه و جنایت بسته شود. این خواست های به حق شما و ما برای بسیاری که اکنون بر اریکه قدرت تکیه زده اند خوشایند نیست، به همین علت شما اسیرید و مغضوب.