علی (نام مستعار) بیرون از استادیوم با تی‌شرتی که بر رویش به فارسی نوشته شده «زن، زندگی، آزادی» با من صحبت کرد. او از تهران به دوحه آمده تا بازی تیم ملی ایران را ببیند.

او می‌گوید: «ما هر روز در ایران به تظاهرات می‌رویم، اما رژیم بسیار بزرگتر و قوی‌تر است. آنها اسلحه دارند و ما دست خالی هستیم.»

علی به من گفت که معترضان، امیدوارند اما در عین حال «وحشت‌زده» هم هستند و احساس می‌کنند که تنها مانده‌اند. به گفته او، آنها به کمک باقی دنیا نیاز دارند.

تیم ملی به شدت تحت فشار است و با این انتقاد روبه‌رو شده که به اندازه کافی از معترضان حمایت نکرده است.

علی می‌گوید، با اینکه خواستار نتیجه گرفتن تیم ملی است، اما برایش «بسیار دشوار» است که در این شرایط بر فوتبال مترکز باشد و از آنها حمایت کند.

او می‌گوید: «وقتی برادران و خواهران من در خیابان‌ها غرق خون هستند، چطور می‌توانم تمرکز کنم؟ چطور می‌توانم خوشحال باشم؟»

چند روز پیش در هفته جاری، احسان حاج‌صفی، کاپیتان ایران تاکید کرد که وضعیت در کشورش «بسیار بد» است و مردم «خوشحال نیستند». او همچنین به کسانی که کشته شدند، ادای احترام کرد.

اما در روز پنج‌شنبه، در کنفرانس خبری پیش از بازی با ولز، مهدی طارمی حاضر نشد به سوالات درباره وضعیت کشورش پاسخ بدهد.

بازیکنان ایران در موقعیت دشواری قرار دارند. آنها در بزرگترین میدان ورزشی جهان، نماینده کشوری هستند که با چالش سیاسی عمیقی روبه‌روست و معترضان کشته و دستگیر می‌شوند. از آنها خواسته شده که در حمایت از اعتراض‌ها، مواضع قوی‌تری اتخاذ کنند، اما هر کاری که آنها انجام بدهند یا هر حرفی که بزنند، احتمالا برایشان بعدا عواقبی در داخل کشور خواهد داشت.

در هر حال، بازیکنان کاری کلیدی را برای انجام بازی خوب بر عهده دارند، با این امید که در زمین فوتبال پیروز شوند.