هانا آرِنْت (به آلمانی: Hannah Arendt) (زادهٔ ۱۴ اکتبر ۱۹۰۶ در لیندن–لیمر، هانوفر – درگذشتهٔ ۴ دسامبر ۱۹۷۵ در نیویورک)، فیلسوف (فلسفهٔ سیاسی) و تاریخ‌نگار آلمانی - آمریکایی بود. هانا آرنت، از مهم‌ترین اندیشمندانی بود که آرا و افکارش تأثیری ژرف در سدهٔ بیستم میلادی بر جای گذاشت

او سال‌ها در دانشگاه‌های ایالات متحده در رشتهٔ تئوری سیاسی تدریس کرد و از چندین کشور، ده‌ها دکترای افتخاری گرفت، و نیز برنده جایزهٔ آلمانی‌زبان لِسینگ و فروید شد. او از یهودیانی بود که از هولوکاست جان سالم به در برد و به ایالات متحده مهاجرت کرد. زمینهٔ فلسفه و آثار او، موضوعاتی هم‌چون دموکراسی مستقیم یا اقتدارگرایی و تمامیت‌خواهی حکومت‌های استبدادی است.

مهاجرت به آمریکا

در سال ۱۹۴۰ با توجه به خطر اشغال فرانسه از سوی آلمان، با همسرش به آمریکا مهاجرت کرد.^[۱۹] آرنت در آمریکا زندگی را به عنوان نویسندهٔ آزاد ادامه داد.

کتاب مشهور هانا آرنت با عنوان ریشه‌های توتالیتاریسم در سال ۱۹۵۱ به زبان انگلیسی منتشر شد. این کتاب، آرنت را به یکی از مشهورترین و با نفوذترین نظریه‌پردازان دوران خود بدل کرد و کتاب قدرت و قهر، از مهم‌ترین آثار هانا آرنت، جایگاه او را چون یکی از نظریه‌پردازان بزرگ قرن بیستم، تثبیت کرد. نسخهٔ آلمانی همین اثر در سال ۱۹۵۵ به چاپ رسید. آرنت در این اثر با رژیم‌های توتالیتر ناسیونال سوسیالیستی و استالینیستی از نظر سیاسی تسویه‌حساب کرده‌است. این اثر بازتاب گسترده‌ای در میان متفکران و محافل سیاسی جهان داشت و آوازهٔ هانا آرنت را به عنوان اندیشمند سیاسی تثبیت کرد. هانا آرنت در این کتاب و در دیگر آثار خود نقدی عمیق، نو و ساختاری از مباحثی چون نسبت روان‌شناسی توده‌ها و حکومت‌های توتالیتر، نسبت عرصه عمومی و خصوصی و نسبت آزادی و فردیت با قدرت سیاسی به دست می‌دهد.^[۲۰]

آرنت هم‌زمان در دانشگاه‌های شیکاگو و پرینستون در رشتهٔ علوم سیاسی تدریس می‌کرد.^[۲۱][۲۲] او به عنوان فیلسوف سیاسی مشهور شد، ولی ترجیح می‌داد که او را فیلسوف نخوانند. وی بارها انکار کرد که نقش او در مقام متفکری سیاسی این است که طرحی کلی برای آینده پیشنهاد کند یا به کسی بگوید که باید چه بکند. او با رد «فیلسوف سیاسی» بودن استدلال می‌کرد که خطای همهٔ فیلسوفان سیاسی از افلاطون به این سو، غافل‌شدن از حال و روز سیاست بوده‌است: اینکه سیاست در میان انسان‌های متکثر جریان دارد که کدام می‌توانند عمل کنند و جریان تازه‌ای به راه بیندازند.^[۲۳] وی از مفهوم «فلسفهٔ سیاسی» هم فاصله می‌گرفت و «نظریهٔ سیاسی» را ترجیح می‌داد. آرنت در این باره گفته بود:

شغل من ـ اگر بتوان آن را چنین نامید ـ نظریه‌پردازی سیاسی است.

آرنت که تابعیت آمریکا را پذیرفته بود، در سال‌های پس از پایان جنگ بارها از آلمان دیدن کرد، ولی دیگر ساکن این کشور نشد. او در ۴ دسامبر ۱۹۷۵ در نیویورک درگذشت