کارشناسان بهداشت هشدار می‌دهند شرم و خجالت از نام بردن اعضای بدن زنان، سلامت آنان را به خطر می‌اندازد.
دکتر عزیزه سیسی متخصص بهداشت زنان در بریتانیا می‌گوید بیش از اندازه جنسی دانستن اعضای بدن و آناتومی زنان، باعث می شود تابو، انگ و خجالت ادامه پیدا کنند و زنان از مراجعه برای بهداشت و درمان خودداری کنند.
به گفته خانم سیسی، آموزش ناکافی در مورد بدن زن و استفاده از اصطلاحات جایگزین برای نام بردن اعضای بدن آنها، می‌تواند باعث شود کودکان در صورت مواجهه با آزار و اذیت جنسی، آن را کمتر جدی بگیرند.
دکتر سیسی برای آموزش زنان در باره بدنشان، در شبکه‌های اجتماعی محتوا تولید می‌کند اما می‌گوید انجام این کار می‌تواند چالش برانگیز باشد:
«من سانسور را تجربه کرده‌ام، به محض اینکه کلمه واژن یا کلیتوریس را در متن خود بنویسید، باید انتظار داشته باشید که پست شما مخاطب زیادی جذب نکند. چون الگوریتم شبکه اجتماعی محتوای منتشر شده را چیزی نامناسب یا پورن تشخیص می‌دهد.»
تی نقاشی‌های ساده آناتومی بدن زن هم برچسب محتوای حساس می‌خورد و به کاربران هشدار داده می‌شود این محتوا احتمالا حاوی تصاویرناخوشایند یا آزاردهنده است.
دکتر سیسی افزود: «فرج، واژن، کلیتوریس، لب‌های داخلی و خارجی خجالت ندارند، همگی اعضای طبیعی بدن زنان هستند و نبایستی از آنها خجالت کشید.»
او گفت مشکلات سلامت زنان اغلب خوش‌خیم پنداشته و جدی گرفته نمی‌شوند یا از اصطلاحاتی برای بیماری استفاده می‌شود که تاثیر آن بر زندگی زن را ناچیز جلوه می‌دهد.
دکتر سیسی یکی از متخصصانی است که قرار است در جشنواره «همه زنان» حضور یابد.
در این جشنواره که ۲۵ ژوئن در کاردیف برگزار می‌شود درباره مسائل مختلف زنان از بلوغ تا یائسگی صحبت می‌شود.
دکتر میشل اولور مشاور سازمان بهداشت ملی بریتانیا در زمینه سلامت جنسی و باروری زنان هم در این جشنواره سخنرانی خواهد کرد.
او می‌گوید فقط بیماران نیستند که از صحبت در باره اندام‌های جنسی خجالت می‌کشند، بعنوان مثال:
«یکی از علائم دوران یائسگی، خشکی و خارش واژن و کاهش میل جنسی است.»
«زنانی که واژن بسیار دردناکی دارند، تمایلی به رابطه جنسی ندارند. اما مطالعات نشان می‌دهند که برای متخصصان مراقبت‌های بهداشتی صحبت کردن در مورد رابطه جنسی و اینکه بیمار دقیقا در کدام قسمت واژن احساس درد می‌کند سخت است.»
«حال اگر ما به عنوان متخصص برای صحبت در مورد کارکردهای جنسی به مشکل می‌خوریم، معلوم است برای زنان بسیار دشوارتر است که در این مورد صحبت کنند.»
دکتر اولور می‌گوید بیشتر تلاشش برای از بین بردن شرم و ننگ این مسائل در بین کادر بهداشت و درمان است.
جولی کورنیش بنیان‌گذار این جشنواره، جراح دستگاه گوارش است و در شرق ولز کار می‌کند. او می‌گوید علائم «شرم‌آور» اغلب مطرح نمی‌شوند:
«بیمارانی را می‌بینیم که ۱۰ تا ۱۵سال را با این علائم گذارنده‌اند و در نهایت کار به جایی رسیده است که منجر به پایان رابطه آنان شده است.»
«این زنان زودتر بازنشسته می‌شوند و دست از کار و معاشرت می‌کشند و صحبت نکردن راجع به این علائم، اغلب وضعیت را بدتر می‌کند و ممکن است بجای یک فیزیوتراپی ساده یا رژیم غذایی یا کارهایی که همان ابتدا مسئله را حل می‌کرد، به جراحی نیاز پیدا کنند.»
او می‌گوید این جشنواره می‌تواند راهی برای باز کردن این گفتگوها باشد:
من واقعا به این موضوع علاقه دارم. این موضوع برای دخترهایم واقعا مهم است. می‌خواهم آنها در دنیایی زندگی کنند که بتوانند در آن راجع به این موضوعات گفتگو کنند، به خدمات دسترسی داشته باشند و زندگی بی‌کیفیت را نپذیرند.»
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید