چهل و چهار سال تمام این وضعیت دردناک اجتماعی در حال تکرار هست و هیچ چیز تغییر نمی کند.تمام صفحات نشریات اینترتی مملو از هشدار به رژیم هست و هیچ اتفاقی نمی افتد.تصاویر جمعیت اندک را در خاکسپاری  آرمیتا  نظاره می کردم و اشک هایم سرازیر شد ،کجا بودند مردم آزاده و شریف؟!
 چهل و چهار سال تمام ر
 
فرزندان کشور دسته دسته اعدام شدند وقت و مردم شریف و آزاده  در صفهای طولانی صندوق های رای گیری سپری شد و هیچ نپرسیدن گناه آن جوانان اعدامی چه بود و برای آزادی  و عدالت اجتماعی کدام مردم جانشان را قربانی کردند 
آری  به مدارس دخترانه در انتقام به جنبش دختران و زنان آزاده جنبش زن،زندگی و آزادی  در مبارزه با حجاب اجباری که جانفشانی کردند،ایادی مزدور رژیم گاز سمی پرتاب کردند و مردم شریف و آزاده  به دفاع از نوباوگان این سرزمین بپا نخواستند.اشکهایم همچنان در حال سرازیر شدن و افسوس  می خورم از پر پر شدن آرمیتا  و غصه گلویم را می فشرد و بسوی قرص آرامش  رفتم تا کمی  آرام  گیرم اما هیچ دارویی مدوای درد من نخواهد شد وقتی تکرار حوادث را نظاره گرباشی و هر روز خبرهای غمگین از دست دادن جوانان  وطن را مرور کنی!
کاخ سفید و وزارتخانه های اروپایی به مرگ آرمیتا  واکنش دادند اما مردم شریف و آزاده  هیچ احساسی از خود نشان نداد
همین مردم شریف و آزاده  در تشیع جنازه هاشمی رفسنجانی که جرثومه  شکل گیری ودوام رژیم ولایت فقیه بود ،واقعا سنگ تمام  گذاشتند و بدان افتخار کردن که مثلا خامنه ای را آچمز  کردند. درد ما یکی دو تا نیست که در یک مقاله بگنجد.اپوزیسیون در هم ریخته بی کفایت و غیر مسؤل خارج کشور  که فقط میخواهد خودنمایی کند و مثل حباب از بین برود.در داخل مردم شریف و آزاده هم  به  تماشای نابودی کشور نشسته اند و در خارج منتظر وقایع و فقط به تفسیر رویداد ها پرداخته می شود.در خارج کشور، رژیم اسلامی را حداکثر در سالنهای کنفرانس  سرنگون میسازند.
 راه ها را به بن بست کشانده اند 
آنچه خود داشت زبیگانه طلب می کرد