* در بیان تفاوت  «رشد ،پیشرفت و توسعه » متولیان قوم با اینهمه دست آورد !برامده از نحوه مدیریت میگویند :

*کلمه‌ی توسعه « یک بار ارزشی و معنائی داشته » همچون جذب یا آمدن سرمایه گذار خارجی  در پی آزادی های اصولی پیش بینی شده در همین قانون اساسی -  با همه کاستی ها ، ثبات و استاندارد بودن قوانین مربوط ، حمایت حکومت را میطلبد و بار ارزشی و ضرورتهائی  مغایر شعارهای مکرر (که درعوام به اعتقاد انجامیده ) با خود همراه می آورد.

*میفر مایند  نمی‌خواهیم «یک اصطلاح جاافتاده‌ی متعارف جهانی » را که معنای خاصی را از آن می‌فهمند، بیاوریم و داخل مجموعه‌ی کار خودمان بکنیم ، چو ن باور داریم که «سر چشمه شاید گرفتن به بیل ! »(انچنانکه درهیجانات !اخیر «بیل »نیز تکافو نکرد....) و ادامه میدهند : ما در تمامی زمینه ها بروال 4 دهه بگذشته مفهومی را که مورد نظر خودمان است، مطرح و عرضه می‌کنیم .... .

* بنابراین   مجموعه نظام با توجه بشرایط ویژه  و تنگناهای موجود دربسیاری جهات که محصول نا هماهنگی در درون حکومت  میباشد ... توسعه را تحت پوشش پیشرفت تعریف میکنند و  انچه این روزها مطرح میشود نیست مگر« شهوت کلام »و تظاهر« مستمعین مطیع اوامر»با بیان احساسات بصورت شعار -  که گوینده را معمولا  پر گو و قبل ان «مشتبه شدن امر بر خود » مینماید - که ره اوردی بجز توسعه خشونت در پی نخواهد داشت که البته خود نوعی «توسعه » میتواند تعریف شود  !

**  بالاخره بفر مایش دوستی هزینه پرداز  میتوان گفت : حاکمیت با همین طول و عرض  از اول انقلاب تابحال  بدترین دوران خود را میگذراند ، قبلا با کسانی مواجه بود  که از انها شناخت داشت و نقاط ضعف و قوت انها را میدانست و با انها حشر و نشری ......ولی الان با نسلی مواجه شده که کمترین شناختی از انها را داشته ودرچگونگی  برخورد با انها درمانده شده است .

**نسلی که در دهکده جهانی بزرگ شده ،از حمایت خارجی اعلام برائت نمی کند وانرا امری طبیعی تلقی ، با شعارهای مناسب روز  مطالبات خود« برای یک زندگی نرمال و نه ایده ال» سر میدهند و جالب اینکه در شعارها هیچ وعده و وعیدی هم نمی دهند..... .