*داریوش فروهر ۱۳۰۷ در اصفهان زاده‌شد. از ۱۵سالگی و پس از آشنایی با شادروان دکتر محمد مصدّق، فعالیت سیاسی خود را آغاز کرد و تا پیش از انقلاب  بیش از ده بار بازداشت و زندانی شد.

*تجربهٔ ۱۵ سال زندان، او را نمادی از مبارزه ساخت تا آنجا که برخی دوستانش، زندان را - خانهٔ دوم او نامیدند.

*شادروان آذر ۱۳۲۷ در ۲۰سالگی عضو گروه مکتب شد که هستهٔ یک گروه سیاسی ملی‌گرا و مبارز بود.

*گروه مکتب در  آبان ۱۳۳۰ تبدیل به حزب ملت ایران شد و داریوش عضو کمیتهٔ موقت رهبری آن شد.

* او در هفدهم دی همان سال در ۲۳سالگی، پس از «صارمی کلالی» به دبیری حزب ملت ایران انتخاب و بدنبال فعالیت‌های سیاسی پس از کودتای ۲۸ مرداد، برای دستگیری زنده یا تحویل مرده‌اش جایزه تعیین شد.

تصویر

*فروهر  در سال 39 با تشکیل جبههٔ ملی دوم،  اگرچه در زندان بود، به عضویت شورای مرکزی جبهه انتخاب شد.

*در خرداد ۱۳۵۶ سه تن از سران جبههٔ ملی؛ کریم سنجابی، داریوش فروهر و شاپور بختیار، نامه‌ای به شاه نوشته و از او خواستند که برای نجات کشور به «حکومت استبدادی »پایان داده و  به اصول مشروطیت تمکین کند. .......متن نامه سه امضایی ۲۲ خرداد ۱۳۵۶ به شاه:

««   پیشگاه اعلیحضرت همایون شاهنشاهی

فزایندگی تنگناها و نابسامانیهای سیاسی، اجتماعی و اقتصادی کشور چنان دورنمای خطرناکی را در برابر دیدگان هر ایرانی قرار داده که امضاء کنندگان زیر بنابر وظیفه ملی و دینی در برابر خدا و خلق خدا با توجه به اینکه در مقامات پارلمانی و قضایی و دولتی کشور کسی را که صاحب تشخیص و تصمیم بوده، مسئولیت و مأموریتی غیر از پیروی از «منویات ملوکانه» داشته باشد نمی‌شناسیم و در حالی که تمام امور مملکت از طریق صدور فرمانها انجام می‌شود و انتخاب نمایندگان ملت و انشاء قوانین و تأسیس حزب و حتی انقلاب در کف اقتدار شخص اعلیحضرت قرار دارد که همه اختیارات و افتخارات و بنابراین مسئولیتها را منحصر و متوجه به خود فرموده‌اند این مشروحه را علی‌رغم خطرات سنگین ....تقدیم حضور می‌نماییم.

... بنابراین تنها راه بازگشت و رشد ایمان و شخصیت فردی و همکاری ملی و خلاصی از تنگناها و دشواری‌هایی که آینده ایران را تهدید می‌کند ترک حکومت استبدادی، تمکین مطلق به اصول مشروطیت، احیاء حقوق ملت، احترام واقعی به قانون اساسی و اعلامیه جهانی حقوق بشر، انصراف از حزب واحد، آزادی مطبوعات، آزادی زندانیان و تبعید شدگان سیاسی و استقرار حکومتی است که متکی بر اکثریت نمایندگان منتخب از طرف ملت باشد و خود را بر طبق قانون اساسی مسئول اداره مملکت بداند.....»»

*شادروان فروهر، ۲۶ دی ۱۳۵۷ و هم‌زمان با خروج شاه از ایران، برای ملاقات با اقای  خمینی راهی پاریس شد و ۱۶ روز بعد همراه او به کشور بازگشت. او بلافاصله پس از انقلاب، در ۲۴ بهمن ۱۳۵۷ در کابینهٔ دولت موقت به ریاست شادروان مهدی بازرگان شرکت کرد و ابتدا وزیر کار و سپس وزیر سیار و نمایندهٔ دولت در امور کردستان شد.

*در اسفند ۱۳۵۷  از او خواستند  تا به وضعیت کارگران رسیدگی کند، وی در  ۳۱ خرداد ۱۳۵۸ در یک کنفرانس مطبوعاتی جدایی خود و حزب ملت ایران را از جبههٔ ملی ایران اعلام کردو در اولین دورهٔ انتخابات ریاست‌جمهوری کاندیدا شد و با ۱۳۳ هزار رأی (۰٫۹٪) پس از ابوالحسن بنی صدر، احمد مدنی و حسن حبیبی در رتبهٔ چهارم قرار گرفت.

*فروهر در آغاز پاییز ۶۰ به زندان رفت و پنج ماه زندانی مجدد  را به کارنامهٔ سیاسی‌اش پس از انقلاب افزود.

*این بازداشتِ پنج‌ماهه به کاهش وزن شدید او انجامید و برپایهٔ برخی خبرها، فروهر به‌دستور مستقیم اقای خمینی آزاد شد، چون  هم بند مصطفی خمینی در زندان شاه بود. .....وشرح همراهی‌های او در زندان به گوش رهبر رسیده‌بود.

*در اوایل دههٔ هفتاد فروهر کوشید با حزب مردم ایران، جنبش برای آزادی مردم ایران، حزب زحمت‌کشان ملت ایران (نیروی سوم-منشعبان از بقایی-گروه خلیل ملکی) و حزب ملت ایران «اتحاد حزب‌ها و نیروهای ملی ایران» را تأسیس کند، که با توجه به شرایط روز توفیق نیافت .

*در اول اذر ماه  ۱۳۷۷ پروانه و داریوش فروهر در خانهٔ شخصی خود  «خیابان سعدی، خیابان هدایت، که عصری از ساعت 16 مراسمی با حضور دخترشان «پرستو»که همه ساله بدین منظور با همه خطرات و خطیرات به وطنش می اید... برگزار میشود ......» طی قتل‌های سیاسی (موسوم به قتل‌های زنجیره‌ای ) با ضربات متعدد چاقو به قتل رسیدند.

قاتلان  به‌عنوان «دانشجو-خبرنگار »و با عنوان «مصاحبه برای نشریهٔ دانشجویی» به خانه‌شان رفته بودند.....روانشان شاد