در هر دو جشنواره ، داورانی از کشور های مختلفی چون هند ؛، ایران ، انگلیس ، چین ، استرالیا ، کره ی جنوبی و...حضور داشتند و تنها یک داور امریکایی از کشور امریکا در جشنواره ی گوا حضور داشت ، که طبعا نمی توانست به تنهایی جریان ساز باشد .
در هر دو جشنواره پس از نمایش فیلم های آقای فرهادی اکثر اعضای هیئت داوران فیلم را فوق العاده ارزیابی کرده و رضایت خود را از تماشای فیلمی بر جسته از ایران را به من که یک داور ایرانی بودم اعلام می داشتند .
به بیان دیگر من به عنوان داورِ ی از کشور ایران زحمتی برای توضیح فیلم و سختیهای کار در ایران برای درک بهتر فیلمی از ایران نداشتم .
این امر بسادگی بیانگر ارتباط سریع و ساده ی مخاطبان از فرهنگ ها ی مختلف با فیلم های آقای فرهادی است . بنابر این پذیرش این مسئله که فیلم "جدایی نادر ازسیمین "موفق شده است با گروه های مختلف فکری و منتقدین امریکایی هم ارتباط بر قرار کند برای من بسیار ساده و قابل پذیرش است . 
به همین دلیل وقتی از منتقد تنها برنامه ی سینمایی در تلویزیون به جای ابراز احترا م ، تبریک و تحسین موفقیت های بیشمار فیلم آقای فرهادی ، می شنوم که فیلم فاقد ارزش بوده تنها به دلایل سیاسی مورد تشویق امریکایی ها قرار گرفته و کاندید دو جایزه ی اصلی اسکار شده است .
از خود می پرسم که این برنامه چه هدفی از بیان این موضع گیری دارد ؟ آ یا هدف جریانی که آقای فراستی نمایندگی آن را به عهده گرفته ، تخریب و تضعیف سینمای ملی ایران است ؟